Κυριακή 6 Απριλίου 2008

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ...

Πουθενά, σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, ο Ηλιος και η Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά, δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια τη ισχύ τους, όσο επάνω σ' αυτό το κομμάτι γής που κάποτε, ποιός ξέρει σε τι καιρούς απίθανους, ποιός θεός, για να κάνει το κέφι του, έκοψε και φύσηξε μακριά, ίδιο πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους. Μιλώ για το νησί που αργότερα, όταν κατοικήθηκε, ονομάστηκε "Λέσβος", και που η θέση του, όπως τη βλέπουμε σημαδεμένη στους γεωγραφικούς χάρτες, δε μοιάζει να ανταποκρίνεται και πολύ στην πραγματικότητα.


-----------------------------------------------------------------------------------------------


Τα καλοκαίρια η θάλασσα γίνεται συχνά κατακόκκινη, χωρίς για τούτο να ευθύνεται ο ουρανός. Κι οι χωματεροί λόφοι ψηλώνουν ή χαμηλώνουν, σιμώνουν ή απομακρύνονται, ανάλογα με τις ώρες και τους ανέμους. Οι κήποι σφύζουν κλεισμένοι πίσω απο ψηλούς φράχτες, με τη μιά μεριά τους μονάχα ολάνοιχτη προς τη θάλασσα, και το φώσφορο των ψαριών μεσ' απο τις αόρατες φλέβες του βυθού φτάνει ως τα καρπούζια που τρίζουν κι ευωδιάζουν ή ττις τεράστιες μαγνόλιες που μισανοίγονται σαν άλλα θαλασσινά όστρακα.


Είναι φορές, πορπάντων τα μεσημέρια, όταν το μελτέμι δυναμώνει και παλεύει τα ξιπόλιτα παιδιά, πηδώντας αψηλά για το χατίρι τους-καθώς οι σκύλοι-, που η μυστική αυτή ζωή, ξεθαρρεμένη, ανεβαίνει ολόκληρη στην επιφάνεια. Σιγά-σιγά ξεχειλίζει τις αυλές με τα γεράνια, κυριεύει τις σκάλες και τα ψηλοτάβανα χαγιάτια, βυθίζει σε μιαν αχλύ τις κονσόλες με τα σταματημένα ρολόγια ή τις φωτογραφίες των προγόνων, κι ύστερα, με τρόπο, ξεγλιστά στα σκιερά δωμάτια όπου, με το' να τους πόδι γυμνό λυγισμένο έξω απ' τα σεντόνια, μισοκοιμούνται οι νέες κοπέλες. Εκεί τότε, μεμιάς, σαν αόρατος εραστής, εισχωρεί στον ύπνο τους και τον κατακυριεύει.


----------------------------------------------------------------------------------------------


Κι οι ψαράδες, καθώς γυρνάν με το' να τους πλευρό στην πλώρη του μπενζινοκάικου, που σκαμπανεβάζει, παραξενεύονται καμιά φορά που τους φαίνεται οτι τα σπίτια φύγαν απο τη θέση τους ή οτι ο τεράστιος τρούλος του Αι-Θεράπ0ντα, κολπωμένος απο τον αέρα, υψώνεται αναπάντεχα τραβώντας μαζί του ολάκερη της πολιτεία στα μεσούρανα.


Απο "Τα ανοιχτά χαρτιά" του Ο. Ελύτη

4 σχόλια:

αταξίας είπε...

Τι ωραία που η "Πολιτική" συνταιριάζει με την Άνοιξη. Τι ωραία αγαπητή tractatus που δώσατε αυτή τη πνοή εικόνας με τα μάτια και τα λόγια Ελύτη.

Σας ζηλεύω που κατοικείται στο νησί. Προσπάθησα να το γνωρίσω, έμεινα κοντά του ένα χρόνο αλλά ήταν λίγο. Δεν προλαβαίνεις να την αγκαλιάσεις τη Λέσβο, δεν προλαβαίνει να σου δοθεί. Δεν το ανακαλύπτεις απόλυτα το φως, δεν σου αποκαλύπτει τα μυστικά του. Ίσως να θες το βίο σου ολόκληρο να αφιερώσεις για να μάθεις και πάλι λίγο είναι.

Ας είναι... Εμένα μου έδωσε ό,τι μπορούσε κι εγώ πήρα όσα μπορούσα να πάρω.

Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει.".(Ο.Ε.)

Ευχαριστώ

αταξίας

αντωνης είπε...

Ελενη, καλημερα + καλη βδομαδα. Εχω πει πολλες φορες ποσο ωραια ειναι η Λεσβος, και ποσο τυχερη εισαι που μενεις εκει.
Πολυ ομορφο ποστ.

:)

tractatus είπε...

@αταξία σε καλωσπρίζω έστω και στην αύρα του νησιού που απο τα λίγα που γράφεις καταλαβαίνω πόσο κατ' αρχήν σου ταιριάζει τούτος ο ομόρφος τόπος στην άκρια της Ελλάδας. Και πράγματι δεν φτάνει 1 χρόνος...εγω είμαι κοντά 20 και συνεχώς ανακαλύπτω και το ξέρω οτι αυτό μούταξε η μοίρα στο νησί μου. Να το ανακαλύπτω. Τι ωραία που το έγραψες: "Δεν προλαβαίνεις να την αγκαλιάσεις τη Λέσβο, δεν προλαβαίνει να σου δοθεί. Δεν το ανακαλύπτεις απόλυτα το φως, δεν σου αποκαλύπτει τα μυστικά του"...μήπως ζωγραφίζεις, αγαπητέ μου;

& Αντώνη, σήμερα η μέρα είναι γεμάτη φώς, όπως λέει και ο φίλος μας παραπάνω, και το καλύτερο μπορώ να είμαι στον κήπο μου και να ρεμβάζω....Η θέα πάει μέχρι απέναντι στην άλλη ήπειρο...

Homo Sapiens είπε...

Ζηλεύω...:))

την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα...