Δεν μου αρέσουν οι επέτειοι. Κι αυτό γιατί μια μέρα 'εορτασμού' αποδεικνύει ότι αφενός το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει κι αφετέρου ότι με το πρόσχημα της ειδικής μνείας του μπορεί και να προσπεραστεί δίχως ενοχές. Είναι κάτι σαν τη φιλανθρωπία που, πολλές φορές, ενσωματώνεται μέσα στην αδυναμία του συστήματος να φροντίσει θεσμικά για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, όσο φιλοσοφικά ευάλωτα κι αν είναι τα δικαιώματα ….
Έτσι και σήμερα εν έτει 2009 μιλάμε ακόμα για τα δικαιώματα της γυναίκας. Πώς γίνεται αυτό; μετά από τόσα χρόνια αγώνων; Μα γιατί ακόμα αυτά τα ζητούμενα (δικαιώματα) συνδέονται με έννοιες όπως η ελευθερία, η ευημερία, η δικαιοσύνη, η αυτονομία, τα οφέλη, οι κοινωνικοί στόχοι, η ισότιμη συμμετοχή στα Κοινά….ε και βέβαια Πολιτική.
Τα στοιχεία είναι τόσο απογοητευτικά όσο και αποκαλυπτικά για τις γυναίκες:
- Στην ελληνική Βουλή συμμετέχουν 21 γυναίκες (16%)
- Στο Συμβούλιο της Ευρώπης το 31% είναι γυναίκες από το αιτούμενο που είναι 40%
- Στις κυβερνήσεις της Φιλανδίας και της Ισπανίας συμμετέχουν κατά 50% γυναίκες και ακολουθούν με σημαντικά ποσοστά η Αυστρία, Γαλλία και Βέλγιο ενώ στην Ελλάδα συμμετέχει μόλις το 11%. Στο Μαυροβούνιο, Ρουμανία, Βοσνία και Μονακό καμία γυναίκα δεν συμμετέχει στη κυβέρνηση
- Στα ΑΕΙ είναι μέλη ΔΕΠ μόλις το 27% χωρίς να έχει υπάρξει Πρύτανης γυναίκα στην ιεραρχία και με μόλις το 12% σε θέσεις Αντιπρυτάνεως
- 19 γυναίκες παγκοσμίως είναι αρχηγοί κρατών ενώ
- Γυναίκες αρχηγοί κομμάτων στην Ελλάδα έχουν υπάρξει μόνο οι κκ: Δαμανάκη και Παραρήγα.
Μέσα σ’ ένα τόσο αριστοτεχνικά κατασκευασμένο μοντέλο ιεραρχίας που συνοδεύεται από πολιτιστικές παραδόσεις, έλλειψη χρηματοοικονομικής υποστήριξης, εμπιστοσύνης, χρόνου και εμπόδια καριέρας συνυφασμένα πάντα με το θέση της γυναίκας στην εκάστοτε κοινωνία αλλά και μέσα από τις υποχρεώσεις της γυναίκας ως μητέρας, συζύγου, κόρης, αδελφής κ.α. είναι εύλογο η γυναίκα σήμερα να γιορτάσει (;;;;) για τον εξοστρακισμό της από την ισότιμη μεταχείριση των ιθυνόντων που, συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, να είναι άνδρες.
Τέλος, ένα άλλο αποθαρρυντικό στοιχείο για την ενασχόληση της γυναίκας με τη Πολιτική (και δεν εννοώ τη χρησιμοποίησή της στη πολιτική) είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα ανδρικά πρότυπα, (που έχουν ηδη αποτύχει...) προτείνονται για συμμετοχή στα ψηφοφέλτια των κομμάτων συνήθως γυναίκες που έχουν ήδη ρόλους στη νομενκλατούρα των μηχανισμών, όπως σύζυγοι ή κόρες βουλευτών, δικηγόροι, γιατροί και επιστήμονες. Η καθημερινή γυναίκα όπως είναι η αγρότισσα, η δημόσιος υπάλληλος, η εργαζόμενη στο εμπόριο, η συνδικαλίστρια, η ενασχολούμενη με τον πολιτισμό σε τοπικό επίπεδο, η γυναίκα που συντηρεί μονογονεϊκή οικογένεια, η αυτοδημιούργητη γυναίκα…δυστυχώς, δεν κοσμεί τα ψηφοδέλτια, συνήθως με το σκεπτικό ότι δεν είναι 'αναγνωρίσιμη'. Ετσι μέσα απο τους ψεύτικους και σαθρούς όρους της σημερινής ‘αναγνωρισιμότητας’ εξακολουθεί να αναπαράγεται το υπάρχον πολιτικό σύστημα που εξοστρακίζει αντί να προστατεύει τόσο τις δυνατότητες των ανδρών όσο και των γυναικών.
Γι' αυτό και η πραγματική αλλαγή του πολιτικού συστήματος δεν είναι μόνο υπόθεση των ανδρών αλλά και των γυναικών που με τη συμμετοχή και τη ψήφο τους θα καταφέρουν να ανταρέψουν τη ψευδεπίγραφη σημερινή εικόνα της δημοκρατίας.
![](http://farm3.static.flickr.com/2347/2144350079_68cac85766.jpg?v="0"/)
9 σχόλια:
Ο φίλος Στέργιος έστειλε το παρακάτω σχόλιο:
Η αλήθεια για τη πραγματική θέση της γυναίκας στη κοινωνία, παγκόσμια και στην Ελλάδα, είναι πολύ πιο τραγική από τους αριθμούς που αναφέρεις και τους νόμους που υπάρχουν.
Από θέση αρχής είμαι εναντίον κάθε διάκρισης θετικής ή αρνητικής ανάμεσα στους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλλου, φυλής, θρησκείας κλπ, κλπ.
Όμως πρέπει να πω ότι η έννοια της ισότητας των φύλλων στη προκειμένη περίπτωση βασανίζεται βάναυσα γιατί επιχειρείται από πολλές πλευρές η αυθαίρετη αντικατάσταση του κοινωνικού της περιεχομένου από το νομικό ή το ετυμολογικό. Αν π.χ. ο νόμος προβλέπει ότι τα δυο φύλλα είναι ίσα ε, τότε είναι και όπου δεν είναι ας κόψει το κεφάλι του το φύλλο που δεν είναι ίσο να πάρει τη θέση που ο νόμος προβλέπει γι αυτό. Ή σε μια δημοκρατία που όλοι είναι ίσοι καμιά διάκριση δεν χωρά υπέρ κάποιου φύλλου και κανένα κοινωνικό περιεχόμενο δεν αναγνωρίζεται πέραν των τυπικών προσόντων.
Με αυτή τη λογική κατά κανόνα το σύστημα είναι τέλειο αλλά ατελείς είναι οι γυναίκες που δεν το αξιοποιούν, άρα ο μόνος υπεύθυνος της κατάστασης τους είναι αυτές οι ίδιες!!! Να ο ένοχος για κάθε στραβό ευρέθη! Όπως στον βιασμό οι βιαστές δείχνουν ως ένοχο το θύμα. Πιθανόν μάλιστα να ανακαλύπτουν ότι το θύμα όταν είναι γυναίκα έχει υπερβολικές νομικές προστασίες και στο όνομα της ισότητας των φύλλων αυτό πρέπει να καταργηθεί άμεσα! Στο κάτω - κάτω και η γυναίκα είναι… ελεύθερη να βιάσει άνδρα! Όπως μπορεί να γίνει και νταβατζής του, και έμπορος ανδρών… όλοι ίσοι είμαστε!!!
Πόσο αυτή η ισότητα είναι πραγματικά ισότητα και όχι νομιμοποίηση της ανισότητας; Μπορεί κάλλιστα η νομική ισότητα να ισούται με κοινωνική ανισότητα και η νομική ανισότητα να ισούται με κοινωνική ισότητα. Η διαφορά ισοπέδωσης και ισότητας είναι φανερή. Το έχουμε δει τόσες φορές…
Νομίζω πως όσοι θέλουν να αποφύγουν τη σκληρή πραγματικότητα καταφεύγουν στην τυπική πλευρά της ισότητας και ίσως να πανηγυρίζουν ότι έτσι έλυσαν το πρόβλημα της ισότητας! Φυσικά τα ίσα δικαιώματα στη πράξη είναι ακόμα ζητούμενο.
Όταν είχα σχέσεις με γυναικείες οργανώσεις τις συμβούλευα να αλλάξουν τα καταστατικά τους και να γίνονται μέλη και άντρες γιατί το πρόβλημα της ισότητας των φύλλων είναι κοινωνικό ζήτημα και όχι γυναικείο. Άπτεται δε άμεσα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι ενός φύλλου. Ό,τι χάνει η γυναίκα από άνιση μεταχείριση μετατρέπεται μέσα από τους κοινωνικούς μηχανισμούς σε απώλεια και για τον άνδρα και κατ επέκταση και για τη κοινωνία.
Αρκεί όμως να μιλάμε για ισότητα σε ένα σύστημα γενικής ανισότητας; Και αν δηλαδή πετύχουμε την απόλυτη ισότητα στων φύλλων τι θα γίνει; Θα έχουμε μια εκμεταλλευτική κοινωνία όπου και άντρες και γυναίκες εκμεταλλεύονται και άνδρες και γυναίκες; Είναι επιτυχία αυτό;
Θέλω να πως ότι ακριβώς επειδή το σύστημα διαμορφώνει του ανθρώπους και όχι το αντίστροφο, όταν οι γυναίκες βρεθούν στη θέση του άντρα φέρονται ακριβώς όπως αυτοί. Απολύουν και προλαμβάνουν, βομβαρδίζουν και επιβάλουν, εκτελούν… άπειρα τα παραδείγματα. Άρα δεν έχουμε πετύχει τίποτα σε γενικό επίπεδο. Δεν είναι χωρίς περιεχόμενο η καθημερινή μάχη για ισότητα και στο σημερινό σύστημα αντίθετα έχει μεγάλη σημασία αλλά δεν φτάνει.
Η μάχη λοιπόν των γυναικών για εξάλειψη των πραγματικών διακρίσεων δεν μπορεί να είναι μόνο για αλλαγή εντός του συστήματος αφού αν γίνουν και αυτές βεζίρηδες στη θέση του βεζίρη δεν κάναμε τίποτα απολύτως. Άρα σήμερα η μάχη της ισότητας των φύλλων έχει και άλλο περιεχόμενο εκτός της στατικής ισότητας σε ένα σύστημα ανισότητας των ανθρώπων. Την πραγματική ισότητα των ανθρώπων. Επανέρχομαι έτσι στην αρχική μου θέση για καμιά ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων ως προϋπόθεση της ισότητας των φύλλων. Εδώ δεν επιζητούμε ισότητα των φύλλων αλλά των ανθρώπων. Γιατί οι γυναίκες δεν είναι «οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου» όπως λέει το ρατσιστικό ανέκδοτο αλλά οι ίδιες οι άνθρωποι ανάμεσα σε ανθρώπους.
Καλή μάχη
Στέργιος
Φίλε Στέργιο κανείς δεν αντιλέγει σε αυτό που καταλήγεις αλλά η πραγματικότητα η ίδια μιλάει τόσο για την ανισότητα των φύλων όσο και των ανθρώπων. Τα φύλα και οι άνθρωποι φυσικά ταυτίζονται και γι' αυτό, άλλωστε, η καθημερινότητα των γυναικών είναι ακόμα ζητούμενο σε μια σειρά ζητημάτων που θα διάβασες στο άρθρο μου ελπίζω. Και το αίτιο σε όλες αυτές τις αναφορές δεν είναι οτι οι γυναίκες θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη αλλά θέλουν να είναι όσες πρέπει με την έννοια της ισότητας στα κέντρα αποφάσεων ακριβώς γιατί απο εκεί χαράσεται και Κατασκευάζεται η πολιτική. Αλλά ακόμα και στα οικονομικά κέντρα αποφασίζουν άνδρες...γι' αυτό και κανείς δεν άκουσε για golden girls...
Αυτά Στέργιο μου, πρέπει να αλλάξουν και δεν είναι νομικά τερτίπια αλλά ουσιαστικά. Τόσο μπροστά στις δυνατότητες που δίνονται μέσα απο το σύνταγμα στις γυναίκες όσο και στη κοινωνία με τη νοοτροπία που διαπλάθεται. Για όλα αυτά η ανισότητα των δυο φύλων δεν έχει να κάνει με στατιστικούς όρους αλλά με πραγματικούς όπως σωστά λές....ομως, η στατιστική είναι η μόνη μέτρηση μιάς πλευράς της αλήθειας για να ξεκινήσει κάποιος όσο πιο δίκαια μπορεί...εξού και η αποδοχή της ποσόστοσης που ενώ απο τη μια μεριά μειώνει τη γυναίκα απο την άλλη της δίνει τη δυνατότητα να λάβει μέρος. Το δύσκολο είναι πώς το αξιοποιεί η γυναίκα αυτό αργότερα μέσα απο τη καθιέρωσή της ως προσωπικότητας κι όχι ως εξαρτήματος της μηχανής ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος...
Νομίζω ότι η κοινωνία έχει άλλους ρόλους για τις γυναίκες και τις προσανατολίζει σε άλλες πορείες.
Κάποτε άκουγα μια κουβέντα για την πριμοδότηση γυναικών για το κοινοβούλιο. Ο κατά αυτής της στρατηγικής έλεγε ότι δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια ποσόστωση γιατί είναι άδικο.
Η γυναίκα που την υποστήριζε την ποσόστωση έλεγε ότι βοηθάει στην ανατροπή μιας χρόνιας άδικης κατάστασης.
Ακριβώς γιατί αποπροσανατολίζει η κοινωνία με τους "κατασκευασμένους" ρόλους της γι' αυτό και, δυστυχώς ναι, χρειάζεται ακόμα η ποσόστωση. Τα στοιχεία το λένε.Οι αποφάσεις κι αυτοί που πέρνουν τις αποφάσεις για τις γυναίκες το λένε. Η σημερινή θέση της γυναίκας το λένε. Το γεγονός οτι ακόμα και στην Ελβετία οι γυναίκες ψήφισαν το 1974 για πρώτη φορά το λένε. Τα καφενεία το λένε. Απλά κάποιοι έχουν βολευτεί να μην ακούνε....
Εμείς οι Μαθηματικοί λέμε , ότι η ισότητα μεταξύ οντοτήτων έχει νόημα όταν μιλούμε για ομοειδή όντα , όταν ανήκουν δηλαδή στο ίδιο σύνολο, το οποίο ορίζεται αυστηρά από τις ιδιότητες των στοιχείων του.
Αν λοιπόν αναφερόμαστε στο σύνολο των ανθρώπων , τότε τα δικαιώματα και η αντιμετώπιση του κάθε μέλους ποικίλουν ανάλογα, όχι με το φύλλο, αλλά την κοινωνική και οικονομική θέση του καθενός ή καθεμιάς στο στενό ή ευρύτερο χώρο που ζει και κινείται. Ακόμα και στις κοινωνίες, που η θέση της γυναίκας είναι τραγική , η κόρη του φύλαρχου έχει σαφώς καλύτερη αντιμετώπιση από τον άσημο άνδρα πολεμιστή της φυλής, όπως επίσης και στη δική μας υποτίθεται κοινωνία ίσων δικαιωμάτων εγώ που είμαι άντρας δε νομίζω ότι έχω περισσότερες ευκαιρίες και δικαιώματα από την κ. Αγγελοπούλου, ούτε από την κ. Λάτση, που είναι γυναίκες.. Διαχρονικά η ιστορία αναφέρει πολλές γυναίκες , που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα δρώμενα λόγω της θέσης που είχαν δίπλα σε άνδρες , πριν ακόμα εμφανιστεί το διεθνές φεμινιστικό κίνημα. Δυστυχώς ανάλογα με τη δυνατότητα που έχεις να παράγεις, να καταναλώνεις και να επηρεάζεις τις ζωές των άλλων οριοθετούνται και τα δικαιώματά σου, είτε είσαι άντρας , είτε γυναίκα στην κοινωνία που ζούμε. Όσο αδύναμος και εξαρτώμενος εμφανίζεται κανείς τόσο περιορίζονται στην πράξη τα δικαιώματά του έναντι των ισχυρών και ανεξάρτητων μελών της κοινωνίας μας . Δείτε την αντιμετώπιση των παιδιών ανεξάρτητα από φύλλο , που δεν έχουν πίσω τους οικογενειακό στήριγμα.
Η βελτίωση της θέσης της γυναίκας στις αναπτυγμένες χώρες έχω τη γνώμη ότι δεν προήλθε από την αποτελεσματικότητα των αγώνων του διεθνούς ή εγχώριου φεμινιστικού κινήματος, αλλά από τη μορφή που πήρε η οικονομική ζωή των κοινωνιών αυτών την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης , που εξασφάλιζε ολοένα μεγαλύτερη οικονομική ανεξαρτησία σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών.
Το πρόβλημα της ανισότητας των μελών της κοινωνίας μας λοιπόν σε ότι αφορά τα δικαιώματα και τις ευκαιρίες ανέλιξης υπάρχει και έχει την πηγή του στην οικονομική και κοινωνική θέση του καθενός, αφορά δε και τις γυναίκες και τους άνδρες. Η ένταση και οι επιπτώσεις που έχει αυτή η ανισότητα στο κάθε φύλλο εξαρτάται απο τις συνθήκες και το περιβάλλον, που είναι εχθρικό ή φιλικό περισσότερο ή λιγότερο στο ένα ή το άλλο φύλλο.
Αν τώρα αναφερθούμε στα σύνολα των ανδρών και γυναικών , που αποτελούν δυο διαφορετικές ομάδες με τα δικά τους χαρακτηριστικά που διαφοροποιούνται με κριτήρια βιολογικά , τότε , καθώς μιλούμε για δυο πιθανόν όχι ξένα μεταξύ τους πλην όμως διαφορετικά σύνολα δεν μπορεί να γίνει γενικευμένη σύγκριση μεταξύ των μελών τους , όπως δε μπορούμε να συγκρίνουμε το νυστέρι με το μαχαίρι. Είναι και τα δύο αντικείμενα εξαιρετικά χρήσιμα, μα για διαφορετικές δουλειές το καθένα. Θα μπορούσαμε να καθαρίζουμε με το νυστέρι φασολάκια ή να χειρουργούμε με μαχαίρι τους ανθρώπους για να καθιερώσουμε την «ισότητα» μεταξύ των αντικειμένων; Δυστυχώς κάτι τέτοιο γίνεται όταν η «ισότητỨτων δύο φύλλων αναδεικνύεται από το «δικαίωμα» της γυναίκας να φέρνει σε πέρας καθήκοντα που απευθύνονται σε άντρες και το αντίστροφο. Το αποκορύφωμα της κωμωδίας, να εξαντλείται και να συμβολίζεται η ισότητα των δύο φύλλων από την οικειοποίηση του παντελονιού των ανδρών από τις γυναίκες και της βαφής των μαλλιών των γυναικών από τους άνδρες!
Είναι ανεδαφικό οι άνδρες και οι γυναίκες να θεωρούνται δύο διαφορετικές συντεχνίες που αντιμάχονται στη διεκδίκηση των πρωτείων στην κοινωνία μας και συνάμα αποπροσανατολιστικό από το πραγματικό πρόβλημα , που είναι η εξασφάλιση όλων των μελών (ανδρών και γυναικών) ίσων ευκαιριών στην κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη , όπου ο καθένας και η καθεμιά θα μπορούν να δραστηριοποιούνται με σεβασμό στον άνθρωπο και επιπλέον στο φύλλο που ο καθένας ή καθεμιά βιολογικά ανήκει.
Πιστεύω ότι έχουν γίνει πολλά και μένει να γίνουν πολλά περισσότερα. Πίσω από τους αριθμούς δεν κρύβεται η αλήθεια των πραγμάτων, ειδικά σε ο,τι αφορά την πολιτική. Το πρόβλημα είναι ότι η γυναίκα επωμίστηκε ένα βουνό από ευθύνες στον επαγγελματικό και στον προσωπικό τομέα χωρίς την κατάλληλη προπαιδεία γι αυτό. Θα ισορροπήσουμε όμως ελπίζω και θα αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.... τόσα απλά
σε φιλω \ριτς
Αγαπητέ Χρήστο σ' ευχαριστώ για το διεξοδικό σχόλιό σου.
Δεν ξέρω τι λένε οι μαθηματικοί αλλά και μεταξύ ανόμοιων όντων όταν μιλάμε για ανθρώπους φυσικά, η διαφορά δεν είναι στο αν είναι όμοιοι αλλά αν είναι ισότιμοι και έχουν τις ίδιες ευκαιρίες ανεξαρτήτως φύλου, φυλής και χρώματος. Γιατί τα σύνολα στις κοινωνίες δεν είναι απλοί αριθμοί αλλά όντα με κρίση που αποφασίζουν, διαβουλεύονται, συνθέτουν. Επομένως δεν θα με κάλυπτε μια απλή μαθηματική εξομοίωση...Ακόμα και η στατιστική μπορεί να λέει ψέμματα όταν οι άνθρωποι δεν τη χρησιμοποιούν με τη κατάλληλη μέθοδο ή απλά γιατί οι άνθρωποι δεν την ερμηνεύουν σωστά.
Κατά την άποψη μου τα δικαιώματα ποικίλουν σαφώς λόγω τάξης και οικονομικής θέσης αλλά ποικίλουν και λόγω άλλων χαρακτηριστικών κι ένα απο αυτά είναι και το φύλο. Το status της κάθε μίας που περιγράφης ανάλογα με τη θέση δεν εξαιρεί τη συμπεριφορά κάποιου απο άλλη τάξη προς την ομάδα δλδ τις γυναίκες για τη συγκεκριμένη περίπτωση...Για παράδειγμα ένα λαϊκός τύπος ποιός σου λέει οτι θα ξεχωρίσει τη κα των Β. Προαστείων εξαιτίας του πλούτου της και δεν θα της συμπεριφερθεί ως γυναίκας με την έννοια οτι θα συμπεριφερθεί απένταντί της ως μίας γυναίκας απο τη τάξη του...Αν δεν έχεις περισσότερα δικαιώματα απο τη κα Αγγελοπούλου είναι απλά γιατί δεν πληρώνεις τόσο όσο εκείνη. Ομως, αν είχες τα ίδια λεφτά σαφώς δεν θα σε έλεγαν ποτέ "σκύλα" ...μπορεί κάπως αλλιώς αλλά με ένα άλλο πιο κομψευόμενο επίθετο....Απο την άλλη ως προς τις ευκαιρίες κανείς και καμιά, δυστυχώς δεν έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες αλλά το να έχουμε ίσες δυνατότητες αυτό δεν μπορεί να μας το στερεί κανείς και, κυρίως, όσοι αποφασίζουν για εμάς και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι άνδρες που κρατούν τα ηνία σε θέσεις κλειδιά σήμερα...Η θέση δίπλα στον άνδρα μπορεί να είναι απο επιλογή της γυναίκας και όχι απο αναγκαστικά έργα, αγαπητέ Χρήστο...και όσες γυναίκες ήσαν το πάλαι ποτέ ΔΙΠΛΑ και όχι μπροστά δεν ήταν γιατί δεν είχαν τα προσόντα αλλά γιατί υπήρχαν κοινωνικά στερεότυπα...τόσο απλά...οπότε κι αυτές επέλεγαν τουλάχιστον να είναι ΔΙΠΛΑ...
Θα συμφωνήσω φυσικά μαζί σου για όσους δεν έχουν πίσω οικογενειακό στήριγμα κι αυτό φυσικά και αφορά και τα δύο φύλα...ωστόσο ακόμα και στις μέρες μας 'κάποιοι' έχουν αποφασίσει οτι ο ρόλος του απόγονου στην επιχείρηση, εφόσον υπάρχει γυιός είναι να είναι ο συνεχιστής. Τα δικαιώματα για τη θέση της γυναίκας πράγματι απο την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης αλλά αυτοί που τα έθεσαν δεν ήταν άνδρες...αλλά γυναίκες όπως η Μαίρη Γουόλστονκραφτ (1729)"Δικαίωση των Δικαιωμάτων της Γυναίκας" που με το έργο της έφερε σε δύσκολη θέση τους συντηρητικούς...μέχρι τότε κατδίκαζαν τη γυναίκα σε θέση υπανθρώπου...μέχρι και το 1974 που για πρώτη φορά ψήφισαν οι Ελβετίδες...
Τέλος, θα συμφωνήσω οτι δεν έχει νόημα να αντιμάχονται τα δύο φύλα για τη διεκδίκηση των πρωτείων ...αλλά κάποια ίση κατανομή στην ποσότητα όσων λαμβάνουνε αποφάσεις θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί μετά απο τόσα χρόνια αγώνων και επομένως αυτό δεν είναι τυχαίο. Φυσικά και οι γυναίκες έχουν μερίδιο ευθύνης τόσο για τις μεταξύ τους σχέσεις όσο και για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους...
Γειά σου Ρίτσα μου. Χαιρετώ σε! δεν θα συμφωνήσω οτι δεν αντικατοπτρίζουν την αλήθεια οι αριθμοί. Εχουν γίνει πράγματι πολλά αλλά μας λείπουν περισσότερο. Τώρα για το τι έχουμε φορτωθεί...δεν τα φορτωνόμαστε μόνες μας...κι απο την άλλη μεριά είναι αρκετοί που νομίζουν οτι έχουμε παραπάνω υποχρεώσεις....κυρίως οι άνδρες...αρκετοί απο αυτούς το αποφασίζουν αυτό μέσα στα καφενεία αν όχι στα forum της ΕΕ...ίσως ναναι και το ίδιο πολλές φορές. Πάντως εξήγησα και στο προηγούμενο σχόλιό μου στον Χ. αυτά που σκέφτομαι αναλυτικά.
Σε φιλώ κι εγω..
Αν η πολιτική σκηνή εκφράζει σε ποσοστά τη δική μας βούληση, τότε δείτε πόσες γυναίκες περιλαμβάνουμε στους δικούς μας λαϊκούς αντιπροσώπους:
· Σύνολο ελληνίδων βουλευτών: 16% (48 σε 300)
· Σύνολο ελληνίδων ευρωβουλευτών: 33,3% (8 σε 24)
· Γυναίκες βουλευτές ΝΔ 11,18% (17 σε 152)
· Γυναίκες βουλευτές ΠΑΣΟΚ 20,58% (21 σε 102)
· Γυναίκες βουλευτές ΚΚΕ 31,8% (7 σε 22)
· Γυναίκες βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ 14,3% (2 σε 14)
· Γυναίκες βουλευτές ΛΑΟΣ 10% (1 σε 10)
horisvia.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου