ΣΧΕΣΕΙΣ...

Συνήθως, οι νέες σχέσεις στον έρωτα και τη πολιτική προκύπτουν όταν οι υπάρχουσες περνούν κρίσεις. Οι νέες σχέσεις έρχονται συχνά να καλύψουν το κενό που έχει διαμορφωθεί, όχι κατά βάση, φέρνοντας κάτι νέο αλλά, κυρίως, γιατί φαίνονται νέες.

Ετσι απο τη κρίση του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) φαίνεται οτι περνάμε στη κρίση και πάλι του δικομματισμού με διαφορετικό παρτενέρ αυτή τη φορά(ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ). Το παρακαλουθούμε με αφορμή τις εναλλασσόμενες κομματικές διαδικασίες για κρίση αρχηγού(έστω...κάτω απο διαφορετικές συνέχειες), τον εντεινόμενο ιδεολογικο-πολιτικό ανταγωνισμό για τη διεκδίκηση της 'αριστεράς', την τάση ανακάλυψης 'σωσία' του Τσίπρα, την επιδίωξη συμμετοχής νέων στα Κοινά, πολλές φορές, χωρίς διαφορετική νοοτροπία απο τους παλιούς ή και χωρίς πολιτικό υπόβαθρο, τις εναλλασόμενες προτάσεις στη Βουλή για τον τρόπο αντιμετώπισης της 'ήπιας πολιτικής' της ΝΔ, τη διαμάχη στο 'ποιός έχει περισσότερους bloggers' στο διαδίκτυο, τις δημοσκοπήσεις, τις πρωτιές, τις συνεντεύξεις, τις ατάκες...

Κάπως έτσι ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να καλύψει το 'κενό' μίας "παλιάς" σχέσης, εγκαινιάζοντας μία 'νέα' που στήριξε, στη κυριολεξία, στην εκλογή του κ. Τσίπρα. Ο αιφνιδιασμός της αποχώρησης του 'παλιού' και της έλευσης του 'νέου' δεν προετοιμάστηκε πολιτικά, δεν επιλέχθηκε διαδικαστικά, δεν προτάθηκε συλλογικά.

Ο απερχόμενος Πρόεδρος επιχείρησε να αξιοποιήσει το timing που έχει δημιουργήσει η πολιτική του θεάματος πατώντας σ' ενα επικοινωνιακό τρύκ και στην ουσία διαιωνίζοντας το "μία απ' όλα". Αυτό δεν σημαίνει οτι ο κ. Τσίπρας ως νέος αριστερός δεν έχει προσόντα και ταλέντα. Ωστόσο, ένας νέος, φιλόδοξος και ταλαντούχος που καλείται ν’ αναλάβει ένα κόμμα που συστηματικά υπερεκπροσωπείται στο εσωτερικό των μεσαίων, ιδίως μορφωμένων, τάξεων, θα όφειλε αν μη τι άλλο να ‘διαφημίζεται’ όχι για τη νεότητά του και το συμπαθές προφίλ του αλλά εξαιτίας της πολιτικής διάστασης εντός της άλλης ή μη αριστεράς που θα σηματοδοτούσε η υποψηφιότητά του.

Αντίθετα η συνεχής και αδιάλειπτη πράγματι εμφάνισή του με κάθε ευκαιρία στα ΜΜΕ ανταποκρίνεται στα κελεύσματα της εποχής του θεάματος όπου ο πολιτικός αντιστοιχεί με διασημότητα και όχι το νέο στίγμα της αριστεράς που μεταφράζεται σε κοινωνική-οικονομική και πολιτισμική εν τέλει παρέμβαση. Αυτά τα τελευταία, αν ο συμπαθής κ. Τσίμπρας είχε προλάβει να θητεύσει περισσότερο στα Κοινά, ίσως είχε καταλάβει ότι απαιτούν ομάδες εργασίας κι ότι αυτές δεν στήνονται επικοινωνιακά αλλά μαχητικά σε διαδικασίες.

Δυστυχώς, ο 'αρχιτέκτονας΄της νέας σχέσης δείχνει να μην αντιλαμβάνεται οτι, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται προσωρινά μέσα απο τα πυροτεχνήματα, το αποτέλεσμα δεν θα έχει διάρκεια. Αντίθετα θα είναι μια προσωρινή καταφυγή χωρίς συνεκτική ιδεολογική μετατόπιση η οποία σύντομα μπορεί και να φέρει 'εκπλήξεις' συσπείρωσης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.