Η έκπτωση...και η πτώση...

Κι όμως κάποτε η Πολιτική είχε σχέση με τον Πολιτισμό. Μη βλέπετε τώρα που και τα δύο εννούνται μόνο... ως διαφήμιση. Γιατί τι άλλο εκτός απο διαφήμιση μπορεί να είναι αυτή η χωρίς έλεος καθημερινή εμφάνιση στη TV συγκεκριμένων προσώπων τόσο απο τον 'πολιτισμό' όσο και απο τη 'πολιτική'; Κάπως έτσι εξασφαλίζεται η λεγόμενη αναγνωρισιμότητα για τη 'περατζάδα' απο τα τηλεοπτικά πάνελ και, δυστυχώς, κάπως έτσι εξαφαλίζεται και η εκλογή στο Κοινοβούλιο. Είναι απλό και δεν χρειάζεται μεγάλο κόπο. Οσο πιο πολύ εμφανίζεσαι στο γυαλί τόσο πιο εύκολα και ανώδυνα εκλέγεσαι ή προσλαμβάνεσαι σε αυτό το 'ο,τι ναναι' της ψευδοεπικοινωνίας. Το χειρότερο είναι οτι οι πολιτικοί το επιλέγουν συνειδητά. Ετσι ενώ μιλούν για θέματα που αφορούν στη καθημερινότητα των πολιτών και στα προγράμματα των κομμάτων τους ξαφνικά 'συνομιλούν' και συν-σχολιάζουν με τη 'μελλοντολόγο' που για κάποιους λόγους το κανάλι έχει αποφασίσει να εισάγει ως συνομιλήτριά τους στο πάνελ του 'μια απο όλα'. Οι πολιτικοί αστέρες φτιάχνουν απο κουλουράκια μέχρι μελιτζάνα ιμάμ, δίνουν βραβεία σε τηλεοπτικούς stars, εξηγούν 'αθέατα' φαινόμενα, παίρνουν θέση σε προσωπικά ζητήματα χωρίς να γνωρίζουν λεπτομέρειες και γενικότερα εκθέτουν τις 'ικανότητές' τους προσαρμοσμένες στο life style που έχει αποφασισθεί. Εύκολη δουλειά, άλλωστε. Που να γυρνάς τώρα απο γειτονιά σε γειτονιά κι απο σπίτι σε σπίτι και να ακούς τα προβλήματα των πολιτών....Κάπως έτσι αποφάσισε μια χώρα σαν την Ιταλία να κατεβάσει υποψήφιες ευρωβουλευτίνες...κάπως έτσι φοβάμαι οτι σύντομα και στην Ελλάδα οι Ευρωεκλογές θα είναι μια πόζα του life style. Φαίνεται εξάλλου οτι μαζί με την υποτίμηση της Πολιτικής είναι πλέον έντονη και η εκτίμηση οτι η Ευρώπη είναι απλά μια πασαρέλα πριν ή μετά τις εθνικές εκλογές....εμπλουτισμένες απο super stars της τηλεόρασης (απο μοντέλα μέχρι δημοσιογράφους). Κατά τα άλλα τα πρόστιμα και η ευρωπαϊκή πολιτική είναι "καυτό" θέμα για τα δελτία ειδήσεων, έστω και χωρίς σαφή ενημέρωση γιατί και πώς προκύπτουν...Αλλωστε η θεραπεία στη πολιτική ζωή της χώρας μας είναι πάντα μετά το σύμπτωμα και ποτέ πριν απο αυτό. Πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε, δηλαδή!

Κάπως έτσι άλλωστε λειτουργεί και η πτώση...αφού έχει προηγηθεί η έκπτωση...Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς φτάσαμε μέχρις εδώ...!!!
Ισως γι' αυτό και το παρακάτω ανέκδοτο είναι επίκαιρο και ταιριάζει στη περίοδο που διανύουμε...

"Ένας άνθρωπος γλιστράει και πέφτει από την ταράτσα ενός ουρανοξύστη. Πέφτει έναν έναν τους ογδόντα ορόφους του, χωρίς κανείς να το έχει πάρει είδηση, εκτός από μερικούς ενοίκους που του φωνάζουν από τα ανοιχτά τους παράθυρα. Μα εκείνος, σε κάθε όροφο, τους καθησυχάζει: μη φοβάστε, όλα πάνε καλά! Κάποιοι μάλιστα, που έχουν μαζευτεί στο μεταξύ στο πεζοδρόμιο, του δίνουν δίκιο: ύστερα από τόσους ορόφους, αυτός είναι ακόμη σώος και αβλαβής. Και συνεχίζει τη πτώση του, μαλώνοντας μάλιστα όσους τον προειδοποιούν για την κατάληξή του. Τα τελευταία λόγια του ακούγονται όταν έχει φτάσει πια λίγο πιο πάνω από το ισόγειο: «Άντεξα ογδόντα ορόφους χωρίς να πάθω τίποτα και νομίζετε πως θα φοβηθώ τώρα;". Βλέπετε... η οικονομική κρίση δεν είναι άσχετη με τη πολιτική κρίση....κι αυτό γιατί για να προκύψει η πτώση...κάποιος(-οι) πρέπει να σπρώξουν!!!