Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Το αντίπαλο δέος...


«Είναι όλο λάθος από τη αρχή μέχρι το τέλος»,
είπε η κάμπια αποφασιστικά, και έγινε σιγή για μερικά λεπτά.
Lewis Carroll
Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων Κεφάλαιο 5: Συμβουλές από την Κάμπια



Το έλλειμμα δημοκρατίας είναι βαρειά κουβέντα....αλλά περισσότερο βαρύ είναι το φορτίο του ελλείμματος.


Το ζούμε καθημερινά στις μικρές κοινωνίες μας όπου η απουσία κριτικής σκέψης στο δημόσιο βίο απο τη μια και η διαρκής ενασχόληση με σχολιασμούς και ερμηνείες των ΜΜΕ απο την άλλη, έχει δημιουργήσει μια γενικευμένη ψευδο-συναίνεση για τους κυβερνώντες που άλλοτε το ερμηνεύουν ως συνενοχή (;), άλλοτε ως ανοχή (;) κι άλλοτε ως παραδοχή (;) του κοινού σε όλα όσα συμβαίνουν. Μερικές φορές μάλιστα ξεχνιούνται ακόμα περισσότερο και παρασύρονται... Κάπως έτσι έχουν βαφτίσει τον Καραμανλή..."Κεφάλαιο";!


Ε! Καλά, μη τρελλαθούμε τώρα ότι κι ο Καραμανλής είναι "Κεφάλαιο"....υπάρχουν και καλύτερες αφηγήσεις στην ιστορία αυτού του τόπου. Αρέσκονται, όμως, και πάλι οι σχολιαστές της τηλεόρασης να λένε μεγάλες κουβέντες. Κάπως έτσι περνάει η ώρα, κυρίως, του δελτίου ειδήσεων...το παραμύθι, η αγορά και η πώληση...αλλά και τα ανέκδοτα του τύπου: "ο Καραμανλής δεν αντιδρά ποτέ εν θερμώ"..."εγώ τον ξέρω καλύτερα απ' όλους"..."πήρε αντρίκια την ευθύνη" και άλλες τέτοιες φανφάρες εκδοτών που ανταγωνίζονται για τον μυστικό, αδιόρατο και απρόβλεπτο κόσμο του "γυμνού βασιλιά"...


Αλλά καθώς περνά η ώρα...έχουν περάσει ήδη κοντά στα 6 χρόνια και απ'οτι φαίνεται κανείς δεν κινείται αυθρόμητα προς μια άλλη κατεύθυνση. Αντίθετα ο ψηφοφόρος μοιάζει να σπρώχνεται σαν να μην έχει εναλλακτική τόσο που ένα μεγάλο ποσοστό δηλώνει οτι θα ψηφίσει λευκό ή θα απέχει. Τι φταίει γι΄αυτό;


Οι μη διακριτές διαφορές:

-Η ανακύκλωση των ίδιων προσώπων, η αποφυγή των πραγματικών προβλημάτων των πολιτών προς χάρη της πολιτικής καρριέρας, του πλουτισμού και της προσωπικής καταξίωσης κάποιων που προφανώς, ακόμα και στην αντιπολίτευση, κινούνται ως εν ενεργεία υπουργοί.


-Η καταπολέμηση της διαφθοράς των κυβερνώντων με τα ίδια όπλα: φωνές, κοκορομαχίες, επίδειξη δύναμης και εφυολογημάτων, πολυτελής καθημερινός βίος, ύφος 800 καρδιναλίων σε συζητήσεις, γνώσεις επι παντός επιστητού, συγγενείς και κουμπάροι, κληρονομικές έδρες κ.α. Ολα αυτά δεν πείθουν κανένα οτι τα πράγματα έχουν αλλάξει.


Εάν οι διαφορές δεν καταγραφούν αισθητά και με πράξεις ορατές μέσα στη κοινωνία, αν δεν υπάρξει αντίπαλο δέος, τέτοιο που να προκαλέσει αυθόρμητα τη στροφή προς τα πράγματα, το σύστημα θα είναι για μια ακόμα φορά λάθος απο την αρχή. Κι αυτό θα είναι ακόμα πιο επικίνδυνο κι απο τη διακυβέρνηση της ΝΔ. Γιατί κάπως έτσι -καταργώντας την ελπίδα και υποθηκεύοντας την εμπιστοσύνη-μπορεί να οδηγηθούμε σε διαδοχικές εκλογικές δοκιμασίες και σε απο μηχανής σωτήρες της Πολιτικής....

4 σχόλια:

xristos είπε...

Ελένη κάλη σου μέρα,είναι ολοφάνερο τι είναι εκείνο που σπρώχνει τους πολίτες στην λάθος κατεύθυνση και στήν αποχή.Όταν δεν δίνεις το δικαίωμα σε κάποιον να συμμετέχει ουσιαστικά στην λήψη αποφάσεων γιά θέματα που τον αφορούν άμεσα, τότε και αυτός μην έχωντας άλλη δυνατότητα
μέσα στον παραλογισμό της κοινωνίας που του έχουν επιβάλει οι διάφορες μορφές εξουσίας επιλέγει την αποχή και εντάσεται στην λογική όλοι ίδιοι είναι.
Το ζήτημα είναι αν υπάρχει δυνατότητα να δοθεί τέτοια επιλογή στον πολίτη απο κάποια πολιτική δύναμη πυ να θεωρεί τους πολίτες αποφασιστικά όργανα και όχι εκτελεστικά.Η εμπειρεία που είχαμε και εσύ και εγώ από τις πρόσφατες διαδικασίες στο πασόκ ,μάλλον απογοητευτικές είναι.Όσο για τις παπαριές που ακούμε καθημερινά από τα μμε του τύπου η πολιτική οξυδέρκεια του πρωθυπουργου!!!Ωπα ρε μεγάλε τσίμα ,που την είδες στα 5 χρόνια διακυβέρνησης?

tractatus είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιό σου Χρήστο. Ακριβώς κι εγω αυτό θέλω να πω(ελπίζω να γίνεται κατανοητό) οτι δηλαδή το αντίπαλο δέος και η συνειδητή στροφή του πολίτη προς άλλο χώρο δεν θα γίνει με τις ίδιες γνωστές συνταγές. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αλλάξει όχι μόνο την πολιτική αντζέντα αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί κομματικά και μέσα στη κοινωνία. Να δώσει τη δυνατότητα συμμετοχής των μελών του και όχι την ευκαιρία κατοχής στους καρεκλοκένταυρους του κομματικού μηχανισμού...
Δυστυχώς, φοβάμαι οτι και πάλι αυτή η γνωστή ζάλη των συνθημάτων για την εξουσία(που κι αυτή δεν εξασφαλίζεται με αυτοδυναμία) θα ξεβράσει ίδιες ξοφλημένες τακτικές του παρελθόντος...στον 21ο αιώνα...που λέγαμε. Και τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα -όχι μόνο για τα κόμματα- αλλά για τη Πολιτική γενικότερα...

ritsmas είπε...

Καλησπέρα Ελεν... σωστή η ανάλυση σου, αλλά για να φτάσουμε εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν, δηλαδή από το βρεφονηπιακό σταθμό και βλέπουμε. Τα κόμματα εχουν παλαιομοδίτικη μορφή και τακτική και πιστεύουν ότι ο καθημερινός άνθρωπος έχει τη διάθεση να προσαρμοστεί σ αυτά. Νομίζω όμως ότι ο άνθρωπος και γενικότερα οι κοινωνίες τρέχουν πολυ πιο μπροστά από τα κομματα και τους πολιτικούς.
Πέρνα για ...καφε, εχω Αρκαδία ανεβάσει
φιλια , τα λεμε

tractatus είπε...

Πολύ σωστή η επισήμανσή σου Ρίτσα. Οσο για τους πολίτες πράγματι σκέφτονται πριν απο τα κόμματα αλλά δυστυχώς, μερικές φορές, μετά την τηλεόραση....Σουρχομαι για καφέ ;)