Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Γρανάζι...

Οι 'συζητήσεις' που γίνονται τα τελευταία χρόνια για τη πολιτική διεξάγονται πολύ περισσότερο στα τηλεοπτικά παράθυρα, παρά μέσα στη κοινωνία. Οι άνθρωποι που μιλάνε είναι τόσο αναγνωρίσιμοι για τον κάθε Έλληνα πολίτη που έχει τηλεόραση, σχεδόν όσο και οι κοντινοί του συγγενείς. Αυτοί που ορίζουν τη αρχή, το τέλος, το ύφος αλλά και τον προσανατολισμό της συζήτησης είναι πάντα οι δημοσιογράφοι και και οι καναλάρχες. ΄

Τι γίνεται, όμως, στη κοινωνία; Εκεί οι συζητήσεις εκλείπουν. Κάποτε οι άνθρωποι συζητούσαν στα καφενεία, στα σωματεία, στους συλλόγους, στις συνελεύσεις αλλά και στα κόμματα για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Σήμερα, είτε απέχουν είτε πηγαίνουν εκεί γνωρίζοντας ήδη το αποτέλεσμα, τους ομιλητές και τις τοποθετήσεις τους... ακόμα και το τι θα ψηφίσουν, οπότε όσοι έχουν γνώμη δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ζητήσουν τον λόγο.
Γι' αυτό και η δημοκρατία εκλείπει.
Ο Πολίτης δεν ασκείται στην διατύπωση της γνώμης του, στην αντίρρηση με βάση ντοκουμέντα, στη πειθώ, στην αναίρεση της αρχικής του άποψης μέσα απο την ανταλλαγή απόψεων, στην διαθέσιμότητά του να συμμετέχει σε ομάδες εργασίας. Δεν μεταφέρει τα βιώματα και τους προβληματισμούς του απο τη κοινωνία. Δεν αναρωτιέται φωναχτά αφού το ΄έργο' είναι γνωστό σε όλους και απλά επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια.
Το έργο αυτό δεν έχει κανένα συλλογικό ενδιαφέρον!

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι εκπτώσεις του ήθους-δεν θα πώ της ηθικής που εν τέλει είναι του καθενός- είναι πλέον όχι μόνο διαδεδομένες αλλά έχουν γίνει και στερεότυπα...ενδεχομένως και παραδείγματα...Ετσι κάποιοι 'μπερδεύουν' τις διαδικασίες με το σκοπό, τους θεσμούς με τις προσωπικές φιλοξοδίες, τη νομοθεσία με την εξυπηρέτηση, την διαθεσιμότητα με τη σειρά στην καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων. Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.
Αλλωστε, ό,τι έχουν να πούν...θα το πούν στην τηλεόραση. Εκεί θα απολογηθούν, μέσα απο εκεί θα πάρουν ψήφους κι αναγνώριση.

Επομένως, αυτός ή αυτοί που θέλουν ν' αλλάξουν ουσιαστικά τα πράγματα, που επιχειρούν συνεχώς την ανασυγκρότηση και την 'κάθαρση', την αλλαγή ήθους και ύφους, δεν είναι θεμιτό να κάνουν τα ίδια πράγματα. Οφείλουν και πρέπει να ρισκάρουν ξεκινώντας απο το ίδιο τους το σπίτι λέγοντας αλήθειες κι όχι κατ' αποκοπή ψέμματα που απλά προσαρμόζονται ανα περίπτωση. Ειδάλλως είναι και πάλι απλό. Ο κόσμος θα κρίνει απο την τηλεόραση. Εκεί όπου ο τηλεοπτικός χρόνος είναι πάντα σημαδεμένος όπως τα χαρτιά. Κι εκεί θα αποφασίσει με συνοπτικές διαδικασίες που βάζουν όλους σ' ενα τσουβάλι. Στο ίδιο τσουβάλι που βάζουν οι πολιτικοί τις ψήφους των πολιτών κάθε τέσσερα (περίπου) χρόνια. Αλλωστε, η συλλογή ψήφων είναι περισσότερο μαζική και σύντομη μέσα απο τα κανάλια. Κοστίζει λιγότερο χρόνο με τον Πολίτη και περισσότερο χρήμα. Κι έπειτα μιλάμε για διαφθορά;

Κάποιοι, κυρίως στην αντιπολίτευση (γιατί απο τη ΝΔ δεν περιμένουμε κάτι, τα είπε όλα ο Πρωθυπουργός της απουσίας στη ΔΕΠ, άλλωστε), πρέπει να καταλάβουν οτι η Πολιτική δεν είναι διεκπεραίωση αλλά συλλογιστική με πνεύμα και ουσία που εισπράττεται απο τους Πολίτες και τη συμβίωση μαζί τους. Η ευθύνη είναι μεγάλη τόσο για τον Γιώργο Παπανδρέου όσο και για το κόμμα που επιθυμεί να λέγεται σοσιαλιστικό κίνημα.



16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν ήμουν σε μια μεγάλη πόλη και είχα τους πόρους, θα έκανα το εξής πείραμα. Σε κάθε γειτονιά θα ίδρυα το "καφενείο της Πολιτικής", όπου θα προσπαθούσα οι Πολίτες να ξανασυνατήσουν την Πολιτική in vivo και όχι την μικροπολιτική in vitro

Homo Sapiens είπε...

Kαλή ιδέα από το καπιταλιστικό κομμούνι...

Αν και πολύ φοβάμαι ότι στα σημερινά πολιτικά συμφραζόμενα θα πρόκειται για Καφενείο της Παραπολιτικής!

Homo Sapiens είπε...

Ελένη,

είμαι σίγουρος ότι γνωρίζεις και τις
δικές μου απόψεις για τα θέματα που προσεγγίζεις στην ανάρτηση...

δίχως να σχολιάσω κάτι ειδικότερα, μένω στον εμπνευσμένο τίτλο σου

Καλημέρα...

Elli είπε...

Ελένη, εγώ θα κρατήσω το:

γνωρίζοντας ήδη το αποτέλεσμα, τους ομιλητές και τις τοποθετήσεις τους...

Γιατί να πας και γιατί να μιλήσεις από τη στιγμή που οι αποφάσεις έχουν ληφθεί εκ των προτέρων;

Δεν κατηγορώ κανέναν για το ότι δεν πάει, καλά κάνει ίσως μιας κι ο χρόνος είναι χρήμα σήμερα...

Πάντως δεν θεωρώ ότι λείπουν οι συζητήσεις, ίσα ίσα έχω κρυφακούσει πολλές φορές σε καφετέριες, εστιατόρια κλπ κι έχω πιάσει συζητήσεις που γίνονται πολύ σοβαρά από άτομα που 'δεν τους φαίνεται'.
Απλά όλες αυτές δεν καταγράφονται από κανέναν..

tractatus είπε...

@καπκουμ το έχω σκεφτεί κι εγώ όπως έχω σκεφτεί και στέκια πολιτισμού αλλά κι εκεί το in vitro ποζάρει καλύτερα. Ακόμα και ο πολιτισμός πηγαίνει πακέτο, όπως προστάζει η μόδα. Καμία πρωτοβουλία, καμία δημιουργικότητα και ενθάρρυνση απο το Υπουργείο Πολιτισμού. Ολο το καλοκαίρι ετοιματζίδικα πακέτα πηγαινοέρχονται ανα την Ελλάδα...έτσι και η πολιτική. Προτιμάται το ετοιματζίδικο....:(

tractatus είπε...

Πασχάλη, πράγματι το εύκολο πάντα ήταν πιο εύκολο και η παραπολιτική είναι που έχει δημιουργήσει κατά βάθος τους stars και όχι τους πολιτικούς...βλέπεις και ο περισσότερος κόσμος απο τη παραπολιτική έλκεται...με βάση αυτή, άλλωστε, αποφασίζει και στις δημοσκοπήσεις ή ακόμα και στις εκλογές. Πώς αλλιώς θα είχαν δουλειές η εταιρείες που χρηματοδοτούνται απο τα κανάλια;;;

tractatus είπε...

Ελλη λείπει η καταγραφή αλλά λείπει και η πραγματική συζήτηση...αυτή που έχει παραλήπτες κι αποδέκτες...αυτή που δεν γίνεται για να γνωριστούμε εμείς καλύτερα αλλά γιατί μέσα απο αυτή κι απο τη διαδικασία θα μάθουμε τι σημαίνει ενασχόληση με τα κοινά. Αυτό το νόημα έχουν όλα αυτά τα συλλογικά όργανα που σήμερα έχουν χάσει την αξία τους και είναι απλά χώροι διεκπεραίωσης προσωπικών στόχων...

tractatus είπε...

Πασχάλη, για το δεύτερο σχόλιο...Γυρίζει το γρανάζι, πράγματι κι εκεί κρίνονται όλα...:) και βέβαια φαντάζομαι-δεν ξέρω- τις απόψεις σου. Εύχομαι να τις συζητήσουμε κι απο κοντά...:)

Ν.Α. Λάμπης είπε...

Γρανάζι, γραναζάκι,
γύρνα πιό γρήγορα
γύρνα πιό γρήγορα,
να δούμε άσπρη μέρα
κι εμείς στα σύνορα
κι εμείς στα σύνορα.


{αφιερωμένο εξαιρετικά στους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες, που παροικούν στα ανατολικά σύνορα... αλλά και σε όσους άλλους παροικούν στα σύνορα του ονείρου...}

katerina είπε...

Λενιώ μου, εγώ πάλι ....παραφωνα έστω θα πω ξανά το ίδιο. Η ευθύνη είναι πάνω και πριν απο όλα δική μας.
Ενοχοι μέσα στην συνενοχή και στην αφασία μας είμαστε.

Παραδώσαμε τα πάντα, νίψαμε τα χέρια μας και τους παρακολουθούμε να μας ....ξεσκίζουν.
Κι ίσως πια να μην πονάμε καν...

Νομίζω ότι αυτό που βιώνουμε συλλογικά λέγεται....Μιθριδατισμός.

tractatus είπε...

Ναπολέοντα, ωραία η στιχουργική σου....μας παρηγορεί εμάς στα σύνορα ;)
Οσο για τα όνειρα... δεν γίνεται να συνεχίζεις στα πεζά...χρειάζονται και τα όνειρα.

tractatus είπε...

αυτό του μιθριδατισμού σωστό το βρίσκω...
Για τα άλλα πολύ μαζωχιστικά μου κάνουν αλλά μπορεί και νάχεις δίκιο. Εγω πάντως δεν αισθάνομαι παρατηρητής παρά του οτι μου αρέσει η παρατήρηση. Καλωσόρισες!

ikor είπε...

Τα γρανάζια Ελένη μου τουλάχιστον έχουν συλλογικό αποτέλεσμα.

Μάλλον "βίδες" θα έλεγα ότι είμαστε σήμερα: γύρω-γύρω όλοι και στο τέλος ακίνητοι...

Πάντως η ιδεολογία του ατομικισμού, που συνειδητά προωθεί η συντήρηση, έχει κερδίσει σήμερα.

Απέναντι σ' αυτό πρέπει στην πράξη να αποδείξουμε ότι η συλλογικότητα έχει πολλαπλασιαστική προστιθέμενη αξία στην κοινωνία.

Ότι η πολιτική συζήτηση (όπως ιδανικά την περιγράφει το καπκουμ) δημιουργεί ελεύθερους πολίτες. Ότι ΜΠΟΡΕΙ να αλλάξει τα πράγματα.

Greek Rider είπε...

Πάντως τα blogs είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους ανάπτυξης της συλλογικότητας ακόμη και από το σπίτι και με μια ιδανική οργάνωση τους θα μπορούσαν να έχουν δράσεις και αποτελέσματα.

Στην χειρότερη πάντως περίπτωση συμβάλλουν στην μείωση της ατομικότητας και στην συζήτηση, κάτι που έμμεσα είχε απαγορευτεί.

tractatus είπε...

ikor η συλλογικότητα είναι πλέον 'προϊόν" προς ζήτηση. Εκτός του οτι ως λαός δεν είμαστε συλλογικοί παρά μόνο την ώρα του κινδύνου, ο τρόπος που μέχρι σήμερα έχουν επιβάλλει οι πολιτικοί τα πράγματα αποτρέπει παρά έλκει προς συλλογικές πράξεις. Βλέπε τα πρόσφατα αλλά και άλλα που διατηρούνται και στην αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή. Στερεότυπα επαγγλεματικής εξέλιξης και όχι εκπροσώπησης. Δυστυχώς...Η αλλαγή μέσα στην κοινωνία δεν έχει δείξει σημάδια ακριβώς γιατί αυτοί που πολιτεύονται είναι φανερό ότι κινούνται ατομικά και προς ίδιον συμφέρον.
Δύσκολα πράγματα. Πώς να πεισθεί, πώς να παραδειγματισθεί, πώς να εμπιστευτεί ο Πολίτης; :(

tractatus είπε...

GR εντάξει τα blog πραγματι είναι προς μια κατεύθυνση περισσότερο συλλογική ίσως γιατί το να γράψεις απαιτεί τουλάχιστον ένα κάποιο απόθεμα χρόνου, μια μικρή ανάπαυλα, μια στάση με ουσία...ο χρόνος...:)
αλλά πέρα απο αυτό αν δεν γίνεται κάτι μέσα στην πράξη της ζωής κι αυτό ακόμα παραμένει στατικό και ίσως κάποια στιγμή απλά κάποιοι το χρησιμοποιήσουν για τους ίδιους λόγους που πάσχει και η κοινωνική συνοχή...για συμφέρον και μόνο δηλαδή. Πρέπει να κάνουμε τη συζήτηση που λέγαμε...:)))σύντομα θα μιλήσουμε...