Είναι τελικά χρήσιμο, τουλάχιστον όταν δεν έχει κάποιος ξεκαθαρίσει τι του αρέσει που είναι και πιο πολύπλοκο, να ξεκαθαρίζει τι τελικά ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.
Και μια και το blog λέγεται ΠΟΛΙΤΙΚΗ ας κρατήσουμε τη θεματολογία κι ας πούμε τελικά
7 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ.
Επειδή στα blog έχω βρεί κατά καιρούς αλλά και διαρκούντος του χρόνου συνομιλητές περι τη Πολιτική κι επειδή καθημερινά ακούμε διαμαρτυρίες για το τι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ οι πολιτικοί μας....ας πούμε, λοιπόν, έξω απο τα δόντια τις απόψεις μας όσο γίνεται πιο επιγραμματικά ακριβώς γιατί η συμπυκνωμένη γνώμη είναι πάντα πιο δουλεμένη απο το χείμαρρο.
Και μια και το blog λέγεται ΠΟΛΙΤΙΚΗ ας κρατήσουμε τη θεματολογία κι ας πούμε τελικά
7 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ.
Επειδή στα blog έχω βρεί κατά καιρούς αλλά και διαρκούντος του χρόνου συνομιλητές περι τη Πολιτική κι επειδή καθημερινά ακούμε διαμαρτυρίες για το τι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ οι πολιτικοί μας....ας πούμε, λοιπόν, έξω απο τα δόντια τις απόψεις μας όσο γίνεται πιο επιγραμματικά ακριβώς γιατί η συμπυκνωμένη γνώμη είναι πάντα πιο δουλεμένη απο το χείμαρρο.
Ομως, φίλες και φίλοι μου, σας παρακαλώ πριν γράψετε τα 7 θανάσιμα...αμαρτήματα ελέγξτε αν αυτά που δεν σας αρέσουν είναι πράγματα που προκαλούν οι πολιτικοί ως 'πομποί΄ ή τελικά ως 'αποδέκτες'- όχι μόνο του πολιτικού συστήματος που χρηματίζεται ασύστολα- αλλά και της στάσης των πολιτών που τους κατακρίνουν.
Και βέβαια θα ξεκινήσω απο τους φανατικούς συζητητές που περιμένω να με εκπλήξουν....
Για πάμε!!!
Ελα Κατερίνα!!! που ξέρω πόσο δεν χαρίζεσαι...
Ρίτσα;;; που ξέρω πόσο αντικειμενική είσαι και πώς δεν λες πράγματα στο βρόντο....
Γειά σου Νικόλα!! Ξέρω πως όταν δεν σου αρέσει κάτι θα το πείς ακόμα κι αν σε πονάει...
Greek Rider γιατί η αιτία έχει λόγο στη τεκμηρίωση του ΔΕΝ...
Πασχάλη...ξέρω πόσο θετικός είσαι αλλά ΔΕΝ μπορεί...κάτι ΔΕΝ θα σου αρέσει κι εσένα...
Παναγιώτη τελικά υπάρχουν και πράγματα που παραμονεύεουν πάντα και που κάτι θα πρέπει να κάνουμε για να τα αλλάξουμε ακόμα κι αν χρειαστεί να πούμε εμείς πρώτα ΟΧΙ....Ετσι δεν είναι;
Κούκο τελικά νομίζω οτι τα 'μυθιστορήματα' μας παρασύρουν αλλά μήπως πρέπει απο κάπου να αρχίσουμε;;
Mike τι λέει τελικά το 'ντιβάνι'; Αυτά που δεν μας αρέσουν στη Πολιτική έχουν ελπίδα να φτιάξουν; και τέλος,
Για να δούμε οι ΠΟΛΙΤΕΣ θα γίνουν κύμα; Η μήπως παίρνουν παράταση συνεχώς;;; Τ λές Πέτρο;; Πότε τα λέμε τα ΔΕΝ; Στην αρχή η μήπως αργότερα που, έτσι κι αλλιώς, μάλλον ΔΕΝ έχει νόημα;;;
Ελπίζω να μου κάνετε τη τιμή και γιατί όχι τα 'πνευματικά δικαιώματα' της ερώτησης...και δικά σας.
...Α! κι αν δεν έχω προσκαλέσει κάποιους δεν είναι γιατί τους ξέχασα αλλά έπρεπε να πώ μερικά όχι για αρχή. Οποιος/α πάντως θέλει ευπρόσδεκτος να διατυπώσει τα δικά του ΔΕΝ...
![](http://farm3.static.flickr.com/2347/2144350079_68cac85766.jpg?v="0"/)
14 σχόλια:
Το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό. Αυτό μου θυμίζει το θέμα του αν οι πολιτικοί είναι πομποί της προβληματικής κατάστασης ή δέκτες και το αν οι πολίτες φταίνε.
Ασφαλώς φταίνε και οι πολίτες που στη συνέχεια πληρώνουν οι ίδιοι τις βλακείες τους, ασφαλώς και οι πολιτικοί είναι και δέκτες που στη συνέχεια μετατρέπονται σε πομπούς.
Βασικά όμως πιστεύω ότι το παρόν πολιτικό σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του από όλες τις απόψεις. Υπάρχει κάποιος που να μην το αντιλαμβάνεται αυτό;
Υπάρχουν στιγμές που ένα κτίσμα επιδέχεται υποστύλωσης και άλλες φορές που το κτίσμα θέλει άμεσο γκρέμισμα και ξανακτίσιμο από την αρχή. Είμαστε σε φάση κατεδάφισης.
Κάποτε είχε κάνει η cynical μια πρόταση να εκλέγονται βουλευτές με κλήρωση. Είναι η πιο καλή ιδέα που έχω ακούσει. Τέτοιες προτάσεις είναι αυτές που δίνουν ενέργεια και ελπίδα.
Αν μπορούσα να κρατήσω μόνο μια πρόταση θα έλεγα: Βουλευτές με κλήρωση! Υπάρχει μεγαλύτερη ακύρωση του πολιτικού συστήματος και των ίδιων των πολιτικών;
Ελένη καλησπέρα. Σε ευχαριστώ πολύ για την προσκληση και αλλαζω λίγο …τους κανόνες του παιχνιδιού και κάνω το τι «Δεν μου αρέσει» σε τι ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ… Πάμε λοιπόν...
1. Σιχαινομαι τον λαικισμό. Αυτόν που είναι ακριβώς ο αντιποδας της Δημοκρατίας, ο αντιποδας του ορθολογισμού, αυτός που κολακευει τις αδυναμίες και τα ελαττωματα του λαού (ναι έχει και ο ...λαός, ελαττωματα, ναι έχει και ο ...λαος, αδυναμίες), αυτός που υιοθετεί θέσεις και τάσεις που τον ...ευχαριστούν αλλά που τον βλάπτουν, αυτός που στοχευει όχι στο καλό των πολιτών αλλά την ευνοια του ...λαού. Αυτός που κάνει τον Λαο, πελάτη.
2. Σιχαινομαι το ότι οι πολιτικοί δεν εχουν ακομα καταλάβει, ότι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ειναι ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ, και όχι μια απεραντη σουπα φασολάδα, που αυτοί απλά ειναι ένα ακομα φασόλι μεσα στον χυλό του τίποτα.
3. Σιχαινομαι, την απεραντη ανευ ουσίας παπαρολογία των πολιτικών, τα ίδια αναμασημένα λόγια με λεξεις κλισε, με φρασεις τσιτάτα, με στομφο μαθητή σε παρασταση της 5ης Δημοτικού. Τους ορκίζομαι ότι μετά την πρωτη, αντε δευτερη φορά, εμπεδώνω τα …βαρυγδουπα που εκστομούν, στην 50η, απλά με πιανει ναυτία.
4. Σιχαινομαι, τις φασιστικές εσωκομματικές «δημοκρατίες», που καλλιεργούν και επιβάλλουν οι πολιτικοί και οι wannabe πολιτικοί. Αυτές τις διαδικασίες όπου πολιτικός λόγος θεωρείται μόνο το χειροκροτημμα, όσο δυνατότερο τόσο ...πιο «πολιτικό», αυτός που δημιουργεί ομαδουλες, φράξιες, γκλουπουσκουλα, αυτός που διαβρώνει τα πάντα σαν οξύ, αυτός που βυθίζει τα πάντα σε μια απεραντη σαπίλα...
5. Σιχαινομαι τους πολιτικούς ...κουκιά, αυτούς που δεν παράγουν πολιτική, αλλά έχουν ένα και μόνο ρόλο... να υποστηρίζουν με την ψηφο και την παρουσια τους, ότι δεν εχουν την παραμικρή ιδέα περί τίνος προκειται...αλλά ...αφου το είπε ο Αρχηγός... Εξίσου βέβαια σιχαινομαι, όσους απλά χρησιμοποιούν την ψηφο και την παρουσία τους, ως δέλεαρ...για τον αντιπαλο αρχηγίσκο του ..Αρχηγού.
6. Σιχαινομαι τους διακοσμητικούς πολιτικούς, γλάστρες στα πάνελ, φυτά στην σκέψη, πάντα θα αναρωτιέμαι αν οι ανοητοι ειναι χειροτεροι απο τους διεφθαρμένους...
7. Σιχαινομαι τους πολιτικούς, σε συγκεντρώσεις, συνεστιασεις, διαδηλώσεις, ή όπου... Αυτά τα ιδρωμένα χερια στις ατελειωτες χειραψίες, αυτή η λιγδωμένη κουβέντα, αυτό το καρφωμένο χαμόγελο της πάρεσης...
Τέλος σιχαινομαι εμενα, και κάθε ...εμενα, που με/μας εγκλωβισαν, μας έβαλαν με την πλάτη στον τοιχο, να τους παρακολουθούμε ανισχυροι, ξεροντας ότι δεν μπορουμε να κάνουμε τίποτα.
Και βέβαια Ελενη μου, ασφαλώς οι πολιτικοί ειναι και πομποι και αποδέκτες ...της λαικής βούλησης, του λαικου αισθηματος.
Πωλητές ειναι οι άνθρωποι, αυτο που αγοράζει ο κόσμος πουλάνε. Διεθφαρμένοι μεχρι το μεδουλι ειμαστε... αυτοί θα ήταν άγγελοι; Σπλάχνο απο τα σπλάχνα μας...
Ευτυχώς Ελένη που δεν μας έβαλες την ερώτηση τη μας αρέσει! Εκεί όντως θα δυσκολευόμουν να βρω 7!
Αλλά και τώρα δυσκολεύομαι να περιοριστώ σε 7 !
Ας κάνω μια προσπάθεια…
1.Ο πολιτικός αχταρμάς. Δεν μ αρέσει η ιδιότυπη οριζοντίωση στη σύνθεση των κόμματων σήμερα. Μπορεί να δει κάνεις κράτιστες στη Νέα δημοκρατία, φασίστες στο Πάσοκ, άκρως συντηρητικά μυαλά στην αριστερά κλπ. Θα ήθελα μια πιο ξεκάθαρη κατηγοριοποίηση μεταξύ των κόμματων τις προόδου και αυτών της συντήρησης.
2. Ο τρόπος με τον όποιο αντιλαμβανόμαστε την κρίση. Δεν μ αρέσει να ακούω όλο και πιο συχνά την έκφραση «το τέλος της παγκοσμιοποίησης», ή «το τέλος του φιλελευθερισμού» κλπ ως αίτιο της κρίσης. Και φυσικά ενοχλούμε στην νέο κρατιτικιστική αναδίπλωση που παρατηρείται στις μέρες μας. Κατά την γνώμη μου η κρίση είναι αποτέλεσμα τις ανώμαλης λειτουργίας της αγοράς παγκοσμίως και του παρεμβατισμού υπέρ των λίγων και ισχυρών περισσότερο, και λιγότερο λόγω της έλλειψης κρατικού ελέγχου στις αγορές. Και πάνω απ όλα οργίζομαι με μετρά στήριξης αυτών που προκάλεσαν την κρίση όπως των τραπεζών στη χωρά μας
3. Τα νέα κόμματα που δημιουργούνται. Δεν μ’ αρέσει που την πάγια ανάγκη για αλλαγή , για κάτι το νέο στο πολιτικό σκηνικό την ξευτελίζει η δημιουργία θνησιγενών και προσωποπαγών νέων κόμματων που με την κακή τους απόδοση στις εκλογές απομακρύνουν όλο και περισσότερο τον ενδεχόμενο δημιουργίας ενός σοβαρού εκλογικού σχηματισμού, που τόσο έχουμε ανάγκη.
4. Ο λαϊκισμός, ιδιαίτερα στο Πάσο. Και με ενοχλεί ιδιαίτερα την εποχή που η χωρά μας έχει πληρώσει ακριβά τον λαϊκισμό του Καραμανλή ο όποιος υιοθετώντας και τι πιο ευτελές αίτημα προεκλογικά έσυρε την πολιτική ζωή της χωράς μας σε μια καταστροφική πορεία. Και θλίβομαι που ακόμη και σήμερα ο λαϊκισμός πουλάει( περισσότερα στο σπουδαίο κείμενο της Κατερίνας παραπάνω)
5. Η υποτιθέμενη αποδοχή Καραμανλή. Μ ενοχλεί να ακούω περί της υποτιθεμένης αποδοχής Καραμανλή όταν μια κυβέρνηση που αυτός , έστησε, και λειτούργησε είναι βουτηγμένη στα σκάνδαλα, όταν η χωρά που αυτός κυβερνήσει πάει από το κακό στο χειρότερο. Ειλικρινά απορώ που οφείλεται, αν είναι αληθινή. Τρομάζω στην ιδέα ότι μπορεί να οφείλεται στον πρετεντερη και τους ομοίους του….
6. Η οικογενειοκρατία. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα δεν έχει όριο. Περά από τους αρχηγούς κόμματων έχει επεκταθεί παντού, στους βουλευτές, στους δημάρχους με εμβληματικο παράδειγμα την σύνθεση των τοπικών συμβουλίων νεων Καντε μια ερευνα να φρίξετε! . Και το λέω με πλήρη επιγνωση και των δικών μου επιλογων.
7. Η α-πολιτικοποίηση. Δεν αντέχω την πλήρη απουσία του πολίτικου διάλογου ιδιαίτερα στην επαρχιακή κοινωνία στην οποία ζω. Το κουτσομπολιό είναι η πηγή από όπου εκπορεύεται κυρίως η πολιτική συζήτηση . ποιος , με ποιον με ποια κλπ. Δεν αντέχω να βλέπω πολιτικούς που δεν ανοίγουν ένα βιβλίο, που δεν διαβάζουν εφημερίδες, που δεν ξέρουν να ανοιγούν τον υπολογιστή. Και είναι πόλοι αυτοί εδώ…
Θα σταματήσω εδώ Ελένη. Συγγνώμη για το σεντόνι αλλά το θέμα δεν θα μπόρεσε να εξαντληθεί σε λίγες λέξεις
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση η οποία αποτέλεσε πηγή ολονυκτίου προβληματισμού….
Θεωρώ σπάνια τιμή για μένα το να συμμετέχω σε συζητήσεις με άτομα επιπέδου όπως οι καλεσμένοι σου. Ελπίζω να τα βγάζω πέρα, έστω και…με δυσκολία!
Ήδη, η Κατερίνα και ο Νίκος τα είπαν όλα :)
Η δική μου συνεισφορά είναι (δεν τα ιεραρχώ, έτσι όπως μου ήρθαν στο μυαλό):
Δεν μου αρέσει...
1)που στον δημόσιο διάλογο η πολιτική νοείται -αποκλειστικά- ως "παίγνιο εξουσίας", άρα de facto εξομοιώνεται με τον τακτικισμό και την επικοινωνία και ευλόγως υποβαθμίζεται η εφαρμοσμένη διάστασή της (ποιες πολιτικές, γιατί, ποια οφέλη και ποιο κόστος, ποιος τρόπος προώθησης και εφαρμογής)
2) που η πολιτική συνειδητά εξωραΐζεται από τους επαγγελματίες πολιτικούς, ώστε ελάχιστα να γίνεται αντιληπτή ως «η τέχνη της διευθέτησης αντικρουόμενων συμφερόντων».
3) που η πολιτική έχει χάσει τον «παιδευτικό κοινωνικό της ρόλο» (να εκπαιδεύει τους πολίτες σε συγκεκριμένα αξιακά πρότυπα και κοινωνικές συμπεριφορές)
4) που η πολιτική συχνά υποκαθιστά παραδοσιακούς μηχανισμούς κοινωνικής κινητικότητας (επιστημονική και επαγγελματική επάρκεια, ήθος και κοινωνική συμπεριφορά), ώστε να η ενασχόληση με τα κοινά να λειτουργεί ως όχημα απόκτησης κοινωνικού και οικονομικού status.
5) που η πολιτική τείνει να ταυτιστεί με συγκεκριμένους ανθρωπολογικούς τύπους: π.χ ο homo aulokolakus (υπάρχουν πάρα πολλά άλλα παραδείγματα!)
6) που στο λεξιλόγιο της ala ελληνικά πολιτικής, η έννοια του «συμβιβασμού» έχει παρεξηγηθεί μέχρι υπερβολής. Σίγουρα για την πολιτική μας κουλτούρα, η πολιτική δεν νοείται ως η τέχνη του συμβιβασμού.
7) που η πολιτική απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη σφαίρα των ιδεών, της καινοτομίας και της φαντασίας και καταλήγει πληκτική ρουτίνα μέτριων επαγγελματιών.
Την καλησπέρα μου σε όλους…
Καλό μήνα και όλες οι χαρές του Μάη στη ζωή σου!
Ενδιαφέρον το θέμα σου, αν μου επιτρέπεις μια απάντηση πολύ σύντομη.
Για μένα θα έπρεπε οι πολίτες, ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ, να απαξιώσουν τους πολιτικούς στο σύνολό τους.
Η Πολιτική από μόνη της, μια χαρά είναι και όλα μας αρέσουν σ' αυτήν και πολύ την αγαπήσαμε.
Οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι απαράδεκτοι και κατάφεραν να μας στείλουν στα λιβάδια να χοροπηδάμε μαζεύοντας λούλουδα και μαγιόξυλα, από το να ασχολούμαστε με τους προκάτ, φονικούς ιούς, τη σήψη και τα γελοία σκάνδαλά τους.
Καλή δύναμη να έχεις να το παλεύεις... ;)
Oι προλαλήσαντες ανέφεραν μερικά που κι εμένα δεν μου αρέσουν, αλλα ας προσπαθήσω να πω τα δικά μου ΔΕΝ.
Δεν μου αρέσει ο φτηνός λαϊκισμός.
Δεν μπορώ να δεχτώ αυτη την ιδιότυπη ασυλία των πολιτικών.
Δεν μου αρέσει κανένας πολιτικός ο οποίος δεν παράγει πολιτική αλλα αναλώνεται σε παπαρολογίες, επιτρέψτε μου την έκφραση. Καλύτερα να μασάς παρα να μιλάς.
Δεν μου αρέσει που τα 3/4 ίσως των πολιτικών μας, ειναι δικηγόροι !
Δεν μου αρέσει που πολλοί υπουργοί έχουν τόση πρεμούρα να ονομάζουν "μεταρρύθμιση" κάποιες αλλαγές σε εναν τομέα και να θέλουν να περάσουν στην ιστορία σαν "μεταρρυθμιστές".
Δεν μου αρέσει που κανένας απο αυτούς δεν θυσιάζει τα ...κεκτημένα του και όλοι θεωρούν την πολιτική ως ενα άλλο πεδίο πλουτισμού, το πιο ισχυρό.
Δεν μου αρέσουν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις τύπου ντουντούκας και φλάμπουρου γεμάτες με χειροκροτητές.
Θα μπορούσα να βρω κι άλλα μα θα επανέλθω.
Kαλό απόγευμα.
αν εισαι αθηνα παρασκευη και σαββατο εχουμε διημερη εκδηλωση για την Ποιηση στη μνημη Τασου Λειβαδίτη. Μπες στο μπλογκ μου να δεις...φιλια πολλά
Ελενάκι μου χθες βραδυ, ουτε καν εβλεπα., αστα...ναι το ειδα και θα απαντήσω βεβαίως....φιλάκια και συγγνωμη,...
Από το Στρασβούργο, από ένα χώρο που συμβολίζει τη Δημοκρατία και είναι γεμάτο και με απλούς πολίτες αλλά κυρίως πολιτικούς, ενδεικτικά μόνο, γιατί και εγώ... έχω μεγάλη λίστα.
Τι δεν μου αρέσει στην πολιτική; Θα συμφωνήσω σχεδόν σε όλα με τους προηγούμενους και ιδιαίτερα με την Κατερίνα και θα πρόσθετα ή θα συνέχιζα: Δεν μου αρέσει στην πολιτική....
1. Η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων, μεταξύ εικόνας και πραγματικότητας, μεταξύ κατατεθειμένου πιστεύω και τελικής δράσης, η σιωπή των πολιτικών εκπροσώπων όταν η αλήθεια πονάει και οι υπέρμετρες κραυγές τους ανάμεσα σε όχλο. Το κενό των συνθημάτων, της ξύλινης γλώσσας, το κενό των ομιλιών, των γενικών γνώσεων και των αμέτρητων υποσχέσεων.
2. Η, αντί διαλόγου, επανάληψη των μεθόδων επικοινωνιακά επιμελημένης ή ατημέλητης προπαγάνδας, ο "ορθός δρόμος" συγκρότησης κομματικής βάσης-πελατείας, η "πεπατημένη" για την "εκλογική"-ψηφοθηρική επιτυχία. Ο κιτρινισμός στα έντυπα τους, ο "καθωσπρεπισμός" στα σχόλια τους ο "ωχαδερφισμός" στην πολιτική τους δράση, το στυλ της "απαραίτητης γραβάτας" όσο και το στυλ της "λαϊκής παντόφλας", ο πολιτικός "βιτρίνα", ο πολιτικός "κανίς", ο πολιτικός "ράμπο", ο πολιτικός "αναμάρτητος", ο πολιτικός "Αη-Βασίλης", η πολιτικός "Barbie", ο πολιτικός "σφραγίδα", ο πολιτικός "οδοστρωτήρας" και το "λούστρο".
3. Η δαιμονοποίηση τόσο του "αντιπάλου" όσο και απλά του διαφορετικού, η κακοποίηση πρωτότυπων ιδεών, η σπίλωση της δημιουργικότητας και της τέχνης, η συκοφάντηση της αισθητικής, η αμετροέπεια αντί της συνέπειας, η κομπορρημοσύνη αντί για την παρρησία, η παρέλαση στα τηλεοπτικά παράθυρα, η κατρακύλα στην τηλεοπτική "ζούγκλα". Η αντιπαράθεση στο τίποτα, η αντιπαράθεση του τίποτα.
4. Τα "πολιτικά" γραφεία ευρέσεως εργασίας και άλλων "θελημάτων", η νομιμοποίηση του ρουσφετιού στην πράξη, Η κιτς "παρουσία" με "ευχετήριες" καταχωρήσεις στον τοπικό τύπο στις γιορτές, η τυπική βόλτα στην αγορά, στα καφενεία, η τυπική χειραψία, το πολιτικάντικο "ενδιαφέρον" για προσωπικά προβλήματα, οι ανεξάντλητες "κοινωνικές" εκδηλώσεις, τα ατέλειωτα βαφτίσια, οι κηδείες και τα μνημόσυνα ...αγνώστων. Ο "θεοσεβούμενος", ασεβής στους ΠΟΛΙτεΣ πολιτικός, ο πολιτικός που "χαρτογραφεί" τους ψηφοφόρους και όχι τα προβλήματα.
5. Η μετατροπή της πολιτικής και του πολιτικού από υπηρεσία/υπηρέτη σε δημόσιο λειτούργημα σε αυτόνομη ανεξέλεγκτη εξουσία, η διαπλοκή της με μορφές έμμεσης ή παραδοσιακής εξουσίας (εκκλησία, αγορά, "αθλητισμός", ΜΜΕ) και τα σχετικά unfair. Ο λευκός "γάμος" με το σύστημα, η "ύβρις" σε σχέση με την εντολή που έχουν από τους ΠΟΛΙτεΣ, οι δοσοληψίες με ιδιωτικά "συμφέροντα".
6. Η απουσία πολιτικών που να είναι και να φαίνονται "άριστοι" μεταξύ των ΠΟΛΙτών της κοινωνίας τους και όχι απλώς "αρεστοί" σε ένα σύστημα που τους δημιουργεί, τους προωθεί και τους καταναλώνει. Η απουσία πολιτικών που "υπάρχουν" και εκτός της πολιτικής, που έχουν χρόνο για την οικογένεια τους, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους, που είναι "παρόντες" και όχι "κάδρα"...
7. Δεν μου αρέσει η πολιτική που καταναλώνει τη ζωή μας, τη ζωή και τις προοπτικές αυτών που αγαπούμε με αντάλλαγμα την ευκαιρία για κάποιους "πολιτικούς και μη" να ζήσουν το δικό τους πεισιθάνατο, κακέκτυπο ή απλά μίζερο και καταστροφικό πρότυπο μιας ασπρόμαυρης ζωής για όλους και μιας "έγχρωμης" (εντός της TV όμως) δικής τους "ζωής".
Φίλοι μου, σας ευχαριστώ που γράφετε. Περιμένω 1-2 ακόμα που δεν ανταποκρίθηκαν αλλά θέλω να δώσω χρόνο γιατί εκτιμώ τη γνώμη τους.
Θα περιμένω και μετά ελπίζω να βγεί ένα κάλό άρθρο για το blog και για όσους ακόμα έχουμε κάποια ελπίδα για τη πολιτική.
Και πάλι ευχαριστώ.
Eλένη καλημέρα!
Σε ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση. Προβλήματα σχετικά με τη δουλειά με έχουν καθυστερήσει να ανταποκριθώ. Πολύ σύντομα όμως θα σου απαντήσω. Με τον δικό μου τρόπο...
Τελικά κατάφερα να απαντήσω.
Θα το διαβάσεις εδώ...
Δημοσίευση σχολίου