Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Σάκης Καράγιωργας: Ο αγωνιστής

" Κύριοι στρατοδίκαι, ευρίσκομαι σήμερον ενώπιόν σας ως κατηγορούμενος
διότι διώκομαι από την δικτατορικήν κυβέρνησιν.
Ο λόγος της διώξεως μου είναι απλός αλλά ουσιαστικός.
Διώκομαι διότι ως πνευματικός άνθρωπος εθεώρησα εθνικόν καθήκον μου
ν' αγωνιστώ δια ν' αποκτήσει εκ νέου ο ελληνικός λαός το δικαίωμα ν' αποφασίζει μόνος του και ελευθέρως δια την μοίραν του και τα πεπρωμένά του..."

O Σάκης (Διονύσης) Καράγιωργας (Πύργος Ηλείας, 193017 Αυγούστου 1985) ήταν πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ στην περίοδο της Χούντας είχε αναπτύξει έντονη αντιδικτατορική δράση.

Γεννήθηκε το 1930 στον Πύργο Ηλείας. Εισήχθη στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και αργότερα και στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Αθήνας. Η πρώτη του επαφή με την ελληνική δημόσια οικονομική διοίκηση ήταν αρχικά στη Διεύθυνση Προγράμματος του υπουργείου Συντονισμού (1955-1956) και μετά στη Διεύθυνση Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος. Παράλληλα εμπλουτίζει τις εμπειρίες του ερευνώντας επίκαιρα προβλήματα της οικονομικής πολιτικής και συνεργάστηκε στη συγγραφή λημμάτων της Οικονομικής και Λογιστικής Εγκυκλοπαίδειας.

Ακολουθώντας άλλους συναδέλφους του, αποφασίζει να μεταβεί για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Επιλέγει ως γνωστικό αντικείμενο τα Δημόσια Οικονομικά και ως πανεπιστήμιο το London School of Economics. Το 1962 γίνεται διδάκτορας και επιστρέφει στη Ελλάδα στην Τράπεζα της Ελλάδος όπου συνεχίζει την ερευνητική του δραστηριότητα. Το 1963 γίνεται επιμελητής στην έδρα της Εφαρμοσμένης Οικονομικής στην Ανωτάτη Βιομηχανική ενώ, επί κυβέρνησης Ένωσης Κέντρου και υφυπουργού Συντονισμού του Ανδρέα Παπανδρέου, ορίζεται γενικός γραμματέας της οικονομικής εξ υπουργών επιτροπής. Το 1964 αποσπάστηκε στο "Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών" και ενώ ήταν ήδη υφηγητής της Δημόσιας Οικονομικής, συνεργάστηκε στην κατάρτιση του πρώτου πενταετούς προγράμματος οικονομικής ανάπτυξης της χώρας (1966-1970), συμμετέχοντας ενεργά στη διαδικασία σύνταξής του.

Το 1965 συμμετέχει μαζί με άλλους διανοούμενους στην ίδρυση του πολιτικού ομίλου «Αλέξανδρος Παπαναστασίου» και αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Νέα Οικονομία», που καθιερώνεται την εποχή εκείνη ως το κατ'εξοχήν βήμα τεκμηρίωσης και υποστήριξης κοινωνικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα. Το 1966 εκλέγεται έκτακτος καθηγητής της Δημόσιας Οικονομίας στό Πάντειο Πανεπιστήμιο και σύντομα κυκλοφορούν και τα πρώτα πανεπιστημιακά του εγχειρίδια.

Πρωτοπορεί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στη συγκρότηση της "Δημοκρατικής Άμυνας" και τον Ιούλιο του 1969 συλλαμβάνεται καθώς εκρήγνυται στα χέρια του εκρηκτικός μηχανισμός, ο οποίος προοριζόταν για αντιστασιακή δράση κατά του καθεστώτος. Ο Καράγιωργας βασανίστηκε απάνθρωπα όντας βαριά τραυματισμένος. Ακολουθεί η δίκη της "Δημοκρατικής Άμυνας" και η καταδίκη του απο το Έκτακτο Στρατοδικείο τον Απρίλιο του 1970 σε ισόβια, ποινή που θα εκτίσει ως την αμνηστία του 1973.

Μετά την πτώση της δικτατορίας επιστρέφει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και παράλληλα συμμετέχει στην ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1974. Σύντομα και λόγω διαφωνιών θα διαγραφεί μαζί και με άλλα στελέχη απο το ΠΑΣΟΚ χωρίς όμως να πάψει να συμμετέχει και να παρεμβαίνει στη καθημερινή πολιτική, δίνοντας μεγάλη έμφαση στην εκπαιδευτική, ερευνητική και θεσμική παρέμβαση στο χώρο της ανώτατης παιδείας. Ενθαρρύνει διεπιστημονικές έρευνες και αφιερώνει μεγάλο μέρος της ενεργητικότητάς του στο θέμα της αναβάθμισης της ανώτατης παιδείας γενικότερα και της Παντείου σε σύγχρονο πανεπιστήμιο κοινωνικών επιστημών ειδικότερα. Ανώτατη τιμή υπήρξε η εκλογή του σε πρύτανη του ιδίου ιδρύματος.

Απεβίωσε στις 17 Αυγούστου 1985. Ο δήμος Πύργου τον τίμησε ώς γνήσιο τέκνο του δίνοντας το όνομα του στη Κεντρική Πλατεία της πόλης (Επαρχείο).

πηγή: wikipedia

4 σχόλια:

gpapoul είπε...

ειδικά για όσους περάσαμε από το Πάντειο, σημαίνει πάρα πολλά...

tractatus είπε...

Και για όσους δεν πέρασαν, επίσης....
:)

ritsmas είπε...

Οι μνήμες επιστρέφουν. πέρσι ειχα βάλει τον τιτλο Αναγκαια μνήμη. Φέτος ειναι διαφορετικά. Είναι Η ΜΝΗΜΗ, με την έννοια ότι οι καιροί εχουν αλλάξει και η εγρηγορση εκεινης της εποχής οφείλει να επιστρέψει τουλάχιστον στους νέους, γιατί εμείς, αραχτοί στους καφενέδες...φιλια ελεν πολλά

tractatus είπε...

H MNHMH έχεις δίκιο αλλά η μνήμη δεν είναι μια κατασκευή χωρίς παρελθόν και διήγηση...γι' αυτό δεν ξέρω αν επιστρέψει η ίδια εγρήγορση...πάντως η αδικία είναι σχεδόν η ίδια για τους νέους ίσως και πιο συγκεκριμένη με την έννοια οτι ακουμπά τη Ζωή τους σε καθημερινή βάση κι επομένως είναι και Πολιτική.
Οσο για τους καφενέδες...έχει πάντως κι εκεί αρκετή νεολαία, Ρίτς...
:)