Η αποχή ως πρόκληση. Υπάρχουν νέοι δρόμοι;

Η προσέλευση στις κάλπες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση κατέγραψε ιστορικά χαμηλό ρεκόρ αφού έπεσε στο 43,01% (και αντίστοιχα ιστορικό ρεκόρ αποχής που έφθασε το 56,99%), σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις της ΕΕ.

Στην Ελλάδα η αποχή έφτασε σε επίπεδο ρεκόρ στέλνοντας μήνυμα σε πολλούς αποδέκτες. Νικητές και ηττημένους. Συγκεκριμένα το 47,4%, δηλαδή, περίπου ένας στους δύο Έλληνες, δεν προσήλθε στις ευρωεκλογές, ενώ και το 29,67% των Ελλήνων του εξωτερικού απείχε.. Οι Έλληνες στις φετινές ευρωεκλογές επέδειξαν μία συμπεριφορά ανάλογη με εκείνη των Ευρωπαίων συμπολιτών τους, οι οποίοι επίσης στην πλειονότητα των κρατών-μελών της ΕΕ απείχαν καταγράφοντας αρνητικό ρεκόρ. Σαρωτική ήταν η αποχή στην επαρχία. Στη Λέσβο ήταν το 57,18%, στην Κεφαλονιά το 63,1%, στη Λακωνία το 61,22%, στη Φλώρινα το 60,68%, στη Χίο το 56,58% δεν προσήλθε στις κάλπες και στην Αρκαδία το 55,31% και στη Σάμο το 55,32%.Αξιοσημείωτα και υψηλά ήταν τα ποσοστά αποχής στις περιφέρειες της Α Αθηνών (54,5%), της Α Πειραιώς (55,5%), της Αττικής (46,22%) και της Α Θεσσαλονίκης (49,28%). Εξάλλου μειωμένη ήταν η συμμετοχή των Ελλήνων του Εξωτερικού στις ευρωεκλογές του 2009 σε σχέση με εκείνες του 2004, με αποτέλεσμα το ποσοστό αποχής να ανέλθει στο 29,67%. Συγκεκριμένα, στα 97 εκλογικά τμήματα σε χώρες της ΕΕ ψήφισαν 25.844 σε σύνολο 36.749 εγγεγραμμένων, δηλαδή ποσοστό συμμετοχής 70,33%, όταν το ποσοστό των ευρωεκλογών του 2004 ήταν 74,88%.

Οι Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες μπορεί να επιθυμούν διακαώς επιστροφή στην εξουσία, ωστόσο δεν δείχνουν διατεθειμένοι να απαλλαγούν από παρωχημένες νοοτροπίες και λογικές που «χθες» ήταν ή φάνταζαν «προοδευτικές» ή «αριστερές», όμως σήμερα οδηγούν σε καθυστέρηση, άρνηση της εξέλιξης και ανάπτυξης, στο όνομα ενός κατ ευφημισμόν σεβασμού στις παραδόσεις και τις αξίες του σοσιαλδημοκρατικού κινήματος. Επίσης, οι μηχανισμοί τους αρνούνται να απαλλαγούν από τις αντιλήψεις που συντηρούν διαφθορά, σκάνδαλα, κομματισμό κλπ. Ο 21ος αιώνας είναι μια τελείως άλλη εποχή. Η Αριστερά ήταν πάντα πρωτοπόρος αλλαγών και ιδεών. Σήμερα, στην εποχή της μέγιστης διάχυσης γνώσης, ιδεών και πληροφοριών, η Αριστερά ή η κεντροαριστερά είναι δυνατόν να μην αναζητεί ή να αρνείται να δεχθεί τον ανανεωτικό, συγκρουσιακό και νεωτεριστικό της ρόλο;

Τα ερωτήματα δεν είναι καθόλου μακρινά αν σκεφτεί κανείς ότι οι Έλληνες σοσιαλιστές θα πρέπει να συμβάλλουν στην αλλαγή κλίματος στην Ευρώπη και, γι' αυτό θα πρέπει να βρουν και κατάλληλους συμμάχους. Το ίδιο ισχύει και σε εθνικό επίπεδο από τη στιγμή που οι σύμμαχοι είναι οι ίδιοι οι Πολίτες κι επομένως το ποσοστό της αποχής κάθε άλλο παρά συμμαχία με το πολιτικό σύστημα δηλώνει. Η νίκη εμπεριέχει κάτι ουσιαστικότερο από τον θρίαμβο. Εμπεριέχει ευθύνη κι αλλαγή σκηνικού -ακόμα και με συγκρούσεις- από τη λογική του παρελθόντος προκειμένου από απλή διαμαρτυρία να γίνει συνειδητή επιλογή. Εμπεριέχει συγκεκριμένες προτάσεις που απορρέουν από τη συνεργασία με τον Πολίτη και εγγυώνται τη πραγματική οικονομική και κοινωνική ευημερία με εναλλακτικές και πρωτοπόρες λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας. Καλλιέργεια στη κρίση και στην άποψη όλων όσων επιθυμούν να συμμετάσχουν κι επομένως πολιτικό διάλογο από 'τα κάτω'...και, τέλος, ένα πολιτικό πολιτισμό που θα προσελκύει αντί να αποκλείει τη νεολαία αλλά και κάθε πολίτη θέλει να επενδύσει την ελπίδα του για το μέλλον.