Πολιτική χωρίς φώτα

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ελληνική πολιτική κινείται με σενάρια.

Παρά τη πρόσφατη κρίση και την ανάγκη για επαναφορά της πραγματικής πολιτικής, όπως άλλωστε και της πραγματικής οικονομίας, στη κοινωνία οι αρμόδιοι αλλά και οι έχοντες άπειρο χρόνο για πηγάδια σε διαδρόμους δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τα αίτια της κρίσης. Και πράγματι για όσους αρέσκονται στα φώτα της δημοσιότητας και των εντυπώσεων τα αίτια δεν μπορεί να είναι ορατά. Έτσι κάθε φορά που ένα πρόβλημα εμφανίζεται υπό τη μορφή σκανδάλου, παραίτησης, αντίθεσης, προβληματισμού, διαδοχολογίας ή δυσφορίας πρωτοκλασσάτων στελεχών, απασχολεί επιδερμικά τους περισσότερους που, φυσικά, το ξεχνούν μετά το κλείσιμο του κουμπιού της τηλεόρασης. Το ίδιο γίνεται και με τα διεθνή ζητήματα που μας απασχολούν μόνο όσο υπάρχει τροφή για σενάρια ή σκηνικό για 'φώτα'...ακόμα και με τη μακάβρια εκδοχή τους...Ποιός, άραγε, ασχολείται σήμερα με τη Γάζα; Ε! Αυτή τη τυχάρπαστη και περιστασιακή (και τις περισσότερες φορές ψευδεπίγραφη και κατασκευασμένη) ιστορία πρέπει να σταματήσει.

Η πραγματική πολιτική είναι άλλη.

Και φυσικά δεν αναπαράγεται στα κανάλια, στις μαζικές εκδηλώσεις όπου κανείς δεν παίρνει το λόγο αλλά όλοι χειροκροτούν, στους κομματικούς μηχανισμούς, στις επιθυμίες με αποκλειστικό γνώμονα το ατομικό συμφέρον, στη προετοιμασία για ανάληψη ρόλων χωρίς όρους και δεοντολογία, στον λαϊκισμό των υποσχέσεων, στο κυνηγητό της ‘χρυσόσκονης’ των ημετέρων.

Η πραγματική πολιτική λείπει.

Γιατί λείπει η ουσία της Πολιτικής που είναι ο Διάλογος. Η ‘ζύμωση’ μέσα στη κοινωνία και η δράση σύμφωνα με καινοτόμες ιδέες που έχουν τη δυνατότητα να καταγραφούν και να μη σκεπαστούν απο τα 'φώτα' της κατ' επίφαση πολιτικής... Οι πράξεις και τα έργα με συλλογικούς στόχους. Η βιωμένη κοινωνικότητα και η αλληλεγγύη. Ο ενεργοποιημένος πολίτης και η δυνατότητά του να πραγματοποιήσει τη προσωπική του βιογραφία μέσα από την αποδοχή και τη σύνθεση του διαφορετικού. Η αντίσταση στη ξενοφοβία και τη πολιτισμική περιχαράκωση. Η ευκολία της συμβίωσης μέσα από τις νέες συνθήκες διαβίωσης και η καλλιέργεια ενός νέου διεθνισμού.

Η πραγματική πολιτική θα επανέλθει όταν μάθουμε να λειτουργούμε χωρίς ‘φώτα’. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο αφού οι περισσότεροι εκπαιδεύτηκαν να ψηφίζουν για τα ‘φώτα’ και εξαιτίας τους. Ίσως, γι’ αυτό τούτη η χρονιά των διαρκών εξελίξεων να είναι και η πιο ενδιαφέρουσα, κυρίως, γιατί είναι απρόβλεπτη.

Τόσο απρόβλεπτη που ακόμα και οι stars των δελτίων αδυνατούν να προλογίσουν…