Ακούγονται πράγματι πολλές διαμαρτυρίες για τον τρόπο που λειτουργεί η Πολιτική και οι πολιτικοί. Και δεν είναι άδικες. Είναι πλέον πολύ διαδεδομένη η διαφθορά όσο και η φθορά στη πολιτική. Βλέπετε το πολιτικό σύστημα έχει επιλέξει να διάγει "Εκλογές Πολυτελείας" και να έχει, επίσης, "Πολιτικούς Πολυτελείας" αν κρίνουμε απο το χρήμα που διακινείται πριν, κατά και μετά τις εκλογές στη πολιτική ζωή του τόπου. Ανθρωποι μεσαίου εισοδήματος, παλιότερα αρκετοί - τώρα όχι τόσο γιατί τώρα κατεβαίνουν οι πλούσιοι και οι φτιαγμένοι,-οι πολιτικοί μετά απο μια θητεία σε υπουργείο βρίσκονται σχεδόν πλούσιοι. Αλλάζουν θα λέγαμε "τάξη" με ό,τι σημαίνει αυτό: χρήμα, γόητρο, παρέες, στυλ ντυσίματος, ακόμα και ο τρόπος που περιδιαβαίνει ένας έμπειρος πολιτικός το δρόμο, το περπάτημά του βρε παιδί....έχει άλλον αέρα αυτοπεποίθησης. Κάτι μεταξύ του "ξέρετε ποιός είμαι εγώ;" ή του "Εχετε τη συμπάθειά μου ή μήπως την ευλογία μου". Οι περισσότεροι έχουν θητείες διαχρονικές...κατά διαστήματα ή με συνέχειες...Ακόμα κι όσοι έχουν διαφωνίσει κατά καιρούς όλο και κάτι θα πάρουν...
Εντάξει. Το έχω ξαναπεί. Δεν μου αρέσει να τσουβαλιάζω. Ομως, οι λίγοι που απέκτησαν σοφία και κράτησαν χαμηλούς τόνους...ε! πώς να το κάνουμε...αυτοί είναι απλά μειοψηφία ή στο σπίτι τους.
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι. Αυτοί που δεν είχαν...αλλά θέλουν οπωσδήποτε να έχουν. Και περιμένουν...περιμένουν ντυμένοι ιανοί τη σειρά τους. Κι ανάλογα στρατοπαιδεύουν.
Δυστυχώς, αυτά αναπαράγονται και μέσα στη κοινωνία...γιατί βλέπετε το ζήτημα είναι μόνο ΠΟΛΙΤΙΚΟ. Οταν, λοιπόν, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ, το πολιτικό απλά γίνεται ΑΠΟΛΙΤΙΚΟ!! Κι εκεί ο καθένας και τα όπλα του. Γιούργια για τη πάρτη μας!
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί ξέρετε η 'διεθνής κρίση' πέρα απο το γεγονός οτι είναι οικονομική είναι και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ. Και η κοινωνία που δεν έχει κανόνες υποφέρει ακόμα περισσότερο. Μια τέτοια κοινωνία είναι και η ελληνική. Χωρίς κανόνες. Σήμερα εσύ αύριο εγώ και ας καεί το πελεκούδι!
Γι' αυτό και η δική μας ένταση, η δική μας εξέγερση, τα δικά μας πάθη, η δική μας διαμαρτυρία, θα είναι πιο δυνατά και πιο οδυνηρά, φοβάμαι. Όταν το "κάδρο" της μικρογραφίας του καθενός/μιάς μας μεταφέρεται απο τοίχο σε τοίχο στο "σπίτι" απλά και μόνο για να αλλάζει θέση και να ποζάρει...σύντομα το σπίτι θα είναι μια οφθαλμαπάτη....Και τότε η "πάρτη" του καθενός θα έχει κόστος γιατί απλά απο τη πολυτέλεια θα έχει μείνει μόνο ο φιόγκος.
Λύση; Υπάρχει. Αλλά όπως όλα τα πολύτιμα και δύσκολα πράγματα θέλει χρόνο, υπομονή, επιμονή και κατάλληλους ανθρώπους....Α! και πολλά "Οχι. Ευχαριστώ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ".
Εντάξει. Το έχω ξαναπεί. Δεν μου αρέσει να τσουβαλιάζω. Ομως, οι λίγοι που απέκτησαν σοφία και κράτησαν χαμηλούς τόνους...ε! πώς να το κάνουμε...αυτοί είναι απλά μειοψηφία ή στο σπίτι τους.
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι. Αυτοί που δεν είχαν...αλλά θέλουν οπωσδήποτε να έχουν. Και περιμένουν...περιμένουν ντυμένοι ιανοί τη σειρά τους. Κι ανάλογα στρατοπαιδεύουν.
Δυστυχώς, αυτά αναπαράγονται και μέσα στη κοινωνία...γιατί βλέπετε το ζήτημα είναι μόνο ΠΟΛΙΤΙΚΟ. Οταν, λοιπόν, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ, το πολιτικό απλά γίνεται ΑΠΟΛΙΤΙΚΟ!! Κι εκεί ο καθένας και τα όπλα του. Γιούργια για τη πάρτη μας!
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί ξέρετε η 'διεθνής κρίση' πέρα απο το γεγονός οτι είναι οικονομική είναι και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ. Και η κοινωνία που δεν έχει κανόνες υποφέρει ακόμα περισσότερο. Μια τέτοια κοινωνία είναι και η ελληνική. Χωρίς κανόνες. Σήμερα εσύ αύριο εγώ και ας καεί το πελεκούδι!
Γι' αυτό και η δική μας ένταση, η δική μας εξέγερση, τα δικά μας πάθη, η δική μας διαμαρτυρία, θα είναι πιο δυνατά και πιο οδυνηρά, φοβάμαι. Όταν το "κάδρο" της μικρογραφίας του καθενός/μιάς μας μεταφέρεται απο τοίχο σε τοίχο στο "σπίτι" απλά και μόνο για να αλλάζει θέση και να ποζάρει...σύντομα το σπίτι θα είναι μια οφθαλμαπάτη....Και τότε η "πάρτη" του καθενός θα έχει κόστος γιατί απλά απο τη πολυτέλεια θα έχει μείνει μόνο ο φιόγκος.
Λύση; Υπάρχει. Αλλά όπως όλα τα πολύτιμα και δύσκολα πράγματα θέλει χρόνο, υπομονή, επιμονή και κατάλληλους ανθρώπους....Α! και πολλά "Οχι. Ευχαριστώ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ".
![](http://farm3.static.flickr.com/2347/2144350079_68cac85766.jpg?v="0"/)
14 σχόλια:
Αυτή η κρίση αξιών που περιγράφεις έχει δύο κύριες βάσεις: Τον ατομισμό από τη μια και την εμπορευματοποίηση των πάντων από την άλλη. Δεν υπάρχουν κοινωνικές αξίες γιατί μετατράπηκαν σε χρηματικές αξίες.
Οι πρόσφατες δηλώσεις αγροτών "..δώστε μας 50 εκατομμύρια ευρώ και φεύγουμε άμεσα.." αυτό δείχνει.
Τα αιτήματα είναι πάντοτε μόνο χρηματικά. Τα ίδια αιτήματα έχουν και σε όλα τα επαγγέλματα: Κάποιος γίνεται δάσκαλος για να έχει μια δουλειά και ένας άλλος ΜΑΤατζής για να ζήσει. Ποιο είναι άραγε το χειρότερο; Γιατί ο δάσκαλος επιτελεί κοινωνικό έργο, η διδασκαλία του δεν τιμολογείται με όρους αγοράς, στο έργο του στηρίζεται το μέλλον όλων. Και όμως όταν όλα είναι χρηματικές αξίες η δουλειά του χάνει κάθε κοινωνικό κύρος και αυτός κάθε αίσθηση καθήκοντος και αυτοεκτίμησης.
Και τα golden boys τελικά τι έκαναν; Αυτό που τους έμαθαν μια ζωή: Κέρδιζαν περισσότερα χρήματα με κάθε θυσία αδιαφορώντας για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες όλων των ειδών. Έχεις δει τα πιο "δυνατά" golden boys τι είχαν κρεμασμένο πίσω από τα γραφεία τους στις δουλειές τους; Το θρυλικό "Get Rich or Die Tryin.."
Τα ίδια συμβαίνουν παντού.
GR ακριβώς αυτό ήθελα να πώ. Το χρήμα είναι μια αυταξία πλέον απο μόνο του κι εκεί δεν χωράνε δυστυχώς άλλες αξίες, ιδέες, οράματα. Μια κοινωνία που μπορεί για χάρη του κινητού της να κάνει εκπτώσεις είναι μια κοινωνία που δεν έχει μέλλον. Μετά, λοιπόν, τα αιτήματα, τις αποσύρσεις, την επάνοδο σαν να μην έγινε τίποτα...σκέφτομαι οτι τα ΜΜΕ το έχουν παίξει καλά το σενάριο. Οπως εναλλάσσονται οι ειδήσεις με την ίδια ευκολία η απώλεια ανθρώπου και το ευτράπελο του reality με την ίδια ευκολία, δυστυχώς, ξεπερνιούνται ένεκα του χρήματος οι οποιεσδήποτε ιδέες για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη και διαγενεακά που λέει κι ο φίλος μας ο Homo Sapiens...
Εκπτώσεις, εκπτώσεις, εκπτώσεις...
Και όμως υπάρχουν μέτρα κατά της εμπορευματοποίησης της πολιτικής..
Το θέμα είναι μπορούμε να τα επιβάλουμε;
Ή μήπως όπως όλα τα άυλα αγαθά έχει γίνει και αυτή προϊόν;
το χειρότερο απ' όλα είναι ότι όποιος ακολουθεί διαφορετική τακτική, στον τρόπο που πολιτεύεται, εκτός του ότι τον θεωρούν "λίγο" και δεν τον ψηφίζουν, τον κοροϊδεύουν και ως "ιδεολόγο" και "ρομαντικό" και τον σπρώχνουν στο περιθώριο, ψηφίζοντας και πάλι τους ίδιους... και βέβαια οι ίδιοι που ψήφισαν τους ίδιους, μετά συνεχίζουν να ισοπεδώνουν και τα βρίζουν...
δυστιχως ελένη τα πράγματα είναι οπως τα περιγράφεις. Ακόμη πιο δυστυχώς όμως ειναι όπως τα λέει ο Γ.Παπούλιας στο προηγούμενο σχόλιο.Αλήθεια ομως, ειναι αυτο ενα φαινόμενο μόνο του παρόντος;
καπκουμ νομίζω οτι έχει γίνει προϊόν και, μάλιστα, με διαφημίσεις στην τηλεόραση. Κάπου εκεί ανάμεσα στο προϊόν και τη διαφήμηση χάθηκε κι ο λόγος του πολίτη...
Τα μέτρα πράγματι υπάρχουν αλλά θέλει πολιτική βούληση και φυσικά κατάλληλους ανθρώπου που λένε ΟΧΙ...επίσης, υπομονή, επιμονή και χρόνο συνοδευτικά πάντα για τις μεγάλες αλλαγές...
gpapoul βέβαια κάπως έτσι κινείται η ανακύκλωση του πολιτικού συστήματος...περιθωριοποιώντας όσους πράγματι έχουν ιδεολογία και, συνήθως αυτοί, χαρακτηρίζονται λίγοι γιατί δεν βγαίνουν συχνά στην τηλεόραση ή γιατί είναι χαμηλών τόνων...δεν φωνασκούν, δεν λαϊκίζουν και τελικά δεν διεκδικούν οπωσδήποτε και με κάθε τρόπο θέσεις...
Νίκο, δίκιο έχεις δεν είναι του παρόντος αλλά στο παρόν έχει παραγίνει. Κάποτε, φίλε μου, υπήρχε το φιλότιμο, η εντιμότητα, η ιδεολογία...τώρα όλα αυτά αναζητούνται και θεωρούνται οχι αυτονότητα αλλά ως επιπλέον στα προσόντα...αντι δλδ να ξεκινάς απο τις ιδέες και τον καταγεγραμένο τρόμο διαχείρισης στα Κοινά...ξεκινάς απο το πόσο χρήμα ρίχνει, απο το πόσες φορές βγαίνει στην τηλεόραση, απο τι μηχανισμό διαθέτει, αν έχει πελατεία ως γιατρός και ως δικηγόρος, αν έχει το όνομα της γνωστής φαμίλιας κ.ο.κ.
Δεν υπάρχουν και διαδικασίες για να αναδειχθούν οι ικανοί απο μόνοι τους...τις έχει διαλύσει το παρακράτος της πολυτέλειας και το καμουφλάζ...Οπότε γιατί να μη μπουκαρουν και τα ΜΜΕ στο παιχνίδι...χαζοί είναι όσοι έχουν σκάσει τόσα λεφτά για να στηρίζουν κενό πολιτικό λόγο;;
;)
Αγαπητή tractatus,
Ζούμε την εποχή μιας «απολιτίκ» συμπεριφοράς όπου,
όσο αδίστακτος και καπάτσος εμφανίζεται κανείς , τόσο «καταλληλότερος»
φαντάζει στα μάτια της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων. Γι αυτό και οι
προεκλογικοί αγώνες των πολιτικών (για να έχουν ελπίδα εκλογής)
στηρίζονται κατά κανόνα , όχι τόσο στις αρχές και τις ιδέες που
εκφράζουν τα κόμματά τους , όσο στην επίδειξη «καπατσοσύνης» και
διασυνδέσεων με πολιτικούς ή οικονομικούς παράγοντες που θα προσέδιδαν την απαραίτητη «ισχύ» για επιτυχή διεκπεραίωση των επιθυμιών των «πιστών» ψηφοφόρων ή καλύτερα των ικανών «ψηφοσυλλεκτών» . Η κατάσταση
στην Εκπαίδευση αναπαράγει την κατάλληλη πρώτη ύλη για τη συντήρηση αυτού του φαύλου κύκλου, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία αποφοίτων Λυκείου και των πτυχιούχων των διάφορων Πανεπιστημιακών σχολών (με
εξαίρεση τους ψωνισμένους με την επιστήμη τους) είναι απλοί κάτοχοι
τίτλων , χωρίς ουσιαστικό επιστημονικό αντίκρισμα. Σταθερά
προσανατολισμένοι όλοι στην εξασφάλιση του «χαρτιού» σαν εισιτήριου για την ελπίδα. Πάρα πολλοί βλέπουν τα όποια μέτρα αξιοκρατίας θεσμοθετήθηκαν (Νόμος Πεπονή , ΑΣΕΠ) σαν μειονεκτήματα πλέον και εμπόδια στην προσωπική τους ανέλιξη.
H κατάσταση θα αλλάξει όταν ηττηθεί η φιλοσοφία του «ο καθένας για τον εαυτό του», όταν ο
μέσος ψηφοφόρος θα πάψει να αναζητά το πολιτικό ¨δεκανίκι¨ , που θα τον οδηγήσει στην προσωπική του γη της επαγγελίας ανεξάρτητα από τα μονοπάτια που θα διαβεί. ‘Οταν συνειδητοποιήσουμε οι περισσότεροι ότι αυτή η λογική δεν οδηγεί πουθενά , ότι όλοι μας γινόμαστε όμηροι των
¨κολλητών¨, των ¨κουμπάρων¨ και των «κατάλληλων» σε ένα σύστημα
διεφθαρμένο και αποκρουστικό , που τον τελευταίο καιρό δείχνει την
ασχήμια του σε όλες της τις εκφάνσεις.
Στη σημερινή συγκυρία είναι αναγκαίο το προοδευτικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας να προσανατολιστεί σε έναν νέο "Ανένδοτο" αγώνα , που στόχο θα έχει την ανατροπή του σημερινού σάπιου συστήματος εξουσίας σε μια κατεύθυνση επαναπροσδιορισμού των κανόνων του πολιτικού παιχνιδιού πανω σε αξίες διαφάνειας, ισονομίας και αξιοκρατίας για αναδιανομή του εθνικού πλούτου, καλώντας τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις του τόπου και τους νέους να συνδράμουν σ΄αυτόν τον αγώνα σε μια προσπάθεια να αποτινάξουν όλοι το ραγιαδισμό απέναντι στην πολιτική και οικονομική εξουσία των "αφεντικών" αυτού του τόπου.
Αγαπητέ Χρήστο καλοσώρισες!
Σ' ευχαριστώ για το πολύ δομημένο και σημαντικό σχόλιό σου. Οπως καταλαβαίνεις συμφωνώ απολύτως τόσο με τη φιλοσοφία όσο και με την ανάλυση που κάνεις για το πώς και γιατί φθάσαμε μέχρις εδώ, ποιοί συντηρούν το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, ποιοί το αναπαράγουν και τελικά σε ΤΙ φταίμε κι εμείς που το συντηρούμε ακόμα και αν διαφωνούμε. Κι εκεί εγω προσωπικά έχω τις ενστάσεις μου αγαπητέ Χρήστο. Στο πότε και πόσες φορές αρνούμαστε 'χάρες' που μας βολεύουν αν κι αυτές γίνονται με ανήθικο τρόπο ή τέλος πάντων με αυτόν τον τρέχοντα τρόπο. Πώς τα μπερδεύουμε όλα απο τη φιλοσοφία του Πλάτωνα μέχρι τις αρπαχτές επισκέψεις των πολιτικών. Πώς ανεχόμαστε να μιλάμε σαν να μη τρέχει κάστανο σε πολιτικούς που είναι ολη τη μέρα στη τηλεόραση προφανώς για λόγους εντελώς συμφεροντολογικούς όπως η προσωπική τους προβολή....Αναρωτιέμαι, λοιπόν, με ποιούς θα γίνει αυτός ο "Ανένδοτος" αγώνας όταν ακόμα κι όσοι αντιπαλεύονται τέτοιες τακτικές, ωστόσο, είναι σαν να μη τις βλέπουν όταν οι ίδιοι συμμετέχουν.
Δυστυχώς, οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις και οι νέοι δεν βλέπω να πλησιάζουν κόμματα εξουσίας ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους...η αφερεγγυότητα και η θυσία ιδανικών μπροστά στη θέα της εξουσίας εδώ και πολλά χρόνια αντί να ενώνει, αγαπητέ Χρήστο, θα έλεγα οτι διχάζει...το μόνο που έχει απομείνει στέρεο είναι η συνείδηση του καθενός...επομένως αν ως "Ανένδοτος" λογίζεται η συνείδηση πράγματι είμαι ανένδοτη στις αξίες που θέτω για τη πολιτική κι ας μείνω στους λίγους.
Νάσαι καλά....
Aγαπητή tractatus
Αναφέρεις ότι:
"Κάποτε, φίλε μου, υπήρχε το φιλότιμο, η εντιμότητα, η ιδεολογία...τώρα όλα αυτά αναζητούνται και θεωρούνται όχι αυτονόητα αλλά ως επιπλέον στα προσόντα..."
Όλα αυτά που αναφέρεις δεν έγιναν ξαφνικά άνεμος , ούτε οι άνθρωποι που πίστεψαν και πάλεψαν για ιδέες και έκαναν τα κινήματά τους κόμματα εξουσίας έγιναν ξαφνικά όλοι τους κομμάτια του σημερινού σάπιου συστήματος. Αλλοίμονο , αν το σύνολο του 70-80% των Ελλήνων πολιτών, που στηρίζουν τα κόμματα εξουσίας αντιμετωπίζεται σαν το προσκυνημένο τμήμα του λαού στα "αφεντικά" της εξουσίας. Είναι μάλλον πιο δύσκολο να παλεύει κανείς μέσα σ' αυτά για αρχές και ιδέες. Είναι πιο βολικό να είσαι απ' έξω και να κάνεις εκ του ασφαλούς την κριτική σου με εικονικές συγκρούσεις , παρά στην καθημερινή πρακτική, όπου και από τις δικές σου αποφάσεις καθορίζεται η καθημερινότητα αρκετών ανθρώπων.
Είναι σαφώς πιο εύκολο να κάνει κανείς "ανένδοτους" , όταν δεν έχει τίποτα να ρισκάρει για τον απλό λόγο ότι δεν έχει τίποτα να χάσει , παρά μόνο ίσως τα δεσμά του.
Θα ήταν ένα καλό θέμα για συζήτηση κατά πόσο θα ήταν ωφέλιμο για την κοινωνία μας, αν μέναμε κατά ομάδες λίγων ατόμων , με απόλυτα ταυτόσημες απόψεις, αφήνοντας τη "μάζα" στην τύχη της, διατηρώντας όμως την καθαρότητα του λόγου μας. Οι ανένδοτοι αγώνες αγαπητή μου φίλη πιστεύω ότι γίνονται μέσα στις πραγματικές συνθήκες , που υπάρχουν γύρω μας με την καθημερινή στάση ζωής και με τους όρους που διαμορφώνονται γύρω μας και συνήθως είναι πολύ σκληροί και θέλει μεγάλη παλικαριά για να τους διαχειριστείς υπέρ των αξιών και ιδεών σου. Οι καθημερινοί άνθρωποι συνυπάρχουν και μ΄ αυτούς που εμπνέονται από τη φιλοσοφία του Πλάτωνα και με τους χειροκροτητές του κάθε πολιτικού που θα πάει για την "αρπαχτή" του και με το κάθε λαμόγιο που θα βρει ευκαιρία να κάνει το κομμάτι του και με το διανοούμενο και τον αγράμματο.
Φοβούμαι ότι η καφρίλα της κοινωνίας μας βρίσκεται σε έξαρση, όταν η κάθε μία από τις ομάδες που ανέφερα αποφασίζει και τραβάει το δικό της δρόμο χωρίς η μία να μπερδεύει τα χνώτα της με την άλλη. Ο καθένας βρίσκεται στον κόσμο του , παρατηρώντας απλά και καυτηριάζοντας τα απόνερα των άλλων.
Δική μου επιλογή είναι να κάνω τον αγώνα μου μέσα από ένα κίνημα και μια πολιτική παράταξη , που παρά τα πολλά πολιτικά της λάθη, παρά τα λαμόγια που εξέθρεψε στους κόλπους της , παρά τους αριβίστες της πολιτικής που ανέδειξε , παρά τα φαινόμενα αλαζονείας που εμφάνισε , εν τούτοις – εγώ τουλάχιστον πιστεύω- έχει ένα θετικό απολογισμό διαχρονικά στο κοινωνικό ισοζύγιο, η πλειοψηφία των ανθρώπων της διατηρεί ακόμα τις αρχές και αξίες που τη δημιούργησαν και μάχονται καθημερινά – στα πλαίσια του πολιτικού μας συστήματος- για την πρακτική εφαρμογή τους στην κοινωνία μας .
Σε βεβαιώ αγαπητή μου ότι και στα κόμματα εξουσίας υπάρχουν υγιείς πολιτικές δυνάμεις που δίνουν καθημερινά τους αγώνες τους με στέρεες και δοκιμασμένες στο χρόνο αρχές , όπως το φιλότιμο, η εντιμότητα, η ιδεολογία…
Αγαπητέ Χρήστο, αν η εντιμότητα, το φιλότιμο και η ιδεολογία δεν έχουν γίνει άνεμος και αν ακόμα η πλειονότητα (γιατί αυτή έχει σημασία όπως κι εσύ αναφέρεις λέγοντας ότι «αν το σύνολο του 70-80% των Ελλήνων πολιτών που στηρίζουν κόμματα εξουσίας αντιμετωπίζεται σαν προσκυνημένο τμήμα του λαού»)….
-Πώς άραγε εσύ αιτιολογείς τους συμβιβασμούς της σοσιαλδημοκρατίας με κοινωνικά στρώματα που δεν έχουν σχέση με τις αρχικές ιδέες του σοσιαλισμού;
-Πώς εξηγείς ότι έχουμε φτάσει σε νέες αυταξίες πλέον ως κοινωνία που συνάδουν προφανώς με το καπιταλιστικό πρότυπο ζωής;
-Πώς εξηγείς ότι σήμερα οι ταυτίσεις είναι μοιραίες, παρά το γεγονός ότι η «μάζα» όπως είπες κι εσύ ψηφίζει τα 2 κόμματα εξουσίας;
-Πώς εξηγείς το γεγονός της αδρανοποίησης των πολιτών και τη μη συμμετοχή νέων με ριζοσπαστικές και καινοτόμες ιδέες στο κίνημα;
-Ποιο είναι το ‘φρέσκο αίμα’ που εσύ έχεις εντοπίσει; Για ψάξε να δεις σε τι επίπεδο διαχείρισης εξουσίας εν δυνάμει για το αύριο περιορίζονται τα όνειρα και οι στόχοι της νεολαίας και μέχρι ποιου σημείου είναι έτοιμη να συμβιβαστεί με παλαιοκομματικές συνταγές οπότε αυτοβούλως καταργείται οποιαδήποτε ριζοσπαστικότητα συμβαδίζει με αυτό που ονομάζουμε νεολαϊστικο κίνημα…Δυστυχώς, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι ήδη συμβιβασμένο και γραφειοκρατοποιημένο μέσα από ρόλους και ρολάκια, αγαπητέ μου…
Για όσα προσάπτεις στους ‘ανένταχτους’ και στους ‘ανένδοτους’ ως ομάδες που βολεύονται στην απέξω, πολύ φοβάμαι, ότι απλά δεν έχεις διεισδύσει στα αίτια. Και τα αίτια είναι η συνεχής απαξίωση και κοροϊδία, το σπρώξιμο που έφαγαν παλεύοντας με αρχές και ιδέες τόσο εντός κοινωνίας όσο και εντός κινήματος και αντ’ αυτού εισέπραξαν μηχανιστικές λογικές και αναξιοκρατικές συμπεριφορές… Όσοι θέλουν βέβαια το βλέπουν αυτό…κι όσοι δεν θέλουν απλά συμβιβάζονται…κι αυτό βολικό είναι, φίλε μου. Να βολεύεσαι δηλαδή προσαρμοζόμενος στα λίγα και στις εκπτώσεις. Προσωπικά δεν μου κάνει, όμως….Και φυσικά ρισκάρω …πράγματα που ούτε μπορείς να φανταστείς…αλλά δεν ρισκάρω τη συνείδησή μου…και φυσικά δεν ανήκω σε ομαδούλες ούτε σε σέχτες…όσο για παλικαριά…κι αυτό έχει μεταφραστεί με άλλους όρους αξίας σήμερα, αγαπητέ Χρήστο, και το τι είναι ‘παλικαριά’ θέλει μετάφραση κατά τα ειωθότα…
Η συνύπαρξη με χειροκροτητές δεν με ενόχλησε ποτέ αλλά όταν οι χειροκροτητές ανέλαβαν να κάνουν πολιτική όχι απλά με ενόχλησε αλλά με έκανε και να ντρέπομαι για όσους με εκπροσωπούν…Ποτέ δεν είχα, άλλωστε, πρόβλημα με τους καθημερινούς ανθρώπους…αλλά με τους καθισμένους στα μπροστινά καθίσματα καθοδηγητές τους είχα. Η καφρίλα της κοινωνίας μας σε αυτούς οφείλεται και όχι στους απ’ εξω που έτσι κι αλλιώς δεν παίζουν κανένα διαχειριστικό ρόλο.
Το ζύγι του καθενός, αγαπητέ Χρήστο, είναι προφανώς διαφορετικό κι έχει να κάνει με τις αξίες που θέτει αρχικά ο ίδιος στον εαυτό του. Δηλαδή, τι απαιτήσεις έχει από τον ίδιο του τον εαυτό. Οπότε οι βεβαιώσεις είναι εντελώς υποκειμενικές για την υγεία του πολιτικού συστήματος και τους καθημερινούς αγώνες που δοκιμάζονται στο χρόνο….
Προσωπικά βλέπω, ακούω και συζητώ με καθημερινούς ανθρώπους για τη νέα αναζήτηση αρχών μέσα στο πολιτικό σκηνικό με κοινό παρανομαστή τη συνέπεια έργων και λόγων κι όχι την εξουσία με την έννοια του αυτοσκοπού. Τέτοια αυτοσκοποί είναι ήδη ξοφλημένοι…και ξέρεις και οι πολλοί, το έχουν συνειδητοποιήσει…όμως, η ιστορία γράφεται αργά, αγαπητέ Χρήστο…επομένως γεροί νάμαστε …θα τα λέμε.
Νάσαι καλά!
…όμως, η ιστορία γράφεται αργά, αγαπητέ Χρήστο…
Οι τελευταίες λέξεις του σχολίου σου, αν τις δοθεί το περιεχόμενό τους θα δώσουν ίσως αρκετές απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις.
Ο Σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας είναι δυστυχώς μια ιστορική εξέλιξη και η μοναδική απο τις γέννες που δε επιδέχεται καισαρική τομή!! Όταν αυτό επιχειρήθηκε είχε τα αποτελέσματα που ζήσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Είναι αυτονόητο ότι οι ευρισκόμενοι εκτός διαχειριστικής ευθύνης δε φταίνε για την καφρίλα της κοινωνίας , αλλά χωρίς διαχειριστικές ευθύνες αυτών που έχουν αρχές και αξίες η κοινωνία των κάφρων ελάχιστες ελπίδες έχει να μετασχηματιστεί σε Σοσιαλιστική! Εκτός κι αν υπάρχει τρόπος να τους πετάξουμε όλους στον Καιάδα για να μείνουν μόνο όσοι εμφορούνται απο Σοσιαλιστικές ιδέες για να βρούν άμεσα εύφορη γη τα οράματά τους, ξεπερνώντας τη νομοτέλεια της ιστορίας..
Να είσαι και σύ πάντα καλά και τα ξαναλέμε.
Aγαπητέ Χρήστο, επέτρεψέ μου να σου πω οτι η καισαρική του 81 ήταν απ' ευθείας σοσιαλδημοκρατία κι επομένως μετριοπαθής...απλά στην Ελλάδα έπιασε διαφορετικά γιατί αυτό ήταν το timing...
Θα προτιμούσα πάντως αντί να πετάξουμε στον Καιάδα τους κάφρους να έχουμε λίγους και καλούς σε διαχειριστικές θέσεις έτσι για να εκπαιδεύουν του κάφρους σε πολιτισμένους...αλλά δυστυχώς ούτε κι από αυτό έχουμε, αγαπητέ Χρήστο, πρόκειται για μεταδοτική ασθένεια...λέγεται:λαγνεία για εξουσία, αγαπητέ μου.
Θα τα ξαναπούμε σύντομα
Δημοσίευση σχολίου