Διαβάζω τη παρακάτω είδηση κι αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι εδω στην Ελλάδα, δίπλα σε μια άλλη χώρα, πολύ μακρυά αλλά και τόσο κοντά βρίσκονται στην ίδια απελπισμένη κατάσταση; Είναι απλά μια απονενοημένη πράξη ή μήπως η τελευταία πράξη πολλών άγνωστων προσωπικών δραμάτων
που κανείς δεν φαντάζεται οτι θα συμβεί στον γείτονα, στον συγγενή...ή μήπως στον ίδιο...
Δείτε τα πρόσωπα και σκεφτείτε πόσο εύκολο είναι να τα χάσεις όλα απο τη μια στιγμή στην άλλη....Δείτε!
Απελπισμένος επειδή αυτός και η σύζυγός του έχασαν τη δουλειά τους, αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, αφού πρώτα σκότωσε τα πέντε παιδιά και τη μητέρα τους.
Τα άψυχα σώματά τους, εντοπίστηκαν την Τρίτη, σε σπίτι στο Λος Άντζελες, στην περιοχή Γουίλμινγκτον. Τα παιδιά ήταν από δύο έως οκτώ ετών και τα τέσσερα ήταν δίδυμα. Ο Έρβιν Λουπόε, πριν αυτοκτονήσει, κάλεσε ασθενοφόρο και επικοινώνησε με τηλεοπτικό σταθμό μέσω φαξ, με το οποίο ενημέρωνε ότι θα βρουν την οικογένειά του νεκρή και πως αυτός είναι ο δολοφόνος.
«Ύστερα από επίπονη δοκιμασία, η γυναίκα μου είπε ότι είναι καλύτερα να βάλουμε τέλος στη ζωή μας και αναρωτήθηκε γιατί να αφήσουμε τα παιδιά μας σε ξένα χέρια», αναφερόταν στο σημείωμα. Το ζευγάρι εργαζόταν στο ιατρικό κέντρο Κάιζερ Πέρμανεντ και απολύθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα. Έκτοτε, όπως αναγράφεται στο φαξ, η ζωή τους έγινε «κόλαση».
«Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτή την τραγωδία», είπε ο δήμαρχος του Λος Άντζελες, Αντόνιο Βιλιαραϊγκόζα. "
![](http://farm3.static.flickr.com/2347/2144350079_68cac85766.jpg?v="0"/)
6 σχόλια:
Καλησπέρα, παλαιότερα είχα γράψει αυτό το ποστ με αφορμή αυτό ή παρόμοιο θέμα με εξειδίκευση στους χώρους εργασίας: Όταν οι υπάλληλοι δεν αστειεύονται.
Ευτυχώς εμείς εδώ στην Ευρώπη και στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμη τόσο εκτεταμένα φαινόμενα αυτού του είδους της βίας.
Και η βία στον οικογενειακό περίγυρο είναι του ίδιου είδους πιστεύω.
Όλες αυτές οι μορφές έχουν πηγή την εργασία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάπως πρέπει να βρεθούν τρόποι οι άνθρωποι να μην τα δίνουν όλα στη δουλειά τους.
Είναι πολύ περίπλοκο το θέμα και απόλυτα επίκαιρο. Ας ελπίσουμε με την οικονομική κρίση να μην περάσουν τον Ατλαντικό μαζικά αυτά τα φαινόμενα..
GR δεν είναι ακριβώς το ίδιο θέμα που περιγράφεις στο post. Πρόκειται για απελπισμένη κίνηση όπου η βία εμπεριέχεται ως μέσο αυτοκαταστροφής κι όχι ακριβώς ενταντίον τρίτου. Μάλλον υπήρξε συμφωνία των συζύγων και απελπισία που δεν κινήθηκε απο ματαιοδοξία για την επιτυχία στο χώρο της δουλειάς αλλά απο αδυναμία καθαρής επιβίωσης. Πιστεύω οτι τα κρούσματα απελπισίας θα αυξηθούν ταυτόχρονα με τις χιλιάδες απολύσεις που έρχονται...κι εκεί θα δούμε ίσως όχι και τα πιο αλληλέγγυα αισθήματα ή τις πιο φυσιολογικές διαφυγές.
Είναι πολύ τραγικό.
Πέρα από το θέμα της προσωπικότητας, να σημειώσω την ισχυρή σε αγγλοσαξωνικές κοινωνίες σύνδεση της επαγγελματικής επιτυχίας με την αξία ως άνθρωπος. Προτεσταντική ηθική και καπιταλισμός σε μια αέναη σχέση..
Όταν η εργασία λογίζεται ως δουλειά>>>δουλεία με αντίτιμο την επιβίωση κι όχι ως κοινωνική προσφορά, με την κοινωνία να εξασφαλίζει την επιβίωση για όλους, τότε τα «εργαλεία» που, για όποιους λόγους, δεν συμφέρει πιά να τα "αξιοποιούμε" τα πετάμε.
Ή απλώς τα βάζουμε στο ράφι μπας και μάς χρειαστούν αργότερα {λέγε με Ταμείο Ανεργίας}...
Αν τύχει όμως και είναι "έξυπνα" εργαλεία, αν τύχει να έχουν αισθήματα, μυαλό, κρίση, τότε πηδάνε μόνα τους στον Καιάδα. Οικογενειακώς.
«Ελεύθερη» αγορά, αυτήν καλέ, του "υγιούς" ανταγωνισμού δεν θέλαμε {ή απλώς ανεχθήκαμε...};;;
Ας τη λουστούμε.
Και ΘΑ τη λουστούμε, αγαπητέ Greek Rider, κι εμείς οι ευρωπαίοι...
«Δεν είν' αλάργα του σκουτάδ', κλείσ' τα μάτια να του δείς»
έλεγε η μακαρίτισσα...
αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων
Υ.Γ.
Το 1950 ένας δεύτερος θείος μου έκανε ακριβώς το ίδιο για τα 5 παιδιά του, τη γυναίκα του και τον εαυτό του με το ντουφέκι που πολέμαγε τους γερμανούς 4 χρόνια...
Είπανε ότι είχε «ψυχικά» προβλήματα... Κατά το 1961 κάτι άλλο κατάλαβα για το φονικό ο {τότε} νεανίας...
tsouknida ναι έχεις απόλυτο δίκιο για τους "εκλεκτούς" αλλά πλέον αυτό είναι τόσο καλά συνδεδεμένο με την ελεύθερη αγορά που δεν έχει νόημα η πίστη αλλά ο τρόπος ζωής ανεξαρτήτως 'ομάδων γοήτρου'. Ξεπεσμένα μεγαλεία πιά ό,τι έγινε συνήθεια και τρόπος ζωής...
Ναπολέοντα έχεις απόλυτο δίκιο...ξεκινώντας απο τον δεύτερο θείο σου.
Οσο για την ελεύθερη αγορά...είναι και ελεύθερη δουλεία...παράλληλα υπάρχει και μια ολόκληρη υποκρισία γύρω απο το τι κυκλοφορεί στην ελεύθερη αγορά βλ. ΜΜΕ και Πολιτική
Δημοσίευση σχολίου