Του Γιώργου Αγγελόπουλου gangel@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 26 Ιανουαρίου 2009 στα ΜΕΑ
Ενώ η εύθραυστη εκεχειρία αντέχει ακόμη στη Γάζα, ας ακούσουμε τις φωνές Εβραίων διανοουμένων που μιλούν εναντίον των ενεργειών της ισραηλινής κυβέρνησης και δίνουν κάποιες διαφορετικές διαστάσεις του προβλήματος.
«Σ΄ αυτό τον πόλεμο, όπως και σε κάθε σύγχρονο πόλεμο, η προπαγάνδα διαδραματίζει μείζονα ρόλο. Η ανισορροπία των δυνάμεων, ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και τις λίγες χιλιάδες ελαφρά οπλισμένους μαχητές της Χαμάς, είναι ένα προς χίλια, ίσως προς ένα εκατομμύριο. Στην πολιτική αρένα, το χάσμα ανάμεσά τους είναι ακόμη μεγαλύτερο. Και στον πόλεμο της προπαγάνδας, το χάσμα είναι σχεδόν άπειρο... Σχεδόν όλα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αρχικά επανέλαβαν την επίσημη ισραηλινή προπαγάνδα. Αγνόησαν σχεδόν εντελώς την παλαιστινιακή πλευρά της ιστορίας, όπως και τις καθημερινές διαδηλώσεις του ισραηλινού στρατοπέδου της ειρήνης. Η λογική της ισραηλινής κυβέρνησης («το κράτος πρέπει να υπερασπιστεί τους πολίτες του από τις ρουκέτες Κασάμ») έγινε αποδεκτή ως η πλήρης αλήθεια. Η άποψη της άλλης πλευράς, ότι οι Κασάμ είναι αντίποινα για την πολιορκία εξαιτίας της οποίας λιμοκτονούν 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας, δεν αναφέρθηκε καθόλου». (Ούρι Άβνερυ, ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες των Ισραηλινών υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρώην στρατιώτης και μέλος της Κνεσέτ).
«Οι γονείς μου έφτασαν στη Βρετανία ως πρόσφυγες από την Πολωνία. Οι οικογένειές τους δολοφονήθηκαν αργότερα από τους ναζί στο Ολοκαύτωμα. Η γιαγιά μου ήταν άρρωστη στο κρεβάτι όταν οι ναζί μπήκαν στο σπίτι της, στο Στάζοου. Ένας Γερμανός στρατιώτης την πυροβόλησε στο κεφάλι... Η γιαγιά μου δεν πέθανε για να προσφέρει κάλυψη στους Ισραηλινούς στρατιώτες που δολοφονούν Παλαιστίνιες γιαγιάδες στη Γάζα. Η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση εκμεταλλεύεται ανελέητα και κυνικά για να σκοτώνει Παλαιστίνιους τη διαρκή ενοχή των μη Εβραίων για τη σφαγή των Εβραίων στο Ολοκαύτωμα. Υπονοείται ότι οι εβραϊκές ζωές είναι πολύτιμες, αλλά οι ζωές των Παλαιστινίων δεν μετρούν». (Από ομιλία του Εβραίου Βρετανού βουλευτή Τζέραλντ Κάουφμαν στη Βουλή των Κοινοτήτων).
«Ένας Παλαιστίνιος φίλος με ρώτησε, “Γιατί το Ισραήλ επιτίθεται την ώρα που τα παιδιά σχολούν από το σχολείο και οι γυναίκες είναι στις αγορές;”. Γιατί άραγε είμαστε ανίκανοι να αποδεχθούμε ότι οι Παλαιστίνιοι είναι άνθρωποι και να τους περιλάβουμε στα ηθικά όριά μας; Αντ΄ αυτού, απορρίπτουμε οποιαδήποτε ανθρώπινη σύνδεση με τον λαό που καταπιέζουμε... Οι νίκες του Ισραήλ είναι πύρρειες και αποκαλύπτουν τα όρια της ισραηλινής ισχύος και τα όριά μας ως λαού. Ώς εδώ λοιπόν φτάνει η αναγέννησή μας μετά το Ολοκαύτωμα; Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο και να οραματιστούμε κάτι διαφορετικό, έστω κι αν είναι αβέβαιο; Οι απαντήσεις που θα δώσουμε θα καθορίσουν το ποιοι είμαστε και το τι τελικά θα γίνουμε». (Από πρόσφατο άρθρο στην «Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ» της Σάρας Ρόυ, ερευνήτριας στο Κέντρο Μεσανατολικών Σπουδών του Χάρβαρντ).
«Σ΄ αυτό τον πόλεμο, όπως και σε κάθε σύγχρονο πόλεμο, η προπαγάνδα διαδραματίζει μείζονα ρόλο. Η ανισορροπία των δυνάμεων, ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και τις λίγες χιλιάδες ελαφρά οπλισμένους μαχητές της Χαμάς, είναι ένα προς χίλια, ίσως προς ένα εκατομμύριο. Στην πολιτική αρένα, το χάσμα ανάμεσά τους είναι ακόμη μεγαλύτερο. Και στον πόλεμο της προπαγάνδας, το χάσμα είναι σχεδόν άπειρο... Σχεδόν όλα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αρχικά επανέλαβαν την επίσημη ισραηλινή προπαγάνδα. Αγνόησαν σχεδόν εντελώς την παλαιστινιακή πλευρά της ιστορίας, όπως και τις καθημερινές διαδηλώσεις του ισραηλινού στρατοπέδου της ειρήνης. Η λογική της ισραηλινής κυβέρνησης («το κράτος πρέπει να υπερασπιστεί τους πολίτες του από τις ρουκέτες Κασάμ») έγινε αποδεκτή ως η πλήρης αλήθεια. Η άποψη της άλλης πλευράς, ότι οι Κασάμ είναι αντίποινα για την πολιορκία εξαιτίας της οποίας λιμοκτονούν 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας, δεν αναφέρθηκε καθόλου». (Ούρι Άβνερυ, ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες των Ισραηλινών υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρώην στρατιώτης και μέλος της Κνεσέτ).
«Οι γονείς μου έφτασαν στη Βρετανία ως πρόσφυγες από την Πολωνία. Οι οικογένειές τους δολοφονήθηκαν αργότερα από τους ναζί στο Ολοκαύτωμα. Η γιαγιά μου ήταν άρρωστη στο κρεβάτι όταν οι ναζί μπήκαν στο σπίτι της, στο Στάζοου. Ένας Γερμανός στρατιώτης την πυροβόλησε στο κεφάλι... Η γιαγιά μου δεν πέθανε για να προσφέρει κάλυψη στους Ισραηλινούς στρατιώτες που δολοφονούν Παλαιστίνιες γιαγιάδες στη Γάζα. Η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση εκμεταλλεύεται ανελέητα και κυνικά για να σκοτώνει Παλαιστίνιους τη διαρκή ενοχή των μη Εβραίων για τη σφαγή των Εβραίων στο Ολοκαύτωμα. Υπονοείται ότι οι εβραϊκές ζωές είναι πολύτιμες, αλλά οι ζωές των Παλαιστινίων δεν μετρούν». (Από ομιλία του Εβραίου Βρετανού βουλευτή Τζέραλντ Κάουφμαν στη Βουλή των Κοινοτήτων).
«Ένας Παλαιστίνιος φίλος με ρώτησε, “Γιατί το Ισραήλ επιτίθεται την ώρα που τα παιδιά σχολούν από το σχολείο και οι γυναίκες είναι στις αγορές;”. Γιατί άραγε είμαστε ανίκανοι να αποδεχθούμε ότι οι Παλαιστίνιοι είναι άνθρωποι και να τους περιλάβουμε στα ηθικά όριά μας; Αντ΄ αυτού, απορρίπτουμε οποιαδήποτε ανθρώπινη σύνδεση με τον λαό που καταπιέζουμε... Οι νίκες του Ισραήλ είναι πύρρειες και αποκαλύπτουν τα όρια της ισραηλινής ισχύος και τα όριά μας ως λαού. Ώς εδώ λοιπόν φτάνει η αναγέννησή μας μετά το Ολοκαύτωμα; Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο και να οραματιστούμε κάτι διαφορετικό, έστω κι αν είναι αβέβαιο; Οι απαντήσεις που θα δώσουμε θα καθορίσουν το ποιοι είμαστε και το τι τελικά θα γίνουμε». (Από πρόσφατο άρθρο στην «Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ» της Σάρας Ρόυ, ερευνήτριας στο Κέντρο Μεσανατολικών Σπουδών του Χάρβαρντ).
![](http://farm3.static.flickr.com/2347/2144350079_68cac85766.jpg?v="0"/)
3 σχόλια:
@tractatus, λύση χωρίς πίεση εκ των έσω για το Ισραήλ, δεν μπορεί να υπάρξει.
Νομίζω ότι το βασικό σημείο σε μια σύγκρουση είναι η σύγκριση των δυνάμεων. Όταν η αναλογία δυνάμεων (αν συμπεριλάβεις όλα τα πολεμικά μέσα) είναι 1 προς 1 εκατομμύριο τότε η σύγκρουση είναι εντελώς ανήθικη.
Γι' αυτό και απαγορεύεται να σκοτώνονται άμαχοι, πόσο μάλλον η εκτέλεση αμάχων που κάνει το Ισραήλ χωρίς κανένα έλεος.
Είναι προφανές αυτό που λές GR.
Πίεση απο τα εσω υπάρχει αλλά, δυστυχώς, δεν είναι η κρίσιμη μάζα. Οι πολλοί, όπως πάντα, είναι αδιάφοροι ή απληροφόρητοι. Σου συνιστώ ένα βιβλίο που λέγεται occuppied minds και αναλύει τα θέματα κι απο τις δυο πλευρές...
Κι όταν σκέφτεται κάποιος οτι τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν όσο ασχολήθηκαν και τώρα τι;;;; Λές και αυτή η βομβαρδισμένη πόλη που πλέον δεν έχει αιμοτοκύλισμα δεν έχει ανάγκη απο συμπαράστση κι απο βοήθεια...Οι φακοί μυωπίας των ΜΜΕ είναι μόνο όταν το γεγονός έχει αίμα...!!!
Γειά σου, κυρά μου, με τις ωραίες "αναρτήσεις" σου!
Περισσότερα αύριο-μεθαύριο.
α-α-ε
Ν.
Δημοσίευση σχολίου