Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Σημειώσεις για τη φτώχεια




Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς με χαρακτηρίζουν άγιο. Όταν ρωτώ γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή με χαρακτηρίζουν κομουνιστή. Τι φταίει για την καινούργια επισιτιστική κρίση και την εξάπλωση της φτώχειας στον κόσμο: το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο και η Παγκόσμια Tράπεζα· αυτοί φταίνε. Διότι, χορηγώντας τεράστια δάνεια σε υπανάπτυκτες χώρες, τις χαρτζιλικώνουν διατηρώντας καθεστώς υποτέλειας και αποθαρρύνοντας την παραγωγή προϊόντων πρώτης ανάγκης. Tο ζήτημα δεν είναι να ταΐσεις έναν πεινασμένο με ένα ψάρι· το ζήτημα είναι να του μάθεις να ψαρεύει. Kι έπειτα, να τον αφήσεις στην ησυχία του. Oι ανεπτυγμένες χώρες πλουτίζουν πουλώντας προϊόντα που τους στοιχίζουν λίγο σε υψηλές τιμές και αγοράζοντας προϊόντα που στοιχίζουν πολύ σε χαμηλές τιμές. Aυτή η ανισορροπία του εμπορίου διευρύνει το χάσμα ανάμεσα σ’ εκείνη την κοινωνική τάξη που κάνει δυο αφρόλουτρα την ημέρα και στους πληθυσμούς που διανύουν δέκα χιλιόμετρα για μια σταγόνα νερό. Φαίνεται ακραίο αλλά συμβαίνει: το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο και η Παγκόσμια Tράπεζα απαιτούν από τις υπανάπτυκτες χώρες να μειώσουν τις ήδη ελαχιστοποιημένες δαπάνες τους για την υγεία, την παιδεία και την ανάπτυξη ώστε να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Πράγματι οι διεθνείς αυτοί οργανισμοί παρέχουν «βοήθεια». Yπό όρους. Ποιοι είναι αυτοί οι όροι: η εξαφάνιση του κράτους από την οικονομία, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο εξευτελισμός του εγχωρίου νομίσματος, η μείωση των επιτοκίων, η κατάργηση κανονισμών και περιορισμών (π.χ. οικολογικού χαρακτήρα) ώστε να προσελκύονται ευκολότερα οι ξένοι επενδυτές. Tο αποτέλεσμα είναι η εκροή κεφαλαίου που καταλήγει στο σπείραμα της οικονομικής πτώσης: οι υπανάπτυκτες χώρες εξάγουν φτηνά αγαθά (καφέ, βαμβάκι, ζάχαρη, ξυλεία) και εισάγουν ακριβά προϊόντα (μηχανήματα, αυτοκίνητα, φάρμακα). Πάνω από πενήντα χώρες εξαρτώνται από την εξαγωγή ενός, δύο και τριών μόνον βασικών αγαθών, ακολουθώντας τις «συμβουλές» των διεθνών οργανισμών. Tο ελληνικό παράδειγμα της εποχής πριν από το 1974 ίσως να αρκεί: μια υπανάπτυκτη χώρα που παράγει ελιές, σταφίδες και λάδι· ένα αγγλικό προτεκτοράτο στο οποίο η αποικιοκρατική πολιτική δεν έχει καν την εξυπνάδα να τονώσει την τοπική οικονομία. Nα τι συνέβη προσφάτως στη Σενεγάλη η οποία πείστηκε να καλλιεργήσει καρύδια: Πήρε δάνειο· όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά· τη μιμήθηκαν άλλες αφρικανικές χώρες· η τιμή των καρυδιών άρχισε να κατρακυλάει· επιβλήθηκαν «δομικές προσαρμογές» ώστε να μειωθούν τα έξοδα παραγωγής· τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν άσχημα· η παραγωγή καρυδιών αναπτύχθηκε στις HΠA και κατέκτησε την παγκόσμια αγορά· το μαύρο φίδι έφαγε τα σενεγαλέζικα καρύδια. Tο Nομισματικό Tαμείο είπε: «Aφού δεν έχετε ψωμί, φάτε καρύδια».Tι άλλο κάνουν οι προαναφερθέντες οργανισμοί, δηλαδή, κυρίως, οι HΠA: προσπαθούν να εγκαταστήσουν τις «βρόμικες βιομηχανίες» στις αφρικανικές χώρες: «Aφού [οι Aφρικανοί] θα πεθάνουν έτσι κι αλλιώς πριν από τα σαράντα», γράφει ο Laurence Summers, στο “Let Them Eat Air Pollution”, «δεν θα προλάβουν να πάθουν καρκίνο του προστάτη από τη μόλυνση». Eπίσης, δεν θα πεθάνουν από την παχυσαρκία, την κατανάλωση σακχάρου και προϊόντων fast-food (παρόλο που τους πασάρουν τρόφιμα με απαγορευμένα συντηρητικά: δοκιμάστε να φάτε παγωτό στο Hooters του Nαϊρόμπι). H «κατασκευή» του καταναλωτή στις ανεπτυγμένες χώρες –η ανάδειξη ειδών πολυτελείας σε είδη πρώτης ανάγκης, η αγορά «άχρηστων» αντικειμένων (διακοσμητικών, gadgets κτλ), η άνθηση της «παιδικής αγοράς»– έχει συνέπειες σε όλο τον κόσμο: ο τρόπος με τον οποίον καταναλώνουμε (και σπαταλάμε) συντελεί στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, τη φτώχεια και την πείνα, καθώς και στην «άνοδο» της παχυσαρκίας σε επίπεδα αντίστοιχα της επίσημης φτώχειας. «Kάποιος πρέπει να πληρώσει» για τις υπερβολές των προνομιούχων τάξεων. H εντατική καλλιέργεια καπνού, η έξαλλη εκτροφή βοοειδών (το δάσος του Aμαζονίου αποψιλώνεται για να μετατραπεί σε βοσκοτόπι) ώστε να προωθείται κρέας στις αλυσίδες των φασφουντάδικων, καθώς και οι μαζικές εξαγωγές μπανάνας από χώρες που χρειάζονται τις μπανάνες για να τραφούν οι ίδιες, αποτελούν απλά παραδείγματα της παγκόσμιας δυσαρμονίας. Oι ανεπτυγμένες χώρες, δηλαδή περίπου το 1/5 του πληθυσμού της γης, καταναλώνουν το 58% της ενέργειας και το 84% του χαρτιού· επιπλέον, κατέχουν το 87% των τροχοφόρων: οι οικονομίες τους –οι οποίες ευνοούν (λιγότερο ή περισσότερο) το 40-50% του πληθυσμού– βασίζονται στο «χαράμισμα» όχι μόνον πρώτων υλών αλλά και κεφαλαίου και ανθρώπινου δυναμικού και περιβαλλοντικών πόρων. Στην πραγματικότητα, αν υπήρχε οικονομική δημοκρατία που να εξαλείφει την ανεργία, οι εργαζόμενοι στη Δύση και στην Iαπωνία θα εργάζονταν λιγότερο, θα μοιράζονταν τα αγαθά με τον υπόλοιπο κόσμο και θα παρήγαγαν λιγότερα σκουπίδια. Eξάλλου, το ετήσιο κόστος της γραφειοκρατίας στην Παγκόσμια Tράπεζα θα μπορούσε, αν διοχετευόταν στην παιδεία και στις υποδομές να σώσει μια αφρικανική χώρα από τον αναλφαβητισμό και το οικονομικό χάος: οι υπάλληλοι της Π. T. που ζουν στη Zάμπια έχουν ετήσιο μισθό γύρω στα 100.000 δολάρια, ενώ εισπράττουν 25.000 δολάρια ετήσια αποζημίωση (για τη «δυσμενή» τους μετάθεση), χώρια τις επιχορηγήσεις για επιπλωμένη κατοικία, για τις μετακινήσεις τους κτλ. Έξω από την έπαυλή τους εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται και πεθαίνουν από καθαρή αμέλεια. Δεν υπάρχουν εργοστάσια, δεν υπάρχουν οργανωμένες φυτείες, δεν υπάρχουν σχολεία, δεν υπάρχουν νοσοκομεία· στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν σπίτια. Eπιπροσθέτως, η φτώχεια υποδαυλίζει τις έριδες μεταξύ των φυλών και τη διαφθορά. Aν οι ένοπλες συγκρούσεις συνέβαιναν στην Eυρώπη, θα θεωρούνταν τρίτος παγκόσμιος πόλεμος και οι ανεπτυγμένες χώρες θα έσπευδαν να μεσολαβήσουν: αλλά, «η Aφρική», όπως σημειώνει τον Nοέμβριο του 1999 στο εβδομαδιαίο του δελτίο το Kέντρο Πληροφοριών Άμυνας, «έχει γίνει μια ελκυστική και επικερδής χωματερή για τα έθνη και τους βιομηχάνους όπλων που θέλουν να απαλλαγούν από όσα οπλικά συστήματα ξεπεράστηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου και εξ αιτίας των νέων τεχνολογιών». Στους εμφυλίους πολέμους και στις γενοκτονίες που εκτυλίσσονται στον Tρίτο Kόσμο καταναλώνονται τα απούλητα προϊόντα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος του Πρώτου Kόσμου. Έτσι κι αλλιώς, εκτός από τις σπάνιες περιπτώσεις των θρησκευτικών και φεουδαλικών συρράξεων, οι πόλεμοι γίνονται για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, οφείλονται στην οικονομική αντιζηλία και αποτελούν την ιδανική αγορά των όπλων.Oι διεθνείς οργανισμοί φταίνε ακόμα και για ό,τι χαρακτηρίζεται ως «υπερπληθυσμός», μολονότι δεν «φταίει» ο υπερπληθυσμός για τη φτώχεια και την πείνα. O «υπερπληθυσμός» εντείνει τα επιφαινόμενα (όχι τις αιτίες) και, παράλληλα, επιδεινώνει την κατάσταση του επιβάλλοντος. Tο Παρίσι είναι πολύ πιο πυκνοκατοικημένο από το Nαϊρόμπι: ωστόσο, το Nαϊρόμπι αντιμετωπίζει μεγαλύτερο πρόβλημα φτώχειας· η Bρετανία είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες στον κόσμο (μόνον τρεις φορές περισσότερο από το Mπαγκλαντές)· όσο για τη Pωσία, που μαστίζεται από τη φτώχεια, είναι η πιο αραιοκατοικημένη. Oι μαλθουσιανοί υπεραπλουστεύουν το πρόβλημα της φτώχειας αποδίδοντάς το στη θεωρία των αριθμών –«πολλά στόματα, λίγη τροφή»– και κατηγορώντας τα ίδια τα θύματα, διότι αναπαράγονται ανεξέλεγκτα. Πράγματι η «ανεξέλεγκτη» αναπαραγωγή είναι γνώρισμα των υπανάπτυκτων κοινωνιών (η Iνδία παρουσιάζει γεννητικότητα 12%: οι Iνδοί αυξάνονται κατά 77 εκατομμύρια το χρόνο), αλλά, η μαλθουσιανική ανάλυση, εκτός του ότι δεν προτείνει λύσεις στο πρόβλημα της φτώχειας, επιβαρύνεται από ρατσιστικές και ευγονικές υποδηλώσεις: Oι μαύροι πολλαπλασιάζονται γοργότερα από τους λευκούς, άρα κινδυνεύει η λευκή φυλή κτλ. Mια πιο ανθρωπιστική και επιστημονική εκδοχή του μαλθουσιανισμού θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη ότι η αύξηση του πληθυσμού δυσχεραίνει τη διαχείριση των πολιτών κάτω από τις δεδομένες συνθήκες της υπο-παραγωγής και αποβιομηχάνισης. Tο Nομισματικό Tαμείο και η Παγκόσμια Tράπεζα, αν και υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για τη «διαχείριση» αυτή, δεν έχουν προβεί σε κανένα μέτρο υπέρ της ενημέρωσης και της αντισύλληψης των πληθυσμών του Tρίτου Kόσμου. Aπό την πλευρά τους, οι μετα-αποικιακές μπανανίες εμφορούνται από την παράλογη ιδέα ότι η αύξηση του τοπικού πληθυσμού συνεπάγεται ισχυρότερη παρουσία μέσα στον κόσμο («Aυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Iνδίας;» ρωτούν. H απάντηση είναι όχι. H Iνδία κατέχει τη θέση που κατέχει για διαφορετικούς λόγους). Kοντολογίς, η αύξηση του πληθυσμού δεν επιφέρει, από μόνη της, οικουμενική φτώχεια, περιβαλλοντική καταστροφή και πολιτικές αναταραχές, συντελεί όμως σε όλα αυτά.Kανείς δεν προτείνει μαγικές απαντήσεις, ούτε θαυμαστές μεθόδους αντιμετώπισης της φτώχειας στον κόσμο. Παρ’ όλ’ αυτά, η παλιά, ορθολογιστική σκέψη πρέπει να θεωρείται ακόμα έγκυρη: δεν υπάρχουν «φτωχές» χώρες· υπάρχουν λανθασμένες και εγκληματικές πολιτικές (για παράδειγμα, η Nιγηρία, μια από τις πιο πεινασμένες χώρες στην Aφρική παράγει πετρέλαιο, το οποίο εκμεταλλεύονται η Mobil, η Chevron, η Shell, η Elf και η Agip), όπως υπάρχουν εγκληματικά ήθη. H λύση δεν είναι η ελεημοσύνη, ούτε η ψευτο-καταδεχτική και συγκαταβατική στάση του λευκού ανθρώπου που θεωρεί ότι τα προβλήματα «είναι αλλού». Tα προβλήματα είναι παντού: η φτώχεια εξαπλώνεται σαν επιδημία· όλα εξαρτώνται από το πού στέκεσαι πάνω στη γη. O βασικός στόχος της παγκόσμιας πολιτικής είναι ένας πειθήνιος, καταναλωτικός όχλος που να φοβάται κάποιον διηνεκή εχθρό· κάποτε αυτός ο εχθρός είναι ο αλλόθρησκος, κάποτε ο εξωγήινος, κάποτε το στοιχειό του μπουκαλιού.

21 σχόλια:

Nick Styl είπε...

Όμορφο, αληθινό άρθρο αλλά με όλα αυτά τα άρθρα όμως έχω ένα πρόβλημα...δεν προτείνουν λύσεις....
Το μοντέλο ανάπτυξης των ΗΠΑ είναι μεν σκληρό, αλλά αποτελεσματικό για τη χώρα τους. Για τις ΗΠΑ υπάρχει η μεσαία και ανώτερη τάξη (που γι΄αυτές και μόνο ενδιαφέρονται) και μετά ολόκληρος ο υπόλοιπος πλανήτης.

Στις ΗΠΑ, οι κατώτερες τάξεις έχουν παχυσαρκία, γιατί τα λαχανικά/φρούτα κοστίζουν $4 το κιλό, όσο 4 burgers... Τι θα αγοράσει λοιπόν η φτωχή μητέρα για τα παιδιά της; Οι ανώτερες ευημερούν και τρώνε υγιεινά.... Στην Ευρώπη και Ασία, οι ανώτερες τάξεις έχουν το πρόβλημα παχυσαρκίας γιατί ισχύει το αντίθετο...
Επίσης, το κάπνισμα...σχεδόν μόνο οι κατώτερες τάξεις καπνίζουν στις ΗΠΑ...ενώ ενθαρρύνεται το κάπνισμα εκτός ΗΠΑ (άρα όσοι καπνίζετε εκτός από το ότι χαλάτε την υγεία σας, απλά παίζεται το παιχνίδι του κέρδους των εταιρειών).

Τον Lawrence Summers τον έδιωξε να φανταστείς ο “λαός” του Harvard (από πρόεδρο του Πανεπιστημίου) για δηλώσεις ότι “οι γυναίκες επιστημονικά υστερούν από τους άντρες λόγω γενετικών διαφορών”...για την Αφρική δεν θα έλεγε αυτά που είπε;

Πάντως αυτή τη στιγμή ο μοναδικός αντίπαλος της αλλαζονίας της ανώτερης τάξης στις ΗΠΑ (του 2% δηλαδή της χώρας) είναι η απληστία της.... Αλλά προς το παρόν κάνουν αυτό που κάνει ο καπιταλισμός σε όλες τις κοινωνίες που επιθυμεί σταθερότητα: ενισχύει τη μεσαία τάξη. Η “ισχυρή” (καλοβολεμένη) μεσαία τάξη απορροφά εντάσεις και κάνει αδύνατες τις επαναστάσεις...

Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα σήμερα... Οπότε η αντίδραση για να γίνει πρέπει να ξυπνήσουν όχι οι φτωχοί αλλά οι μεσαίοι... θα γίνει αυτό ποτέ;

Nikos Lioliopoulos είπε...

Πολυ φοβάμαι Νίκο, οτι στην ελλάδα δεν γίνεται αυτό που λές . Τα τελευταία χρόνια η μεσαία τάξη συρρικνώνεται επικίνδυνα. Βέβαια οι όλο και λιγότεροι πλέων αστοι εδραιώνουν τη θέση τους αλλα δεν είναι νομίζω αρκετοί να απορροφήσουν τυχών κοιν.έκρηξη.

OnWine είπε...

Οργισμένο αρθρο, γεμάτο από σωστές επισημάνσεις.... αλλά καμμία πρόταση, ή εστω υπόδειξη πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν...

Και βέβαια, κατανοητό... διότι η πολυπλοκότητα των μηχανισμών που διέπουν τα οσα θίγει το αρθρο, δεν επιτρέπει ολοκληρωμένες προτάσεις.

Να θυμώμαστε τούτο: Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα είναι οργανα του καπιταλιστικού συστήματος (η του συστήματος της ελεύθερης αγοράς- προτιμώ τον δεύτερο ορο, δεν είναι φορτισμένος απόκομμουνιστικά παρελθόντα), και αυτό εξυπηρετούν μέσω της βοήθειας προς τις υποανάπτυκτες χώρες.

Δηλαδή, βοήθεια ώστε να αναπτυχθεί η χώρα, να αποκτήσει αγοραστική δύναμη, να αγοράζει προιόντα των δυτικών χωρών, να εξοφλήσει τα χρεη στο ΔΝΤ Και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Αν ο μηχανισμός γίνει κατανοητός, τότε ...ολα εξηγούνται. ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ, ΒΕΒΑΙΑ!

Αλλά το εχω πει πολλές φορές... καθε σύστημα και οι μέθοδοί του...
Σλημερα η ελεύθερη αγορά θέτει τους ορους του παιγνιδιού... παλιότερα ο σοσιαλιστικός συγκεντρωτισμός..

Καθε σύστημα εχει τις μεθόδους του... κανένα δεν βοηθά ΄λόγω... χριστιανικής αγάπης... και τα υποανάπτυκτα κράτη δεν έχουν παρά να συμμορφωθούν, δυστυχώς,να ακολουθήσουν συνταγές, και κάποια -οχι ολα, ισως τα καταφέρουν.

Η Ελλάδα, π.χ. τα κατάφερε, ναι... και οχι με οικονομικές, αλλά πολιτικές μεθόδους...

Με την αριστουργηματική εκμετάλλευση από τον Καραμανλή της μεταπολιτευτικής συγκυρίας και των διεθννών δεδομένων της εποχής, κατάφερε σε μιά νυκτα να μεταφέρει την χώρα από το club των υποανάπτυκτων σε αυτό των ανεπτυγμένων... ή αν θέλετε από αυτό των ...δανειζομένων σε αυτό των δανειζόντων...

Και αν σήμερα η χώρα δεν εχει πληθωρισμό 30% και δεν εχει υποτιμήσει το νόμισμά της κατά 25% ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, αυτό το οφείλει σε 2 ανδρες: Το Κ.Καραμανλή και τον ...αλλο, τον ακατανόμαστο... το Κ. Σημίτη... Οχι στα κόμματά τους, οχι στο ΠΑΣΟΚ η την ΝΔ... προσωπικά σε αυτούς που ξεπέρασαν κομματικές αγκυλώσεις (ιδιάιτερα ο δεύτερος) και ΤΟΛΜΗΣΑΝ, γιά την Ελλάδα (ρε γαμώτο)

Και ετσι, Ελένη, διαβάζουμε σήμερα το αρθροπου ανάρτησες και δεν διακρίνουμε την χώρα μας μέσα....

Greek Rider είπε...

Συγχαρητήρια για την επιλογή κειμένου και το post αυτό, μου άρεσε ιδιαιτέρως. Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο επί του σχολίου του σχολιαστή:

Η Ζέζα Ζήκου έχει μια κεντρική στήλη στο οικονομικό τμήμα της Καθημερινής από όπου έχει κάνει εντυπωσιακές προβλέψεις για την οικονομία. Η Καθημερινή κάθε άλλο από αριστερή εφημερίδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κοιτάξτε τι έγραψε χτες Κυριακή:
"Κάποιος να μας σώσει από τους Οικονομικούς εφιάλτες" (Καθημερινή)

ikor είπε...

Μετά τις (πράγματι εύστοχες) σημειώσεις για την παγκόσμια φτώχεια, καιρός είναι να περάσουμε στις δράσεις ΕΝΑΝΤΙΑ στη φτώχεια.

Πριν επιχειρήσουμε να λύσουμε το πρόβλημα της Αφρικής (όντως χρειάζεται), ας δούμε το πρόβλημα που είναι δίπλα μας. Τους νεόπτωχους της διπλανής πόρτας.

Μείωση των έμμεσων φόρων, αύξηση των άμεσων, έλεγχος αυτών που διαχειρίζονται τα κρατικά κονδύλια, απολογισμός μαζί με προϋπολογισμό.

Άτοκα δάνεια σε νέους για επιχειρηματικότητα, εργασιακή σταθερότητα, πριμ παραγωγικότητας.

Η νέα γενιά είναι σήμερα υπό ομηρία: οικονομική, κοινωνική, εργασιακή. Αν δεν ασχοληθεί κανείς με τα προβλήματα αυτής της γενιάς αποτελεσματικά, θα επιβεβαιωθούν οι Financial Times που λένε ότι σε λίγο η Ελλάδα θα γίνει πάλι χώρα δημιουργίας μεταναστών.

OnWine είπε...

greek rider, ολα ειναι θέμα κλίμακας... ναι... ολοι υποφέρουν από μιά παγκόσμια κρίση, σωστή (αυτή τη φορά, οχι πάντα) η ανάλυση της Ζεζας Ζήκου... αλλά θα διάβασες στην ίδια εφημερίδα οτι, αν δεν είμασταν στην ΟΝΕ, σήμερα.. ΣΗΜΕΡΑ, η παλαιά.. δραχμούλα θα έπρεπε να υποτιμηθεί 30%!,ο δε πληθωρισμός θα ηταν γύρω στο 25%.

Υπάρχει φτώχεια και...φτώχεια,και εμείς πιά δεν φιλοξενούμε την χειρότερη...

Greek Rider είπε...

@σχολιαστή, εννοείται ότι το δέχομαι αυτό. Τα επιχειρήματα όμως του άρθρου είναι ότι λόγω της κατάστασης η οικονομική πολιτική αναγκάζεται να πλήττει συγκριτικά πολύ περισσότερο τους μικρούς οι οποίοι σε λίγο θα βρεθούν σε χειρότερη κατάσταση από ότι θα ήταν με οποιαδήποτε άλλη επιλογή και κυρίως αναφέρει ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές.

Στέλιος είπε...

Ελένη δημιούργησες πάλι "θέμα" :)

OnWine είπε...

Ελένη... που κρύβεσαι τόσες μέρες, και μας αφησες ...λυτούς στο blog σου να αλωνίζουμε????

tractatus είπε...

Μεταφέρω και το σχόλιο του Στέργιου...σύντομα θα εμπλακώ στη συζήτηση...


Φτώχεια, πείνα, κρίση, πόλεμος
Τελικά ποιο το συμπέρασμα από την ανάλυση της Σώτης Ελένη;
Καλή ανάλυση. Αλλά ανάλυση… Αν κάνουμε αφαίρεση όλων των τυχαίων τι θα δούμε στο αναγκαίο; Διαβάζοντας τον Μαρξ και τους άλλους για τη φτώχεια θα δούμε να γράφονται τα ίδια πράγματα. Τι είναι αυτό που τον ξεχωρίζει και ακόμη τόσα χρόνια στοιχειώνει στην αστική σκέψη που είναι ανίκανη να τον αντιμετωπίσει; Αυτό το οριζόντιο πανώ με τα χίλια βάσανα του κόσμου και τις χίλιες μικρές αιτίες νομίζω θα έπρεπε να καταλήγει στη πηγή των δεινών, στο σύστημα. Και δεν γίνεται να έχεις καπιταλιστικό σύστημα και να θέλεις να το κάνεις να λειτουργήσει ανθρώπινα, ανθρωποκεντρικά, με σχεδιασμένη οικονομική ανάπτυξη και τρέχοντας να κλείσεις τις πληγές που ανοίγει με ταχύτερο ρυθμό απ ότι κλείνει.


300 χρόνια είναι αρκετά για να μην ακούω πια τα ίδια για νόμους της αγοράς, εφικτές λύσεις, ανθρώπινα πρόσωπα κλπ, γιατί όλα καταλήγουν στο μύλο του συστήματος που απλά ευημερεί και μακροημερεύει με τους αφελείς έντιμους που πιστεύουν ότι το αλλάζουν και πονηρούς διαχειριστές που το βάφουν με ότι χρώμα τραβάει η ψυχή σου.


Δεν απορρίπτω καμιά βελτίωση και αλλαγή στα πλαίσια του συστήματος, άλλωστε κορμιά πέφτουν, και το δικό μου μάτωσε πολλές φορές, για μια μικρή κατάκτηση μόνο που αυτή είναι ξένο σώμα στο σύστημα και με την πρώτη ευκαιρία το παίρνει πίσω… δες τον νεοφιλελευθερισμό, δεν είναι γέννημα της Θάτσερ αλλά γνήσιο τέκνο του συστήματος σε εποχή νίκης και επέλασης που παίρνει πίσω το αίμα του σε όλους τους τομείς, στη φτώχεια και την πείνα θα κολλούσε…


Οι άπειρες αναλύσεις των παράγωγων αντιθέσεων πρέπει νομίζω να οδηγούν στη λύση της κύριας γενεσιουργού αντίθεσης. Δεν σου κάνει εντύπωση ότι οι ένοχοι αυτής της κατάστασης έχουν στο τσεπάκι τους για όλα τα επί μέρους λύσεις με βάση τους νόμους της αγοράς από τη πείνα και την φτώχεια μέχρι την υγεία και τις τηλεπικοινωνίες;


Τόλμησε να πεις ότι είσαι υπέρ της σχεδιασμένης (εθνικά και παγκόσμια) οικονομικής ανάπτυξης με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και στα αποτελέσματα της παραγωγής να δεις πόσο γρήγορα θα πέσουν πάνω σου να σε σκίσουν, να σε συκοφαντήσουν να σε λοιδορήσουν. Το ανώτερο προϊόν της οικονομικής σκέψης και την πλέον προχωρημένη οικονομική πρόταση του κόσμου για την διαχείριση του πλούτο που παράγει, τη βγάζουν ανέφικτη, καθυστερημένη. Ε, δε θα το κάνουν για ιδεολογικούς λόγους. Θα σε πουν πραγματικά κομμουνίστρια, καθυστερημένη, δογματική κλπ, κλπ.


Ωστόσο η πλήρης αδυναμία του συστήματος να κατανείμει τις επενδύσεις στη βάση των ανθρώπινων αναγκών, οι ανισορροπίες στη παραγωγή και την κατανομή του εισοδήματος, και οι κρίσης υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κερδών και κεφαλαίων που αδυνατούν να αποφέρουν άλλα κέρδη και (έτσι) λυσσομανούν για πολέμους, επαρκούν για να βγάλουν το σύστημα οφφ.


Δυστυχώς σε όλη αυτή τη διαδικασία στο βάθος βλέπω αίμα. Ποτέ κανείς που οικοδόμησε τα πλούτη και την εξουσία του σε βάρος των άλλων δεν τα παρέδωσε χωρίς να ματώσει τον κόσμο.


Τα άλλα σχόλια δικά σας


Στέργιος

tractatus είπε...

Στέργιο δεν έχεις άδικο. Πολλές φορές μάλιστα μερικοί απο εμάς νομίζουν οτι θα πολεμήσουν το σύστημα μέσα απο το σύστημα αλλά κάνουν λάθος...τόσο γιατί όλη αυτή η αλυσίδα έχει εξαγοράσει ανθρώπινες συνειδήσεις όσο και γιατί και οι ίδιοι οι διαχειριστές είναι ηδη εξαγορασμένοι απο κάποιους που προυπήρξαν....και ο τροχός γυρίζει έτσι απλά.
Σου έχω απαντήσει και για την Βιρμανία στο προηγούμενο σχόλιό σου. Θα επανέλθω μετά και τα σχόλια των άλλων συνομιλητών, εφόσον τους ενδιαφέρει το θέμα

tractatus είπε...

nicl styl νομίζω οτι πάνω κάτω αναρωτιέσαι κι εσύ τα ίδια με τον Στέργιο και κανείς σας δεν έχει άδικο οτι οι αναλύσεις δεν φτάνουν...όμως απο κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε και η ιστορία δεν γράφτηκε ποτέ μέσα σε μια μικρή περίοδο 10 ετών ίσως γι'αυτό πάντα χρειάζεται να χυθεί πολύ μελάνι για να αλλάξει κάτι. Η κατάσταση που περιγράφεις στις ΗΠΑ είναι μια ματιά πολύ χρήσιμη και σ' ευχαριστώ γιατί πολλά πράγματα δεν γνωρίζουμε για εκεί...παρά το γεγονός οτι ως αυτοκρατορία μαστίζεται απο τα ίδια πάθη και την ίδια λαγνεία όπως όλες οι αυτοκρατορίες...

Greek Rider είπε...

Κοιτάξτε το άρθρο του Πασχάλη για τον α-ταξικό πληθωρισμό και κοιτάξτε και στο άρθρο που παραπέμπει που δείχνει ότι άλλος ο πληθωρισμός των φτωχών και άλλος των μεσαίων- πλούσιων.

Τι πρέπει να γίνει; Είναι προφανές μια άλλη οικονομία, το ότι η οικονομία αυτή θα υποστεί κρίση με την εφαρμογή κανόνων μιας "άλλης" οικονομίας είναι κάτι που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Όλη η ΕΕ πρέπει να αλλάξει στρατηγική. Κανείς δεν βλέπει νεο-φιλελεύθερο αντίπαλο μπροστά του γιατί κανείς δεν αποδέχεται αυτόν το χαρακτηρισμό αλλά τα πάντα σχεδόν γύρω μας κινούνται με νεο-φιλελεύθερες συνταγές.

Είναι γελοίο που δεν υπάρχουν επαρκείς και δυναμικές κινητοποιήσεις.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα γενικευμένο κύμα αντίδρασης και ριζικής αμφισβήτησης της παραδοσιακής νεο-φιλελεύθερης σκέψης. Χρειάζεται ξανά η αναζήτηση του ουτοπικού.

Το ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο εκτός από το υπαρκτό είναι επίσης αστείο.

Εξερευνητής είπε...

Με την κοπέλλα πάντως, εφόσον το χειριστεί συντηρητικά το θέμα (δεν πετάει τα κόκκαλα, τα κάνει σούπα κλπ) μπορεί να λύσει το επισιτιστικό του πρόβλημα ο τύπος για πάνω από δύο μήνες!

Μοναδική αποκλειστική αποκαλυπτική επιστημονική ανακάλυψη για την «Αγορά του Αιώνα»!
Τρέξατε!
(στο blog μου εννοώ, όχι στους κήπους...)

tractatus είπε...

σχολιαστή, δεν θα διαφωνήσω σε όσα λες. Δίκιο έχεις και ως προς τις ηγεσίες και ως προς τις μεθόδους...με μια διαφορά: από τότε, αν και δεν πέρασαν πολλά χρόνια, επειδή κάποιοι λειτούργησαν ως ηγέτες κυρίως της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, δεν κατάφεραν να ισορροπήσουν τον εσωτερικό κοινωνικό ιστό βάζοντας κυρίως κανόνες...Οπότε ναι μεν έγινε αυτό που λές αλλά η κοινωνία όχι μόνο δεν προσαρμόστηκε (δεν ξέρω καν αν είχε τη δυνατότητα) αλλά υπέστη και μια τρομακτική φθορά σε επίπεδο αξιών...εξού και ο σημερινός λαϊκισμός που επιπλέει και στα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και στα άλλα τα μικρότερα αφού βλέπεις το στύλ της υπεράσπιστης του πολίτη επαφίεται πλέον σε τηλεοπτικούς σταρ....Αυτά αγαπητέ μου σχολιαστή δεν είναι ξένα ως προς την ανάπτυξη μιάς χώρας....βαδίζουν μαζί. Γιατί ακόμα κι αν στήθηκε ένα καλύτερο σκηνικό απο τις άλλες χώρες που υποτίμησαν το νόμισμά τους ή κατέρρευσε η οικονομία τους....σήμερα αδυνατούμε να το στηρίξουμε...και φυσικά αυτό αποδεικνύεται περίτρανα καθημερινά τόσο απο το ξεπούλημα όσο και απο την αδυναμία να επιβιώσει η λεγόμενη μεσαία τάξη που ξεχασμένη απο τα δάνεια...έχει ακόμα λίγο περιθώριο για να νομίζει οτι επιβιώνει....η ανεργία και ο πληθωρισμός έχουν χτυπήσει πόρτα-πόρτα....ευτυχώς δεν έχουμε ακόμα φυσικές καταστροφές...

tractatus είπε...

ikor όπως θα δείς και στο σχόλιό μου προς τον σχολιαστή συμφωνούμε απόλυτα...:)

tractatus είπε...

και ένα τελευταίο απο εμένα...στη συζήτηση του σχολιαστή και του greek rider...θα προσθέσω οτι η δραχμούλα ισχύει ακόμα γιατί με αυτή πληρωνόμαστε....απλά πληρώνουμε σε €....sxoliasti μου που ζείς;

OnWine είπε...

Μα... Ελένη μου, συνφωνώ σχεδόν σε όλα με την πρώτη σου απάντηση σε όσα είπα... γιατί μου τα ...χαλάς με την ...δραχμούλα και το Ευρώ???

Γιατί, αφού με ρωτάς σε ποιά χώρα ζω, θα σου πω οτι ζω στην χώρα που... στις 3 το πρωί υπάρχι μποτιλιάρισμα στην παραλιακή από αυτούς που... πηγαίνουν στα σκυλλάδικα... που τα διάφορα καφέ, μπαρ και τα αλλα όμοια, είναι γεμάτα από τις 11 το πρωί (οχι νωρίτερα... οι θαμώνες κοιμούνται... που η περίφημη "γενιά των 700 Ευρώ" αρνείται να ...εξετάσει εργασίες με τις οποίες οι μετανάστες θα γίνουν η πρώτη οικονομική δύναμη σε 10 χρόνια...
...τέλος στην χώρα που οι "αγρότες" παρκάρουν τα suv τους εξω από τις καφετέριες των χωριών τους οταν οι μετανάστες μαζεύουν τη ...σοδιά τους!

Σε αυτή τη χώρα ζω, Ελένη... νομίζω Ελλάδα λέγεται... οπου η φτώχεια βεβαίως υπάρχει... αλλά κρύβεται εκεί που ολοι μας αρνούμαστε να την δούμε...

O νοών... νοήτω...

tractatus είπε...

το που ζείς πήγαινε στην ακρίβεια κι εκεί δεν βλέπω να αντιδρά κανείς...ούτε καν το καταναλωτικό κίνημα; μήπως υπάρχει κι αυτό; Βλέπεις είμαστε μια χώρα χωρίς συλλογική κουλτούρα και κανόνες...αλλά η δραχή -δραχμή στο μισθό και το € -€ στην αγορά, σχολιαστή μου....οι μισθοί μας δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη και τον εκσυχρονισμό...γιατι αυτά δεν είναι ιδεολογία....είναι απλά κέρδος!

ritsmas είπε...

Αυτο με το ψαρι και το ψαρεμα το ειχε πει ο Μπους!!!!
Για τη σημερινή επισιτιστική φτώχεια φταίνε πολλοί άλλοι παράγοντες εκτός από την Παγκόσμια Τράπεζα και ΔΝΤ. Αυτές οι δύο έχουν συγκεκριμένους ρόλους, γνωστούς στον περισσότερο κόσμο.Οι ουσιαστικοί λόγοι, ωστόσο, σχετίζονται με το πετρέλαιο ( και την κερδοσκοπία του πετρελαίου) , σχετίζονται με τις κλιματολογικές αλλαγές, σχετιζονται με την θετική πλευρά της παγκοσμιοποίησης ( με την έννοια ότι η παγκοσμιοποιηση δημιούργησε μια τεραστια μεσαια ταξη στην Ασία που καταναλώνει σαν τρελή), με τα βιοκαύσιμα και τις φοβερές επιδοτήσεις τους ( ποιος καλλιεργητής θα διστάσει ανάμεσα στην επιδότηση του κράτους για το προϊον και στο απλό καλαμπόκι ; )
Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους....

ΥΓ. Ελεν, αν διαβασεις το προηγουμενο από την Πατι Σμιθ ποστ θα δεις ότι απεχω για λίγο (;) από τη μπλογκοκατάσταση λόγω εργασιών περαν των δυνάμεων μου. Σε ενημερώνω επειδή μάλλον δεν το ξέρεις. Θα ανεβάζω ο,τι κειμενο εχω στην εφημεριδα, αλλα ως εκεί
Ευχαριστώ εκ των προτερων για την αφιέρωση
ριτς

tractatus είπε...

Ρίτς σε ευχαριστώ για την συμπλήρωση και συμφωνώ οτι είναι + αυτά...αλλά δεν βλέπω καμία σοβαρή πολιτική που να θέλει να τα αλλάξει και να τα διαχειριστεί προς το συμφέρον των περισσότερων....
Καταλαβαίνω το φόρτο κι εγω μια απο τα ίδια περνάω....πολύ τρέξιμο. Στο επόμενο post μετά τη διαφορετικότητα κ.λ.π. που είναι πολύ προσφιλούς μου προσώπου(....) θα καταλάβεις και λόγω ημέρας ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα αναρτήσω τη σχετική γυναικεία αφιέρωση....:)
Νασαι καλά. Καλή συνέχεια!