Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Αναθεωρήσεις του πολιτικού*

Με αφορμή την εκλογή του συναγωνιστή....Α.Τσίμπρα στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ πολύ συζήτηση έχει ανοίξει στα blogs. Το θέμα είναι πράγματι επίκαιρο και, παρά τις παροτρύνσεις της φίλης Κατερίνας αναστολής συζήτησης για σήμερα λόγω ...'αργίας'(14 φεβρουαρίου γαρ) και χαλάρωση, δεν άντεξα στον πειρασμό να μην ανεβάσω ένα κείμενο του Ν.Κοτζιά, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αξία, 9.2.2008 και αναδημοσιεύθηκε στο blog "θέλω να πω μια γνώμη",Αν και 'σεντόνι' αξίζει ανάγνωση-σκέψη και φυσικά σχολιασμό....

Ο προχουντικός δικομματισμός και η τύχη του το 1974

Το πολιτικό σύστημα είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα διεθνή ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα που το επηρεάζουν, από τις συνθήκες και τις κοινωνικές διεργασίες μέσα στις οποίες αναπτύσσεται η Ελλάδα, καθώς και από την ικανότητα, αποτελεσματικότητα και το προσωπικό των ίδιων των κομμάτων που το συναπαρτίζουν. Οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα μπορεί να είναι από μικρές μέχρι ακόμα και σεισμικές.

Η δημιουργία της Ένωσης Κέντρου το 1963, επί παραδείγματι, ήταν μια σημαντική αλλαγή. Κάτω από το έμβλημά της συμπορεύτηκαν οι πιο διαφορετικές δυνάμεις, από κεντροδεξιές μέχρι και κεντροαριστερές. Αυτή η συσπείρωση, έδωσε στην Ενωση Κέντρου τον άνεμο της νίκης τον Νοέμβριο του 1963 καθώς και τον Φεβρουάριο του 1964. Όμως, η μη ουσιαστική πολιτική ενοποίηση των δυνάμεων που την συναποτελούσαν, καθώς και οι προσωπικές φιλοδοξίες καθώς και διασυνδέσεις πολλών στελεχών της, διευκόλυναν την αποστασία του 1965. Ανάλογα, η εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ και η νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974, επέφεραν μια ουσιαστική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα της χώρας και εξέφραζαν την προς τα αριστερά μετακίνηση του εκλογικού σώματος μεταχουντικά. Αντίθετα, η εμφάνιση στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, μικρότερων κομμάτων, όπως η Συμμαχία, η ΔΗΑΝΑ, το ΚΟΔΗΣΟ και τόσες άλλες ανάλογες προσπάθειες, αποτέλεσαν αλλαγές περιορισμένου δομικού χαρακτήρα. Τόσο χρονικά, διότι επέζησαν σχετικά λίγο, όσο και τοπικά, διότι δεν μπόρεσαν να πείσουν μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος. Τέλος, η μεταχουντική μετεξέλιξη της κοινοβουλευτικής δεξιάς από την αμαρτωλή ΕΡΕ στην καραμανλική ΝΔ αποτέλεσε σημαντική αλλαγή ως προς τα χαρακτηριστικά του κόμματος της συντήρησης, αλλά δεν επέδρασε σεισμικά ως προς τον τύπο του κομματικού συστήματος συνολικά.

Μετά το 1974 το κομματικό σύστημα στην Ελλάδα λειτούργησε κύρια ως δικομματικό, με την έννοια ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εναλλάχθηκαν στην εξουσία ανάμεσα στο 1974 και το 1989, χάρη στην κάθε φορά μετατόπιση των απογοητευμένων ψηφοφόρων από το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο. Μετατοπίσεις προς τρίτες δυνάμεις ήταν περιορισμένες. Ακόμα και αυτές που καταγράφονται σε τελευταίες δημοσκοπήσεις δεν είναι σεισμικές. Απλά εξαιτίας του ισχύοντος εκλογικού νόμου λαμβάνουν μεγαλύτερη λειτουργική σημασία.

2. Ο δικομματισμός και οι «αρνητές του»

Το 1989 πολλοί εκτίμησαν ότι είχε διαμορφωθεί μια μεγάλη δυνατότητα μετεξέλιξης του συνολικού πολιτικού σκηνικού. Η ΝΔ πίστευε ότι μπορούσε – και αυτό έχει μεγάλη σημασία για τις σημερινές εξελίξεις – να μετεξελιχθεί σε ένα ηγεμονικό κόμμα. Σε ένα κόμμα, δηλαδή, που να κυριαρχεί μακρόχρονα και σταθερά. Να κυβερνά μόνο ή μαζί με μικρότερες δυνάμεις χωρίς να υπάρχει εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία. Από την άλλη, η αριστερά που είχε προχωρήσει σε μια σημαντική για τα μεγέθη της αλλαγή, είχε συνενωθεί στον Συνασπισμό και πίστευε ατράνταχτα ότι με το νέο της όχημα θα μπορούσε να αποδιοργανώσει το ΠΑΣΟΚ και να «φάει» μεγάλη πίττα από την ηθική ήττα που προσπαθούσε να επιφέρει το κατεστημένο στον Α.Παπανδρέου. Με βάση αυτή τη λογική, και με πρόφαση την κάθαρση, ΝΔ και Συνασπισμός προχώρησαν στην υπό τον κ.Τζαννετάκη συγκυβέρνηση. Στόχος η αποδιοργάνωση του ΠΑΣΟΚ, με πρόσχημα τα σκάνδαλα, προκειμένου να αυξηθούν οι δυνάμεις των συγκυβερνώντων. Η πρώτη πλευρά ονειρευόταν την μεταεμφυλιακή της ηγεμονία σε άλλα πλαίσια ασφαλώς καθώς και άλλες μεθόδους, ενώ η δεύτερη την μετατροπή της ακόμα και σε αξιωματική αντιπολίτευση όπως είχε συμβεί το 1958. Χρονιά που δεν είχε ηττηθεί το Κέντρο και είχε ενισχυθεί σημαντικά η ΕΔΑ, η τότε κοινοβουλευτική αριστερά.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η επίθεση ανατροπής του δικομματισμού το 1989 μέσα από δύο διαφορετικές οπτικές δεν επέφερε στους συγκυβερνώντες τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Στη συνέχεια, οι μεν κυβερνήσεις Μητσοτάκη δεν μπόρεσαν να σταθεροποιηθούν και η δε αριστερά είδε τις δυνάμεις της να υποχωρούν, όπως ορθά είχα προβλέψει. Διότι το «βρώμικο 1989», όπως πρώτος το χαρακτήρισα την ίδια βραδιά που παραιτήθηκα από όλες μου τις καθοδηγητικές θέσεις της αριστεράς (μερικών δεν τους αρέσει αυτό ακόμα και σήμερα. Για αυτό άλλοι θέλουν να διαγράψουν με ψέματα την ιστορία, ενώ άλλοι δεν μου το συγχωρούν και εξακολουθούν να υβρίζουν σε βάρος μου, αλλά και να σχεδιάζουν προκλήσεις), είχε δύο αδύναμες πλευρές: Η πρώτη ήταν ότι δεν έχε περιθώρια επιτυχίας μια προσπάθεια επιβολής στην κοινωνία αλλαγών στην πολιτική εκπροσώπηση μέσω παρασκηνιακών και χωρίς αρχές συμφωνιών. Η δεύτερη ότι τους πολιτικούς του αντίπαλους δεν τους στέλνει κανείς σε φυλακές. Κάτι που όφειλε να το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους η αριστερά.

Αυτό που συγκράτησε η ιστορία από εκείνη την προσπάθεια αλλαγής του κομματικού συστήματος είναι η επίθεση «διάλυσης» του ΠΑΣΟΚ από αριστερά και δεξιά, με διαφορετικούς στόχους και προσδοκίες, αλλά μέσα από κοινή δράση, καθώς και η προσπάθεια του κατεστημένου να επιφέρει μια μεγάλη ήττα στον Α.Παπανδρέου, διότι δεν τον ήλεγχε, προκειμένου να σταθεροποιήσει στην εξουσία μια κομματική εξουσία με την οποία διέθετε ειδικές ιστορικές διασυνδέσεις. Ακόμα η ιστορία συγκράτησε μια ελληνική ιδιομορφία: Η αριστερά θεώρησε την ΝΔ ως έναν πιο συνενοήσιμο εταίρο και το ΠΑΣΟΚ ως κύριο εχθρό. Επιλογές που παραμένουν ζωντανές μέχρι σήμερα, έστω και με ιδιαιτερότητες.

3. Το 2008 και οι σχεδιασμοί έναντι του δικομματισμού

Σήμερα η στάση των δυνάμεων από τις «δύο πλευρές» του ΠΑΣΟΚ δεν έχει αλλάξει επί της ουσίας της. Η ΝΔ πέραν της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ολίγων δεν φροντίζει καν την λειτουργία των θεσμών και δομών που έχει η χώρα. Ακόμα, δεν έχει καμιά πρόθεση να ασχοληθεί με τα μεγάλα προβλήματα από τη σκοπιά των συμφερόντων των πολλών. Αντίθετα, η ΝΔ κυβερνά και μάλιστα με πάθος προκειμένου να εξυπηρετήσει δύο σκοπούς: την παραμονή της στην κυβερνητική εξουσία και την διασφάλιση των αναγκών των κοινωνικών της στηριγμάτων. Απ’ αυτή τη σκοπιά πρώτιστο μέλημά της είναι η συνεχής αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς και με την βοήθεια εκείνων που εξυπηρετεί. Ευτυχώς, αυτή η πολιτική καταγράφει, πλέον, κόστος. Διότι η υπονόμευση μόνο του αντίπαλου μέσα σε μια περίοδο σκανδάλων και έλλειψη παραγωγής πολιτικών οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερη πτώση της ΝΔ, και κύρια – σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ – σε έλλειψη προοπτικών.

Από πλευράς του ο Συνασπισμός, χάρη στο εκλογικό του αποτέλεσμα και τις δημοσκοπήσεις δείχνει να πιστεύει ότι μπορεί να επαναλάβει με άλλους όρους το εγχείρημα του 1989. δηλαδή να αποδομήσει το ΠΑΣΟΚ. Αρνείται σταθερά κάθε συνεργασία μαζί του. Αποκλείει κάθε συμπόρευση μαζί του παρά το γεγονός ότι η κατάσταση της χώρας είναι πολλαπλά χειρότερη από εκείνη του 1989, έτος στο οποίο συνέπραξε με τη ΝΔ. Το ερώτημα είναι, βέβαια, αν ο Συνασπισμός διαθέτει τις δυνατότητες και ικανότητες να κερδίσει με τρόπο μακρόχρονο και σταθερό την παρτίδα που έχει ανοίξει. Ή πιο σωστά, από τι θα εξαρτηθεί κάτι τέτοιο.

4. Οι επιδιώξεις των μεγάλων συμφερόντων

Τα μεγάλα συμφέροντα παίζουν σε πολλαπλά ταμπλό. Προσβλέπουν γενικά σε αδυνάτισμα του Πολιτικού. Μετά την επιδίωξη το Πολιτικό να υποταχτεί στην σφαίρα της αγοράς ως προς την οικονομική πολιτική, τώρα προσβλέπουν στην συνολική υποταγή της πολιτικής στους κυρίαρχους της αγοράς. Προκειμένου να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος επιδιώκεται η αποδυνάμωση του Γ.Παπανδρέου εντός του ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΣΟΚ εντός του κομματικού συστήματος. Ταυτόχρονα επιδιώκεται να αυξηθούν οι εξαρτήσεις της ΝΔ από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και επιλογές. Οι ίδιοι κύκλοι που διαφθείρουν την πολιτική, καλούν τώρα και τους μη διαφθαρμένους πολιτικούς σε υποταγή.

Οι αλλαγές, όμως, στο πολιτικό σύστημα δεν γίνονται με βάση σχεδιασμών επί χάρτου. Όπως έδειξε το 1989, αλλά και το φθινόπωρο του 2007, αυτοί δεν επαρκούν. Για να πετύχουν τέτοιοι σχεδιασμοί απαιτείται η ικανοποίηση δύο όρων-προϋποθέσεων. Ο πρώτος είναι να αποδέχονται τους σχεδιασμούς τους και ορισμένοι εξ’ αυτών των οποίων συμμετέχουν στο υπάρχον κυρίαρχο κομματικό σύστημα. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά και όταν συμβαίνει δεν αφορά, εξ’ ορισμού, όλους. Ο δεύτερος είναι να μην αντιστέκεται η κοινωνία σε τέτοια σχέδια, ακόμα «καλύτερα» να αδιαφορεί. Αν πάλι ενδιαφέρεται να νιώσει ένα έλλειμμα αντιπροσώπευσής της. Να της δημιουργηθεί δε η αυταπάτη, ότι αυτό το έλλειμμα θα καλυφθεί από τους σχεδιασμούς των ισχυρών συμφερόντων που επιθυμούν παραπέρα υποταγή της πολιτικής σε αυτά. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η ψυχολογία αυτών των συμφερόντων είναι ότι οι παρεμβάσεις, απαιτήσεις, πρωτοβουλίες και ενέργειές τους είναι αυτονόητο δικαίωμά τους, ενώ να είναι απαγορευτική η αντίσταση σε αυτούς. Ως προς την υλοποίηση της πρώτης προϋπόθεσης αξιοποιούν με όλη τους τη δύναμη τις δυνατότητες που τους παρέχει η δημοκρατία. Ως προς την δεύτερη, δρουν άμεσα αντιδημοκρατικά με βάση την ασυμμετρία ισχύος που διαθέτουν. Και αυτό το τελευταίο πρέπει να αποφευχθεί.

Υπάρχει εν δυνάμει αίσθηση κρίσης αντιπροσώπευσης, έστω και εν μέρει, στην ελληνική κοινωνία? Ασφαλώς και ναι. Σ’ αυτό συμβάλλει η ηθική κρίση που διατρέχει μεγάλο μέρος της πολιτικής σκηνής. Η αύξηση της ανισότητας πλούτου ανάμεσα στους «πάνω και τους κάτω» και το γεγονός ότι τα μεσαία στρώματα τείνουν σήμερα, κατά κανόνα, περισσότερο προς τα κάτω παρά προς τα πάνω. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις δεν μπορέσουν να εκφράσουν μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία που να συμπεριλαμβάνει τα δυναμικά τμήματα της κοινωνίας σε συνδυασμό με μια στρατηγική προστασίας εκείνων που δεν διαθέτουν προοπτικές, τότε πράγματι μπορεί να υπάρξει κρίση αντιπροσώπευσης. Κρίση που θα την καλύψουν εκείνες ακριβώς οι δυνάμεις που αναφέραμε προηγούμενα. Κάλυψη επικοινωνιακή, αλλά ασφαλώς όχι πραγματική. Κατά συνέπεια η τύχη των σχεδίων επί χάρτου είναι αντίστροφη από την τύχη της συμμαχίας των ταλαντούχων και των ασθενέστερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Η πραγμάτωση της μίας σημαίνει την ήττα των άλλων και αντίστροφα.

*τίτλος συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη απο το Τμ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας(8-11 Νοεμβρίου 2007)

19 σχόλια:

Odyssey είπε...

Aγαπητή tractatus,
Αν η εισήγηση του κ. Μίμη παραμείνει ο κορμός της πολιτικής απόφασης του συνέδριου, μετά το συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μαζεύει ψήφους με το τσουβάλι. Και ας μην ψάχνει κάποιος τον "υπεύθυνο" σε εξωθεσμικά συστήματα συμφερόντων.

tractatus είπε...

odyssey συμφωνώ ότι τα πράγματα πρέπει να γίνουν πιο συγκεκριμένα. Ως προς τα 'εξωθεσμικά' κέντρα το πρόβλημα είναι υπαρκτό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι αδρανές ως προς τη πολιτική του θέση και δράση...συμφωνώ. Συν Αθηνά και χείρα κίνει...

Ανώνυμος είπε...

Θα σου γράψω ότι έγραψα και σε άλλο μπλογκ. Δες το σαν "ευσεβή πόθο": "Κάποιος το έγραψε σήμερα, το τοπίο θα αλλάξει δραματικά, αν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει ότι είναι θέμα επιβίωσης του να παρακολουθήσει και να παραβγεί τον ΣΥΡΙΖΑ...
Και μόνο με αυτό ο κυρ Αλέκος θα έχει προσφέρει στον τόπο πολλά.
Με την έννοια ότι θα γκρεμίσει συνεναίσεις και βεβαιότητες (βλέπε ΜΗΖΕΝΣ) που κυριάρχησαν είκοσι χρόνια τώρα.
Να προσθέσω και κάτι, αν το ΚΚΕ αποφασίσει να κινηθεί έξυπνα και ουσιαστικά αριστερά και όχι με a priori βεβαιότητες στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε το όφελος θα είναι τριπλό για τον τόπο.. Γουστάρω τέτοια ντόμινο...
Τόσο που φοβάμαι να μην είναι ένα καλό όνειρο, φταιγμένο από επικοινωνιακά επιτελεία για να περάσουν πολλές μπόρες (βλέπε ασφαλιστικό) με τεχνητή ηλιοφάνεια.."

Ναπoλέων είπε...

Φίλτατοι συναγωνιστές,
δυό λόγια μόνο για όσα σχολιάσατε {το ποστ της Τ. τό κρατώ για το σαββατοκύριακο...}

Αν δεν αλλάξουμε ΕΜΕΙΣ, {κι αυτό θέλει δουλειά πολλή, δεν αρκεί, ούτε κάν σαν σπινθήρας, η εκλογή ενός προσώπου} τίποτα σπουδαίο δεν θα γίνει...
Είστε πολύ νεώτεροι για να τά έχετε ζήσει, θα έχετε διαβάσει όμως: Τί έγινε που το 1958 η ΕΔΑ είχε βγάλει 80 βουλευτές;;;
Ήρθε η βία και νοθεία του 1961. Και μετά; Η «νίκη» της Δημοκρατίας το 1963... Και μετά; Τό 54% της Ε.Κ. ... Και μετά; Είχε καβαλήσει ο Γ.Παπ. (παπούς) το καλάμι. Και μετά; Η χούντα... Στην οποία, ακούστε με, η αντίδραση των πολιτών ήταν ελαχιστότατη δυστυχώς.
Γιατί;;;
Γιατί ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ αλλάξει ΕΜΕΙΣ το 1958...
Απλώς μια φανταχτερή νίκη ήταν για τους, τόσο αδικημένους και κατατρεγμένους, αριστερούς με βάση το φαύλο καραμανλικό εκλογικό σύστημα...

Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, όσο ανιαρό κι αν ακουστεί:
«Για να γυρίσει ο ήλιος,
θέλει δουλειά πολλή...»


Δουλειά συλλογική, δουλειά συνεχή σε όλους τους χώρους, δουλειά ακομπλεξάριστη και ..."αποκομματικοποιημένη", στοχευμένη μόνον στην εμΒάθυνση και το ξάπλωμα της δημοκρατικής συνείδησης. Πουθενά αλλού.
Τα άλλα θα έρθουν μετά. Όχι μόνα τους βέβαια. Αλλά ΜΕΤΑ.
Αλλοιώς δεν θά 'ρθουν καθόλου.

Πολύ σάς αγαπώ και τους τρείς σας πάντως.
Κι άλλους πολλούς. Ευτυχώς.

αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων

Ναπoλέων είπε...

Και κάτι μόνο για την Τ.:

Τό έχω δεί σε πολλά σου κείμενα: Αποκαλείς τον Τσίπρα ΤσίΜπρα. Είναι κάποια σκόπιμη αστειότητα (κι αν ναί, ποιά;;;) ή απλώς τό κάνεις λάθος;
α-α-ε
Ν.

tractatus είπε...

Ναπολέοντα σε όλα σου σωστός και σοφός! Προσωπικά τα ακολουθώ και μάλιστα απο αυτά που γράφεις τα λέω....;))) Για τον Τσιπρα να ...γράψε λάθος γιατί μου ερχόταν καλύτερα ως Τσίμπρας...
Ευχαριστώ για την επισήμανση...Θα πρέπει πάντως να ρίχνεις και καμια ματιά στα e-mail σου....
Περιμένω και τα σχόλια για το κείμενο του Κοτζιά...αλλά θα ξαναγράψω Τρίτη απόγευμα γιατί φεύγω για λίγες μέρες...Μέχρι σήμερα, όμως, θα ασχοληθώ με διάβασμα κ.λ.π.
Το ξέρω οτι μας αγαπάς και τους 3 εδώ μέσα και αλλού!!! Φαίνεται ;)

Οσο για σένα καπκουμ πολύ καίριος στο σχόλιό σου...είσαι κι εσύ 'ψυχούλα' που λένε...κι εγω έχω παρόμοιες ελπίδες κι ένα πείσμα που αν δεν με καταπιούν...θα κάνει πράγματα. Εχυαριστώ για το σχόλια και περιμένω κι άλλα ;)

KitsosMitsos είπε...

Εμείς στη Λάρσα πάντως τα μόνα τσίπρα που ξέρουμε είναι αυτά με γλυκάνισο :-)

Την καλησπέρα μου.

mania είπε...

tractatus μου,
διάβασα με προσοχή το κείμενο του Κοτζιά, παρά το ότι είναι μακροσκελές και συνήθως βαριέμαι τα μακροσκελή.
Αν κατάλαβα καλά (γιατί είμαι και λίγο στουρνάρι) ο Ποιητής θέλει να πει ότι η αριστερά (ΣΥΝ + ΚΚΕ) επιχειρούν και πάλι (όπως το 1989) την αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ και ότι τα μεγάλα συμφέροντα επιχειρούν την αποδυνάμωση και πτώση του Γιωργάκη.
Πάνω σ' αυτό το τελευταίο έχω μια απορία. Όταν το 2004 ο Σημίτης του έδινε το "δακτυλίδι" της διαδοχής τα μεγάλα, πλην των δεξιών, εκδοτικά συγκροτήματα (τα οποία υπονοεί ως συμφέροντα ο κ. Κοτζιάς) πανηγύριζαν για την εκλογή του. Γιατί;;; Τότε θεωρούσαν ότι ήταν μαζί τους ο Γιωργάκης και τώρα ξαφνικά κατάλαβαν ότι είναι αδιάφθορος και τον πολεμούν;;;
Αχ γιατί δεν συμμερίζομαι αυτό το σκεπτικό;;; Απλώς δεν τραβά το παιδί και έπρεπε μόνος του, σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος, να αποχαιρετήσει την "Αλεξάνδρεια" (βλ. αρχηγία) που ήταν φανερό ότι δεν του πήγαινε, αφήνοντας τη στα χέρια κάποιου ικανότερου και ας μην έχει κληρονομικό χάρισμα. Όταν λέω ικανότερου δεν εννοώ ντε και καλά του Βαγγέλη. Έπρεπε να αποχωρήσει μεγαλόψυχα και να αφήσει τον υγιή ανταγωνισμό να δουλέψει. Οι γόνοι των δυναστειών δεν είναι πάντα οι καλύτεροι ηγέτες. Εντάξει και ο πατέρας του γόνος ήταν, αλλά και τρίτος στη σειρά παραπάει...
Αυτά και ελπίζω να μη σας ζάλισα.

katerina είπε...

Δεν θα ήθελα να σχολιάσω κείμενο του Ν. Κοτζιά. Αλλά φαίνεται ότι το τελευταίο καιρό καταπατώ κατά συρροή τις ...αρχές μου. Λοιπόν για τα μάτια σου μόνο, tractatus.
Κατ’ αρχάς με ενοχλεί αφόρητα η λογική που αποπνέει το κείμενο, και όχι μόνο το κείμενο, του κ. Ν. Κοτζιά, στο επίπεδο που οι πολίτες αντιμετωπίζονται ως στρατοί κομμάτων και κομματικών μηχανισμών, σαν δεδομένοι στο μαντρί τους, κουκιά που απλά κατά καιρούς γίνονται «θύματα» περίεργων δυνάμεων, θεσμικών, εξωθεσμικών, μιντιακών, και άλλων εξωγήινων.
Ενίοτε, το προφανές είναι και η λογικότερη εξήγηση. Μπορούμε πάντα να ιδεολογικοποιούμε την αδυναμία μας, το ΚΚΕ έχει μακρά παράδοση στο άθλημα, απλά κατά την ταπεινή μου άποψη που προφανώς δεν συμμερίζεται ο κ. Ν. Κοτζιάς, επισκέπτης καθηγητής στο ΠαΠει, είναι πια το απόλυτο ξόδεμα δυνάμεων. Συντηρεί κάποιες καταστάσεις. Αλλά η δυναμική του εξαντλείται εκεί.
Τέλος το «βρώμικο 89», που κάποιοι πάλευαν για την «καθαρότητα των κομμάτων», κάποιοι άλλοι απλά έβλεπαν λίγο πιο ....Μετά.
Καταθέτοντας, τις ευχές μου, για εργασιακή ειρήνη και παραγωγική δουλειά στο ΙΣΤΑΜΕ, επέτρεψε μου να ευχηθώ στον κ. Νίκο Κοτζιά, καλή σταδιοδρομία στο ΠαΠει. Σύντομα και καθηγητής Α’ βαθμίδας, αν δεν έχει γίνει ήδη.

Ναπoλέων είπε...

Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες.
ή/και
«σύντροφοι της ΑΛΛΗΣ πλευράς»
που έλεγε παλιότερα ο, απαράμιλλος (τότε...), Λ. Κύρκος,

"διατί το μίσος και ο εμφύλιος σπαραγμός ;;;"
όπως, τόσο μασκαρεμένα, αλλά τόσο εύστοχα, έλεγε ο "φευγάτος" στο «παλιό-καλό» ελληνικό κινηματογραφικό έργο...

Γιατί αγάπες μου (Tractatus, Odyssey, Cap-κουμμ, Κατερίνα {*}) να χύνετε τόσο ...αίμα μεταξύ σας(μας) την ώρα πού ο, πραγματικός, εχθρός είναι "ante portas" ;;;

αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων

---------
{*} Για τον Κιτσ-Μιτσ και την ...Μανία "μου" έχω άλλα ...ράμματα για τη γούνα τους, όπως απειλούσε και ο αείμνηστος, μακαρίτης πιά, "Γιώργος Θαλάσσης"...
---------

@ Κιτσ-Μιτσ
Σάς ξέρου κι σάς τς Λαρισαίοι... Ούτι π' ακουμπάτι του κουσπεντάρ' του Τιρνάβ' !!! Ούτι μι γλυκάνισ', ούτι χουρίς!!!
Μόνου η αφιντιάμ πιρνούσι κι έπιρνι ντραμζάνις κι ντραμζάνις...
Ισείς φτιάχνιστι μι τα δικαϊφτάρια, άντι κι, σπάνια, τα δικαϊνιάρια, τς καφινέδις.

Είνι κι ...φούσκα, δέ λέου... Άμα έχς πιεί κουσπιντάρ' του Σάββατου, η Τρουχαία σί πιάν' "off" κι τν ...Διφτέρα.

@ Μανία (μου)
«Δεν έχει δρόμο πιά για μάς,
σοκάκι να περάσω...»

και, κατά πως έλεγε κι ο Μπρέχτ,:

«'Ακου να δείς, άμα δεν μπορείς άλλο να παλαίψεις, θα πεθάνεις»

@ ...Όλοι/-ες/-α
Πολύ σάς αγαπώ! ΕΓΩ ξέρω τί σημαίνει αυτό, τί ΚΕΡΔΟΣ έχω απ' αυτό! Φροντίστε να τό μάθετε κι εσείς, αν ήδη δεν τό ξερετε.


α-α-ε
Ναπολέων

OnWine είπε...

Φίλη Tractatus,
Ισως ήλθα κάπως αργά σ' αυτή τη συζήτηση, ίσως γιατί το κείμενο ήταν τόσο μεγάλο, και τα μεγάλα κείμενα είναι απωθητικά.

Τώρα πιά, κάτω απ' τους Μιτσ-Κιτσ κλπ. είναι δύσκολο να γίνει κάποιο σοβαρό σχόλιο.

Θα πω μόνο ότι το κείμενο Κοτζιά είναι γεμάτο ανακρίβειες, απλοποιήσεις και κυρίως εύκολα, ρηχά συμπεράσματα, πάντα κατά την "δική μας" πλευρά, όπως, αλλωστε, όλα τα άρθρα του.

Δεν κατάλαβα το λόγο ανάρτησής του.
Ασφαλώς δεν πιστεύεις ότι ερμηνέυει σημερινές καταστάσεις με αναδρομές στο "βρώμικο"-από ποιά πλευρά πιό βρώμικο, άραγε- 89?

Στέλιος είπε...

Κύριοι και κυρίες, δεν ξέρω αν ο Τσίπρας θα αποδειχθεί καλός ή κακός, πολύς ή λίγος. Ούτε με ενοχλεί ο πρόεδρος ένος "αριστερού" κόμματος να φορά ralph polo μπλουζάκια κλπ ή να οδηγεί bmw μηχανή. Αυτά είναι επιχειρήματα άλλων καιρών. Μακάρι να αποδειχθεί καινοτόμος και να φέρει κάτι νέο. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι δεν έχω ακούσει κάτι ΝΕΟ από τον νέο και η ΤΡΟΜΕΡΗ δημοσιότητα που του παρέχουν τα ΜΜΕ εν είδει "so you think you can ... win" (!), πράγμα που με προϊδεάζει άσχημα. Μην ξεχναμε ότι ο Τσίπρας κατηγορούσε το Πασόκ για "δαχτυλίδια" αλλά πρώτος πήρε το δακτυλίδι από τον Αλαβάνο.

theodore είπε...

Καμιά κουβέντα για την ανεξαρτησία του Κοσόβου θα πείτε ή γαργάρα;

Καμιά κουβέντα έστω για την τραγική ήττα του Παπαδόπουλου στην Κύπρο;

Αλήθεια το ΕΔΕΚ δεν ανήκει στην Σοσιαλιστική Διεθνή;

Απ'ότι άκουσα υποστήριζε τον Τάσο.

Την Σεγκολέν ο πρόεδρος της Διεθνούς ήξερε να πάει να την υποστηρίξει,στην Κύπρο ούτε απ'έξω.

Για όλα αυτά "σύντροφοι" θα πείτε τίποτα ή απλά δεν σας ενδιαφέρουν;

Ναπoλέων είπε...

Φίλτατη συναγωνίστρια Tractatus,
veni, vidi, ...jacto(*)
κατά πώς θά 'λεγε κι ο Ιούλιος (που δεν πρόλαβε να γίνει Αύγουστος...).
Σε πολλά σημεία καλύπτομαι από την Κατερίνα και ιδιαίτερα από την Μάνια (ή Μανία; Αυτή ξέρει...) γιαυτό θα είμαι κατά τό δυνατόν σύντομος.

1. Η αρχική ιστορία που παραθέτει ο Ν.Κ. είναι ελλειπτική, κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό, ΚΑΙ καθαρά ιστορικά ΚΑΙ, κυρίως, πολιτικά:
ΚΑΙ δεν αναφέρει τίποτα για την πρίν το 1963 κατάσταση (το 1950 άρχισε να διαμορφώνεται το «σκηνικό», όχι το '63), ΚΑΙ παραλείπει τον ρόλο του παλατιού ΚΑΙ, το σπουδαιότερο, δεν ασχολείται καθόλου με τα εκλογικά συστήματα της εποχής, αλληλένδετα με τον σχηματισμό των κομματικών μορφωμάτων και γενεσιουργά τους πολλές φορές. Αποτέλεσμα άλλωστε ενός απ' αυτά ήταν και το να "προαχθεί" η ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση το 1958, αλλά και, μερικώς, η βία και νοθεία του 1961.
Δεν επιτρέπεται να περνάμε έτσι "αβρόχοις ποσίν" μιά περίοδο 17 χρόνων +7 της χούντας =24...

2. Παίρνει ως δεδομένο, ότι όλην αυτή την περίοδο των 58 χρόνων -7 η χούντα= 51, είχαμε δημοκρατία εν Ελλάδι, προφανώς συγκρίνοντάς την σχηματικά με τη χούντα...
Άμα όμως ένας αναλυτής/στοχαστής ή ότι άλλο είναι ο Ν.Κ., παίρνει ως δεδομένο/δηλωτικό για μιά κατάσταση τον τυπικό της τίτλο... και δεν εξετάζει καθόλου την ποιότητα της τότε "δημοκρατίας", είναι σίγουρο ότι δεν βγάζει σωστά συμπεράσματα για το «θέμα», τον δικομματισμό, δι-αρχηγισμό κατ' εμέ.

3. Στην μεταχουντική(**) περίοδο δεν αναφέρει καθόλου την ύπαρξη του ΚΚΕεσ/ΕΑΡ, ισότιμου με το ΚΚΕ συστατικού στοιχείου του Ενιαίου Συνασπισμού και "βαφτίζει" την «Συμμαχία» κόμμα, που δεν ήταν. Δεν επιτρέπονται τέτοια σε ένα σημαντικό κομματικό στέλεχος και δή αριστερών, κατά τεκμήριο, τάσεων.

4. Η κυριώτερη/ουσιαστικώτερη πάντως παράλειψη του Ν.Κ. σε όλο του το άρθρο για τον δικομματισμό, που το μετατρέπει σε ένα χαμηλής αξίας κείμενο, είναι ο ρόλος του (με κάποιες ελαφρές παραλλαγές) ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, από το 1974 έως σήμερα.
Κι αν δεν θέλει (ή δεν καταδέχεται...) να διαβάσει την δικιά μου αρθρογραφία επί 20 χρόνια επ' αυτού ή το βιβλίο μου για το Σύνταγμα, ας διαβάσει τους σχετικούς λόγους του Α. Παπανδρέου... αλλά και το "μήνυμα" που είχε στείλει από τη Σουηδία τον Σεπτέμβριο του 1973 για το χουντικό «δημοψήφισμα».

5. Τώρα για το 1989 και την προσπάθεια αποδόμησης του ΠΑΣΟΚ, τί να πώ... Τα βλέπω ως παραμύθια για μικρότερα από μένα παιδιά, αφού καμμιά αναφορά δεν γίνεται για τα προηγηθέντα της παραπομπής βρώμικα...
Καλώ όμως κάθε συναγωνιστή/-ίστρια να αναλογιστεί τούτο:
Επιτρέπεται να μιλάμε για ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ, αν πρώτα, ενδελεχώς, δεν έχουμε εξετάσει την ΔΟΜΗΣΗ, που πάντα προηγείται;;;
Του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω.

αγάπη-αφολισμός-ειρήνη
Ναπολέων Παπαδόπουλος

-------------------
(*) ήλθον, είδον, ...απέρριψα, αν δεν μέ έχουν προδώσει τα λατινικά μου...
(**) Θεωρώ λαθεμένο τον όρο «μεταπολίτευση» γιατί είναι σαν να απονέμουμε στη χούντα εύσημα ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ συστήματος...

tractatus είπε...

αγαπητή μοθ mania κατ' αρχήν σε ευχαριστώ που πράγματι διάβασες όλο αυτό το μακρυνάρι, το οποίο ναι είναι αλήθεια, ότι θέωρησα αξιόλογη εισήγηση για το πώς φτάσαμε έως εδώ, που λένε. Περίπου αυτό που κατάλαβες εννοεί ο ποιητής είναι αλήθεια. καταλαβαίνω ότι δεν συμφωνείς και το σέβομαι απόλυτα. Ωστόσο, δεν θα συμφωνήσω κι εγώ σε κάτι: Γενικά το υποκοριστικό "Γιωργάκης" είναι υποτιμητικό και γνωρίζω αρκετά καλά γιατι μιλάω με πολλούς που δεν συμμερίζονται τις κινήσεις του ΓΑΠ, οτι άπαξ και ο Γιώργιος είναι "Γιωργάκης" ή "Γιωργέλ" που λένε εδώ στην Μυτιλήνη, όλο το βάρος της τοποθέτησής τους γίνεται πάνω σε αυτό το σκεπτικό. Προσωπικά απο τον κάθε αρχηγό είτε αυτός είναι ο ΓΑΠ είτε ο Τσίπρας περιμένω να κάνουν πράξεις με βάσεις το συλλογικό και όχι το αρχηγικό τους προφίλ...και υπο αυτή την έννοια δεν μπορώ να σου απαντήσω (διαφωνώ ή συμφωνώ), μιάς και το σκεπτικό τόυ σχολίου σου εστιάζεται στην αρχηγία και στον τρόπο που διαδέχτηκε τον Σημίτη ο ΓΑΠ. Γι' αυτό εξάλλου δεν θα θίξω και τον τρόπο διαδοχής στον Τσίπρα...εξάλλου για μένα ο Αλαβάνος έκανε την υπέρβαση...ο Αλέξης θα περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει. Είναι πολύ νωρίς. Με όλη την εκτίμηση στις απόψεις σου και στις καλές σου προθέσεις...

tractatus είπε...

Katerina μάλλον το σχόλιο σου είναι για τον κο Κοτζιά...οπότε εγώ μάλλον δεν έχω θέση σε μια μεταξύ σας συζήτηση ;)))
Ως προς τα εξωθεσμικά κέντρα και την επιρροή τους στον κόσμο...χωρίς να ωραιοποιήσω μια κατάσταση εντός του κόμματος, συμμερίζομαι οτι το πολιτικό παιχνίδι έχει γίνει μιντιοπαίχνιδο και ότι τα ΜΜΕ καθορίζουν και, πολλές φορές,αποφασίζουν τόσο για χειραγώγηση όσο και για λανσάρισμα προσώπων και πολιτικών...είναι αρκετά παλιά πλέον τακτική και, δυστυχώς, εκτός του ο,τι καλά κρατεί, καλά επαυξάνεται...

tractatus είπε...

σχολιαστή, το κείμενο ανέβηκε για προβληματισμό, τον οποίο, κατά την άποψή μου κινούσε. Πρέπει να μάθουμε και να διαφωνούμε,χωρίς οργές και φωνές, ακόμα κι αν συγγράφουμε σε κοινά blogs. Δεν νομίζεις;
@Ναπολέοντα, βρήκες πατρίδα και ξεσάλωσες μου φαίνεται!!!
@σ.μ. και βέβαια θα συμφωνήσω μαζί σου
@ναπολέοντα κατ' αρχήν σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να αναφερθείς εμπεριστατωμένα στο κείμενο. Για τα σχόλιά σου φυσικά μόνο ο ΝΚ μπορεί να απαντήσει,επίσης, εμπεριστατωμένα. Θα σταθώ, ωστόσο, σε κάποια σημεία της απάντησής σου:
Για μένα ο όρος μεταπολίτευση σηματοδοτεί και δεν δίνει εύσημα στην Χούντα.. με αυτή τη λογική δεν θα προσδιορίζαμε χρονικά αναφορές μας σε περιόδους...
Συμφωνώ ότι θα έπρεπε να δούμε τη δόμηση πριν την αποδόμηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει το δεύτερο και δεν θεωρώ ότι ιστορίες για μικρά παιδιά-τις οποίες δεν περιφρονώ καθόλου α΄φού με αυτές μεγαλώνουν τα παιδιά όσο μεγελώνουν βέβαια;)-αντίθετα θεωρώ ότι ακόμα και σήμερα είναι εμφανής η τότε επιχείρηση αποδόμησης του ΠΑΣΟΚ (παρά τη δόμηση...)

Τέλος, χωρίς να κάνω τον συνήγορο του ΝΚ και χωρίς ενδεχομένως να γνωρίζω άλλες παρελθούσες λεπτομέρειες(τακτικές κάποιος αναφέρει) που αφορούν τον συγγραφέα πιστεύω ότι σε μια σύντομη αναδρομή δεν είναι δυνατόν να συμπεριληφθούν όλα όσα επικαλείται ως ελλειπτικά ο Ναπολέοντας ή όλα όσα, κατά την άποψη κάποινω, θα έπρεπε να συμπεριληφθούν. Επιφυλλάσσομαι, ωστόσο, να επιδιώξω την συμεμτοχή του συγγραφέα, εφόσον και όταν κι αν ενδιαφερθεί. Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας πάντως καθώς και για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε ένα μακροσκελές κείμενο σαν αυτό...

mania είπε...

tractatus μου,
δεν θέλω να έχεις καμιά αμφιβολία ότι έχω καλές προθέσεις. Πολύ θα ήθελα να τραβούσε η αρχηγία του Γ. Παπανδρέου, για να ξεφεύγαμε από το βάλτο που πέσαμε με τη Ν.Δ. Αλλά δυστυχώς βλέπω ότι δεν τραβάει. Μακάρι να διαψευστώ. Βλέπω με συμπάθεια τον ΣΥΝ, αλλά είμαι ρεαλίστρια, δεν έχω αυταπάτες. Μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να νικήσει τη ΝΔ.

tractatus είπε...

mania μοθ σε διαβάζω και καταλαβαίνω ότι όχι μόνο οι προθέσεις σου είναι καλές αλλά και η δυναμική σου και το όραμα που έχεις για την πολιτική. Ξέρω ότι περίμενες περισσότερα όπως εγω αλλά και άλλοι...απλά εγώ έχω ακόμα κάποιες αντοχές αλλά όχι ανοχές...να είσαι σίγρουρη γι' αυτό! Κι εγω βλέπω με συμπάθεια τον ΣΥΝ και τον Τσίπρα αλλά δεν είμαι αιθεροβάμων....symfvno;yme