Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

Η συνομωσία της σιωπής

Αναρωτιέμαι μήπως κάποιος θα έπρεπε τελικά να ευχαριστήσει τη συμβασιούχο υπάλληλο του Υπουργείου Πολιτισμού που, με αφορμή την …προσπάθειά της να μονιμοποιηθεί, κατάφερε να αρχίσουν να συζητιόνται οικονομικά σκάνδαλα και ατασθαλίες στη διαχείριση κονδυλίων του εν λόγω Υπουργείου। Αναζητείται κάποιος που θα σπάσει τα προσχήματα και την υποκρισία που διέπει το πολιτειακό μας (παρά τρίχα να πω πελατειακό…)σύστημα και θα κατονομάσει τους πραγματικούς ενόχους। Αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να εκβιάζουν πραγματικά εξαιτίας της θέσης τους, να καθυστερούν, να κρύβουν, να αποκόπτουν και να παραποιούν την αλήθεια με τρόπο εμφανή αλλά παράλληλα ανεκτικό τόσο από τους υπόλοιπους που συν-διοικούν όσο και από εκείνους που ακόμα τους ανέχονται να διοικούν।
Αυτή η αδυναμία να κατονομάσεις τους ενόχους, τους ‘λίγους’, αυτούς που απαιτούν την σιωπή σου παραβιάζοντας καθημερινά το αυτονόητο τείνει να γίνει, δυστυχώς, έξη και στάση ζωής και ίσως, με ευκολία και πολύ σύντομα φοβάμαι, ν’ αντικαταστήσει τη συνείδησή μας। Η μήπως έγινε ήδη αυτό; Οι στατιστικές λένε ότι είμαστε δεύτεροι στη διαφθορά μετά απο μια αφρικανική χώρα που δεν θυμάμαι...
Αλήθεια, πόσο έτοιμοι είμαστε ν’ αλλάξουμε; Πόσο διαθέσιμοι είμαστε να διαταράξουμε τη ‘κοινή ησυχία’ μας, ν’ απαλλαχθούμε από τον καθωσπρεπισμό και τη βολή, τη θυσία του προσωπικού οφέλους, του μη συμβιβασμού και, τελικά, την αποκάλυψη εκείνου που πραγματικά πιστεύουμε. Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Είναι πολιτικό! Έχει να κάνει με την καθημερινότητά μας… κι αυτή δεν αστειεύεται όταν την παραποιούμε ή τη διαστρεβλώνουμε για να την προσπεράσουμε εξ απαλών ονύχων. Κάποια στιγμή θα επιστρέψει μεταμορφωμένη σε χίλιους ρόλους και με χίλιους τρόπους που δεν είχαμε προβλέψει για να μας βγάλει εμφατικά τη γλώσσα.

Οι διαπιστώσεις είναι εύκολες, κυρίως, όταν οι άνθρωποι εκτίθενται ή όταν μετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες. Το βλέπουμε πολύ συχνά στα τηλεοπτικά πάνελ, στις ομιλίες από καθ’ έδρας, στα στημένα τραπέζια (από εκείνα του διαλόγου μέχρι εκείνα της διασκέδασης), στις εξ αποστάσεως επικοινωνίες, στις έκπληκτες δηλώσεις των γειτόνων που υπογραμμίζουν πόσο αμέτοχοι ήσαν στο έγκλημα της διπλανής πόρτας…Η «συνομωσία της σιωπής» που υποθάλπει η ανύπαρκτη «κοινωνία των πολιτών», με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνήθως παριστάνει ότι αγνοεί και γι’ αυτό δεν παίρνει θέση την ώρα της κρίσης, όπως τώρα που, με την ανοχή μας κάποιοι εξακολουθούν να συγκαλύπτουν ενώ εμείς κάνουμε ζάπινγκ στα τηλεοπτικά κανάλια.

Είναι εύκολο να κρύβεις την αλήθεια. Είναι εύκολο να χαϊδεύεις αυτιά. Είναι εύκολο να παίζεις ρόλους εκ του ασφαλούς. Όμως πόσο εύκολο είναι όταν πραγματικά γνωρίζεις, να προσποιείσαι ότι δεν ξέρεις;


Επιφανής ή άσημος- αυτό είναι εντελώς αδιάφορο-, το ανθρώπινο φορτίο το κουβαλάς πάντα…(Γκαίτε)

13 σχόλια:

Στέλιος είπε...

Καλημέρα και καλή χρονιά. Τα λες πολύ σωστά. Εκείνο που προσωπικά με εξοργίζει έιναι η προσπάθεια ορισμένων τάχα δήθεν "πολιτικώς ορθά σκεπτόμενων" να "θολώσουν" την κατάσταση προβάλλοντας το προσωπικό δράμα του παρ΄ολίγον αυτόχειρα προκειμένου να κρύψουν τις πολιτικές ευθύνες. Ακούμε συνεχώς "με πολιτικοποιείτε μία απόπειρα αυτοκτονίας?". Ερώτημα όλως παρελκυστικό για να ξεχαστούν οι παρανομίες που οδήγησαν στην απόπειρα.

tractatus είπε...

@ και οι παρανομίες αλλά και το γεγονός της ανάγκης να βρεί δουλειά κάποιος/α με κάθε τίμημα...πλησιάζουμε λίγο σε ζούγκλα; σε πλιάτσικο; και απο την άλλη η σιωπή, η υποκρισία, η ανάγκη να ξεπερνάς ασυζητιτί τα πάντα όταν αυτό βολεύει; ΟΚ. έλλειμμα αξιών το λένε...εξού κι όλα ίδια, ωχ αδερφέ, τι με νοιάζει εμένα κ.λ.π.

katerina είπε...

Ξέρεις αυτό που με πνίγει, αυτό που με σκοτώνει λίγο-λίγο, είναι ότι τώρα που οι συλλογικότητες χανονται, ο καθένας μας νοιωθει ανίσχυρος να αντιμετωπίσει το τέρας. Ο καθένας μας, μόνος του πια, νοιώθει ότι ευκολότερο είναι να του παραδοθεί. Δεν με νοιάζει τόσο η διαφθορά των Άλλων, όσο το ότι νοιώθω ότι δεν έχω διέξοδο να διατηρήσω την δική μου αξιοπρέπεια.
Οι επιλογές μας πια περιορίζονται ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη.
Αυτός είναι και ο λόγος, που και όλοι να φύγουν,ακόμα και ο ΓΑΠ, που λέει ο λόγος, να φύγει από το ΠΑΣΟΚ, εγώ θα μείνω, φωνάζοντας και εκλιπαρώντας, ρε σύντροφοι, ρε παιδιά, ΜΑΖΙ..

Grammateas είπε...

Μα είπε κανείς ότι θα φύγει από το ΠΑΣΟΚ;Και αλοίμονο αν η ψυχή του ΠΑΣΟΚ είναι ο ΓΑΠ. Είμαστε όλοι εμείς που αγαπάμε το Κίνημα. Μπήκα στο μπλογκ της tractatus και είπα "μπράβο, αυτή είναι ΠΑΣΟΚα!". Τί με νιάζει που στήριξε ΓΑΠ; Δείχνει ότι αγαπά το Κινήμα και μόνο αυτό μετράει. Και Katerina το τέρας θα χάσει, θα το δεις...

tractatus είπε...

Γειά σου Γραμματέα! Κι εγώ έτσι σκέφτομαι ότι το Κίνημα έχει σημασία και όχι οι κορυφές. Οι κορυφές απλά πρέπει ν'ανταποκρίνονται στις απόψεις της βάσης και να της υπηρετούν ειδάλλως δεν κάνουν για αρχές κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις διαδικασίες εκλογής Προέδρου αλλά δοκιμάζονται όλα κάθε μέρα για ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως. Ολοι κρινόμαστε και συνεχώς. Το τέρας θα χάσει αν μάθουμε, παρά τις όποιες διαφωνίες μας, εμείς να συνθέτουμε σεβόμενοι την διαφορετική άποψη.
Ε μ ε ι ς!

katerina είπε...

Παιδιά παρεξηγήσατε, το ακόμα και ο ΓΑΠ να φύγει, δεν το προσωποποιώ. Όταν λέω ο ΓΑΠ, εννοώ ο όποιος Πρόεδρος.
Απλά το μηνυμα, είναι ότι περισσότερο από όσο μας έχει ανάγκη ένα κόμμα, ένα κίνημα, περισσότερο ανάγκη το έχουμε εμείς. Για το εμείς....
Υ.Γ. Εγώ δεν υποστήριξα κανέναν στις εσωκομματικές εκλογές. Και γιατί ποτέ δεν πιστεψα ότι το κύριο προβλημα της πολιτικής είναι τα πρόσωπα, αλλά και γιατί αυτοί οι 2 μήνες με πληγώσανε πολύ. Ντράπηκα..

tractatus είπε...

Ok Κατερίνα. Εγώ πάντως δεν το κατάλαβα ότι θα φύγεις αν θα φύεγει ο ΓΑΠ. Κι εγώ για το ΜΑΖΙ παλεύω όσο δύσκολο κι αν είναι...εντάξει έχει και τη μοναχικότητά του, πολλές φορές, ο δρόμος, τι να κάνουμε;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Υπέροχη ανάλυση μιας ανούσιας συνομωσιολογικής κοινωνίας που χάνεται στην υπερπληθώρα των πληροφοριών ακι δεν μπορέι να διακρίνει ακι να κρίνει την άξια και την άχρηστη.

tractatus είπε...

@δείμο ακριβώς αυτό ήθελα να θίξω. Να δούμε πότε θα ανατρέψουμε την υποκρισία ως κοινωνία...άντε να δούμε..!!!

Grammateas είπε...

Δίκιο έχει η ΚΑΤΕΡΙΝΑ και ντράπηκε. Γιατί όλοι αυτοί έκει πάνω 2 μήνες μόνο να μας πληγώνουν ήξεραν. Τό ίδιο κάνανε και στην κυβέρνηση. Τέτοια αλαζωνεία που έδειχναν και με τις μεταξύ τους διενέξεις μόνο πίκρα μας προσέφεραν...

KΑΡΜΕΝ είπε...

Χαίρομαι πολύ ότι σε γνώριζα από κοντά και είσαι το ίδιο γλυκιά και αληθινή, όπως σε έχω δει στο «γυαλί». Μου έχεις αφιερώσει πολύ ώρα και θα ήθελα όλοι οι πολιτικοί να έχουν αυτή την αμεσότητα και την γενναιοδωρία χρόνου και ιδεών που έχεις εσύ.
Όσο για τους Πολιτικούς και την Πολιτική, η άποψη μου είναι ότι απομακρύνθηκαν πολύ από τους πολίτες και, τα τελευταία χρόνια και από μια Πολιτική που να εξυπηρετεί τους απλούς Πολίτες. Για αυτό και η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στους πολιτικούς. Αλλά, να μην ξεχνάμε ότι κάθε κοινωνία έχει την κυβέρνηση που την εκπροσωπεί και της αξίζει. Αν μερικοί ( οι πολλοί ) δεν θέλουν αλλαγές ουσίας, αν «τα βρίσκουν» με ρουσφέτια και «βολέματα», γιατί ουσιαστικά, μέσα τους φοβούνται την αποτυχία, η έχουν αμφιβολίες για την επαγγελματική τους ικανότητα, έχουμε κυβέρνηση αυτούς που τους αντιπροσωπεύουν. Οι πιο αθώες ψυχές, κατά την γνώμη μου, είναι οι γέροι, οι τα πολύ μικρά παιδιά. Οι άλλοι, στην πλειοψηφία, αποσκοπούν σε ένα εύκολο δρόμο, χωρίς πολλές σκοτούρες. Δύστυχος, πολλοί. Αλλά, για μένα αυτοί αντιπροσωπεύουν το παρελθόν και όχι το μέλλον της ανθρωπότητας. Δύστυχος, μας τραβάνε όλους πίσω. Καιρός, εμείς οι λίγοι που μείναμε να ζούμε για το μέλλον, να είμαστε ενωμένοι. Αλλά, μόνο αυτοί που είμαστε αληθινοί. Αυτοί που θέλουμε να προσφέρουμε στο σύνολο. Για αυτό και έχω εμπιστοσύνη στον Παπανδρέου. Για αυτό πιστεύω ότι θα είναι τέλειος Πρωθυπουργός. Γιατί είναι βαθιά ανθρώπινος, με συλλογική συνείδηση και με σεβασμός στην δημοκρατία. Και κάτι άλλο, είναι ο μόνος που στις γιορτές είχε δουλέψει ( βλέπε την επίσημη σελίδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.). Οι άλλες «κορυφές» που ήταν?

Stefanus είπε...

ΣΩΣΤΟ το άρθρο, και η έκφραση χαρακτηρίζει απόλυτα μια χώρα στα χαρακώματα πλέον της σήψης και της απόλυτης γελοιοποίησης διεθνώς. θα θελα να προσθέσω: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Και ΘΥΜΟ (που είπε κι ο Τσάτσος). Που ναι ο ΘΥΜΟΣ του έλληνα, της ελληνίδας;; Σε ποιά άλλη χώρα του κόσμου θα υπήρχε τέτοια ΑΝΟΧΗ; Το ΠΑΣΟΚ έχει ευθύνες και μας πλήγωσε όλους. Όμως πιστεύω οι αγνές προθέσεις για μια σωστή, λειτουργική και ισορροπιμένη πολιτεία παραμένουν. Είμαι εγώ ένας απ αυτούς για τους οποίους μίλησε η ομορφούλα Καιλή στη Βουλή, που πικράθηκαν και αναγκάστηκαν να εγκαταλήψουν ωστε να γλιτώσουν απ τους σοβαροφανείς κλάουν με τα κουστούμια που καταντήσαν τους θεσμούς τσιφλίκι τους - δημόσιοι υπάλληλοι και μη. Πιστεύω πραγματικά πως λόγω ακριβώς αυτής της συνομωσίας της ΣΙΩΠΗΣ και της απαράδεκτης και αναξιοπρεπέστατης ΑΝΟΧΗΣ του ελληνικού λαού (και όχι, ΔΕΝ φταίει ΜΟΝΟ το πολιτικό σύστημα, ωραία καραμέλα κι αυτή), η Ελλάδα απέκτησε πλέον ημερομηνία λήξης. Να τη χαιρόμαστε όλοι λοιπόν και να... περνάμε καλά!

Stefanus είπε...

Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων για τα ορθογραφικά λάθη! Ε, σε λίγο όπως πάμε, και με τα πληκτρολόγια και με τα Μικρομαλακά (Microsoft) θα χάσουμε και τη γλώσσα μας (οκ, οχι όλοι!). Κουράγιο...