Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

Σταχυολογώντας τον Γκαίτε...



Αποχαιρετώντας και το 2007 (μόλις μια μέρα πριν από τη νέα αρχή) ανέτρεξα για μια ακόμη φορά σε αγαπημένες θεματολογίες, όπως οι Στοχασμοί του Γκαίτε. Σταχυολόγησα κάποιους από αυτούς και σας τους γράφω έτσι για να κοντοσταθείτε, να προσπεράσετε, να χαμογελάσετε ή να συμφωνήσετε μαζί τους πατώντας στη μύτη στ' αχνάρια του 2008...

Για την εκλεκτή συναναστροφή έχουν πει ότι σ’ αυτήν η συζήτηση διδάσκει, η σιωπή μορφώνει.

Λυπάμαι τους ανθρώπους που τονίζουν συνεχώς τον εφήμερο χαρακτήρα των πραγμάτων και εξαντλούνται στη θεώρηση της γήινης μηδαμινότητας. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό ζούμε, για να κάνουμε το εφήμερο αιώνιο. Αυτό μπορεί να κατορθωθεί μόνο αν ξέρει κανείς να τα εκτιμά και τα δύο.

Όταν αντιστρατεύεται κανείς κάτι σημαντικό είναι σαν να χτυπάει αναμμένα κάρβουνα: αυτά σκορπίζονται εδώ κι εκεί πυροδοτώντας πράγματα που διαφορετικά θα είχαν μείνει ανέπαφα.

Όταν ξέρεις να εκτιμάς μια καλή συμβουλή είναι σαν να πρόκειται για κάτι δικό σου.

Επιφανής ή άσημος- αυτό είναι εντελώς αδιάφορο-, το ανθρώπινο φορτίο το κουβαλάς πάντα.

Το πιο φοβερό είναι όταν άνθρωποι ρηχοί κι ανίκανοι σμίγουν με φαντασιοκόπους.

Οι μεγαλύτερες δυσκολίες υπάρχουν εκεί που δεν τις ψάχνουμε

Υπάρχουν άνθρωποι που χτυπούν με το σφυρί εδώ κι εκεί στον τοίχο και πιστεύουν πώς πετυχαίνουν κάθε φορά το καρφί.

Όταν ένας έξυπνος άνθρωπος κάνει μια ανοησία αυτή δεν είναι ασήμαντη
.

Γνήσιος σκοταδισμός δεν είναι να εμποδίζεις να απλωθεί το αληθινό, το ξεκάθαρο, το χρήσιμο αλλά το να θέτεις σε κυκλοφορία το κίβδηλο

Αφηρημένες έννοιες μαζί με μεγάλη έπαρση καταλήγουν πάντοτε σε μεγάλη συμφορά

Πώς θα μπορούσε κανείς να εμφανίζεται σπουδαίος στην ειδικότητά του αν δεν δίδασκε και κάτι άχρηστο!

Και η πιο μικρή τρίχα ρίχνει τη σκιά της.

Όταν η συμπάθεια σβήνει, σβήνει και η μνήμη



6 σχόλια:

konstantinos chouvardas είπε...

Μου αρεσαν ολα, αλλα κυρίως αυτό

Λυπάμαι τους ανθρώπους που τονίζουν συνεχώς τον εφήμερο χαρακτήρα των πραγμάτων και εξαντλούνται στη θεώρηση της γήινης μηδαμινότητας. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό ζούμε, για να κάνουμε το εφήμερο αιώνιο. Αυτό μπορεί να κατορθωθεί μόνο αν ξέρει κανείς να τα εκτιμά και τα δύο.

tractatus είπε...

@ναι μόνο που το τελευταίο απαιτεί ένα είδος σοφίας κι αυτό θέλει χρόνο για να κατακηθεί. Η εκτίμηση γενικότερα δεν είναι μια απλή υπόθεση σε πολλά πράγματα.
Καλή Χρονιά Κωστή και καλή ξεκούραση

Ανώνυμος είπε...

"Αλλά ακριβώς γι’ αυτό ζούμε, για να κάνουμε το εφήμερο αιώνιο."
Μου άρεσε πολύ, κάπου αλλού είχα διαβάσει για την 25 ώρα της μέρας!
Χρόνια πολλά

katerina είπε...

Καλή χρονιά με τέρμα τα γκάζια για ότι ονειρευόμαστε.
Μου άρεσε πολύ το post σου, γλυκό, αναζωογονητικό, ...αιώνιο.

vagnes είπε...

Ας κρατησουμε άσβεστη την μνημη μας για τα ανθρωπινα

tractatus είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τα αισιόδοξα μηνύματα. Ελπίζω να έχουμε όλοι μαζέψει δυνάμεις για κάτι καλύτερο, αυτό που αξίζουμε άλλωστε....