Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007

Γιορτάζουμε....με συνοπτικές διαδικασίες


Τελικά σε αυτή τη χώρα και με αυτή τη κυβέρνηση οι συνοπτικές διαδικασίες λειτουργούν τάχιστα. Έτσι ο ελληνικός λαός δεν προλαβαίνει να μάθει ποιος τελικά είναι ο ‘θύτης’ και ποιο το ‘θύμα’. Τι σημαίνει Κράτος Δικαίου και πώς λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί; Ποιοι και με ποιό τρόπο δεν σέβονται το τεκμήριο αθωότητας και τις αρχές της δίκαιης δίκης, δημιουργώντας εντυπώσεις που γίνονται βεβαιότητες στην κοινή γνώμη χωρίς αποδείξεις; Πώς εφαρμόζεται η δικονομία από τη δικαστική εξουσία, ποια είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και πότε και γιατί ένας άνθρωπος οδηγείται στη φυλακή; Γιατί άλλοι απαλλάσσονται χωρίς ποτέ να εξετασθούν οι εις βάρος τους κατηγορίες και με ποιο τρόπο αιτιολογούνται καθυστερήσεις, απαλλαγές, διευκολύνσεις σε όσους έχουν και κατέχουν; Παραδείγματα πολλά: Από τη πρόσφατη περίπτωση της συμβασιούχου που ήθελε μόνιμη εργασία απο τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού μέχρι τη ζαρντινιέρα, τον Κύπριο φοιτητή και την εξ απαλών ονύχων ‘καταδικαστική’ απόφαση για τους ένοχους αστυνομικούς. Τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία, ακριβώς γιατί κανείς δεν τους δίνει σημασία.

Την ίδια ώρα ο Προϋπολογισμός αποφασίζει για το πόσο ακόμα φτωχότεροι θα γίνουμε την επόμενη χρονιά…..Ο Υπουργός, αρμόδιος για το ασφαλιστικό, παραιτείται εν μέσω αυθαιρεσιών και αναψυκτηρίων, η νέα Υπουργός έρχεται για να ξανα-συζητήσει προειλημμένες αποφάσεις κάτω από άλλη μέθοδο, ένα 13χρονο παιδί μαχαιρώνεται από τον ‘σύντροφο’ της μητέρας του, 5 παιδιά μένουν στον δρόμο, η Αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων οδηγείται σε παράλυση, οι εργαζόμενοι αρχίζουν να είναι «δανεικοί» (2% στην Ελλάδα), η πορνογραφία οργιάζει στο διαδίκτυο κ.α. που γράφουν στις ειδήσεις. Εύκολο ομολογουμένως να τα βρείς. Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας και της τεχνολογίας, μην το ξεχνάς! Την ίδια ώρα, στο άλλο κανάλι ………………….η Ελλάδα βλέπει Λαζόπουλο.

Η Μπούτο δολοφονείται και το Πακιστάν βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου.

Ο Σαρκοζί ξεναγεί την Κάρλα στα ανάκτορα του Λούξορ

Οι Δήμοι ανταγωνίζονται στα δενδράκια, τα καρουσέλ, τα jingle-bells, τις φάτνες, τους χριστουγεννιάτικους ύμνους, τα πόνι, τους αγιο-βασίληδες. Ένα άρωμα από cucci, Armani, Christian Dior σκεπάζει για μια ακόμα φορά τις ‘άγιες μέρες’ του καπιταλισμού έτσι για να ξεχνιόμαστε και να πιστεύουμε ότι ίσως, μπορεί, ποιος ξέρει κάποτε να γεφυρώσουμε τα χάσματα….Η φλυαρία του δυτικού πολιτισμού κάνει πράγματι καλό μοντάζ…ναι και μασάζ θα έλεγα, τόσο που μας κόβεται η μιλιά!!!


6 σχόλια:

vagnes είπε...

Πως μπορουμε να βρουμε δρομο μεσα απο τα θελω, απο τις ιδεες, απο τις προσδοκιες, απο τα συμφεροντα, απο την πεινα, απο τον φανατισμο, απο την αμορφωσια, απο την απληστια, απο την πιστη, απο την αθεϊα, απο τα προτερηματα μας απο τα ελλατωματα μας;

Προς τα που θα δειξει η συνισταμενη ολων αυτων των αντίροπων και ανισορροπων δυναμεων;

Αν σημερα μου χαριζαν το δρομο που ονειρευτηκα, σε ποσες μερες θα ηθελα να τον αλλαξω με κατι αλλο;

Σου ευχομαι το 2008 να περπατησεις τους δρομους που χαραξες στα ονειρα σου.

Ανώνυμος είπε...

περιμέμω ένα Δήμο να οργανώσει κάτι διαφορετικό...
Με υγεία το 2008!

tractatus είπε...

@ καπιταλιστικό κουμμούνι πράγματι το περιμένεις;) Η μήπως το λές γιατί δεν γίνεται να οργανώσουμε και τίποτα άλλο πέρα απο καπιταλιστικά δωράκια για να ξεχνιώμαστε;
@vagnes ο δρόμος είναι να κάνουμε πράγματα για τους άλλους. Κάποια απο αυτά επιστρέφουν σ' εμάς χωρίς να το περιμένουμε εν ευθέτω χρόνω.
Τώρα αν αλλάζεις σύντομα τις επιθυμίες σου -δεν είναι κακό- φτάνει να μην ακυρώνεις τη συνείδησή σου, νομίζω. Αυτό είναι και το πολυτιμότερο αλλά έχεις δίκιο που υποπτεύεσαι ότι κι αυτό ακόμα προσαρμόζεται ή ξεχνιέται στην διαδρομή...
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές κι ανταποδίδω

Παναγιώτης Παπαχατζής είπε...

Και την Ελλάδα που μπορεί, την κυνηγάνε λυσσασμένα. Διάβασε τον σημερινό "ιό της Κυριακής" και θα καταλάβεις.
Και ύστερα μιλάμε για παιδεία και πολιτισμό...

katerina είπε...

Διαισθάνομαι ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας είναι ότι δεν πιστευουμε πια ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Αρα η ευχή μου για την καινούργια χρονιά είναι να είμαστε γεροί, δυνατοί, μαχητικοί και ονειροπολοι. Να πιστέψουμε ότι μπορούμε ή έστω ότι αξίξει το κόπο να προσπαθήσουμε.

tractatus είπε...

@κατερίναι η παράγραφός σου είναι η πεπτουσία αυτού που κάθε μέρα με κάνει να αισθάνομαι δυνατή στις επάλξεις....!!! Νάσαι καλά και σ΄ευχαριστώ γιατί κι εμείς έχουμε ανάγκη απο αλληλοσυμπαράσταση την ώρα που όλα πάνε να γίνουν ίδια γύρω μας.