Μια συνέχεια για την αυτο-οργάνωση.....

Αυτό που μ’ ενοχλεί περισσότερο στο δημόσιο βίο είναι οι χωριστοί διάλεκτοι. Τι εννοώ; Συναντώντας τους πολίτες, ούσα και η ίδια μια ‘κανονική’ πολίτης, έχω μάθει να διαπραγματεύομαι τα καθημερινά μου μέσα από όρους κοινωνίας. Δηλαδή, είμαι εργαζόμενη, έχω ωράριο εργασίας, υπόκειμαι σε εργασιακούς κανόνες, απολογούμαι για το έργο μου, περιμένω τη σειρά μου σε ουρές, μένω στην επαρχία και δη στην παραμεθόριο, ξέρω που πέφτει ο Αι-Στράτης και πόσους κατοίκους έχει, κλείνω ραντεβού με το γιατρό χωρίς διαμεσολάβηση, περνώ απαρατήρητη από χώρους όπου συχνάζει πολύς κόσμος, οδηγώ μόνη μου το αυτοκίνητό μου –χωρίς οδηγό δηλαδή-και προσέχω τους άλλους όταν μου μιλάνε γιατί ενδεχομένως να έχουν να μου πουν πράγματα που δεν γνωρίζω. Αυτή είναι η μια διάλεκτος.
Η άλλη είναι εκείνη των πολυάσχολων ‘πολιτικών’ παραγόντων που κάνουν ακριβώς τα’ αντίθετα. Όχι όλοι φυσικά, αλλά η πλειονότητα. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι αυτοί που μας εκπροσωπούν, πολλές φορές, δεν καταλαβαίνουν τη διάλεκτο της καθημερινότητάς μας. Έχουν ελάχιστο χρόνο ν’ ακούσουν- εκτός κι αν πρόκειται για προεκλογική περίοδο- έχουν χρόνια να κυκλοφορήσουν ως απλοί θνητοί, σπάνια εξυπηρετούνται από τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, δεν περιμένουν στην ουρά και όλο και κάποιος τους αναγνωρίζει για να τους εξυπηρετήσει ιδιαιτέρως. Κι αυτοί το δέχονται και ίσως το θεωρούν πλέον μια φυσιολογική κατάσταση.
Με όλα αυτά προβληματίζομαι και μαζί μ’ εμένα προβληματίζονται κι άλλοι πολίτες. Γι’ αυτό στο post «Γιατί η αυτο-οργάνωση» προσπάθησα να συμπυκνώσω περιεκτικά με προτάσεις ποια πρέπει να είναι η στάση ενός ενεργού πολίτη που αναλαμβάνει πολιτική δράση μέσα από καθημερινά προβλήματα. Η προτροπή του Γιώργου Παπανδρέου στην ομιλία του στη ΚΟΕΣ, μου έδωσε την αφορμή γιατί μαζί με αυτό το κάλεσμα το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ν’ αλλάξει σελίδα και μάλιστα στο νέο του κεφάλαιο η επικεφαλίδα πρέπει να είναι: «Η διάλεκτος των Πολιτών και οι τρόποι εκμάθησης». Άλλωστε το συνέδριο ένα πρώτο εργαλείο γι’ αυτή την εκμάθηση θα είναι:

Αυτές είναι οι δύο ερωτήσεις που δέχτηκα από τον προσωπικό κόμβο του Προέδρου: http://www.papandreou.gr/.
1. Στο blog σου έχεις να άρθρο Γιατί η αυτό-οργάνωση; και γράφεις με πολύ συναίσθημα για το θέμα. Σημειώνεις, για παράδειγμα
"... Γιατί πιστεύω στον ακτιβισμό ως στάση ζωής. Γιατί ξέρω ότι αν δεν αλλάξουμε από αύριο κι αν τελικά δεν πάρουμε θέση, τίποτα
δεν θα γίνει από μόνο του...". Έμπρακτα λοιπόν, ένα βήμα πιο πέρα από το συναίσθημα πως υλοποιείται αυτά; &
2. Αναφορικά με τη πορεία του ΠΑΣΟΚ προς το Συνέδριο, ο Γιώργος Παπανδρέου υπογράμμισε την έμφαση που αποδίδει στην αυτο-οργάνωση. Πιστεύεις ότι το πρώτο βήμα είναι ο αυτοποροσδιορισμός και από αυτόν θα πηγάσει η αυτο-οργάνωση και η ‘σχέση’ της με τη νέα πορεία του ΠΑΣΟΚ;

Τις απαντήσεις θα τις βρείτε ΕΔΩ

Όσο για τις απαντήσεις….περιμένω τα σχόλιά σας...