Κουραμπιέδες και μελομακάρονα...

Φαίνεται επίκαιρο το 'γλυκό'...όσο επίκαιρη είναι μια γερασμένη εξουσία πολιτικών που εδώ και 2 δεκαετίες δείχνουν να έχουν αποκτήσει επαγγελματική στέγη στη Βουλή των Ελλήνων. Χωρίς δεύτερη σκέψη επιδιώκουν την επανεκλογή τους κάθε φορά με τους ίδιους όρους ενός συστήματος διακυβέρνησης που είναι αποστασιοποιημένο απο τις ίδιες του τις θεσμικές λειτουργίες αλλά το χειρότερο...είναι αποσπασμένο απο την ίδια τη κοινωνία. Πώς αλλιώς αφού εδώ και χρόνια λειτουργεί βάσει ρόλων και έργων γνωστού ρεπερτορίου. Με τον καιρό έμαθαν μιαν άλλη, ξύλινη γλώσσα που την εκπέμπτουν τα γνωστά ΜΜΕ. Τόσο ξύλινη που ηχεί στα αυτιά μας ως επαναλαμβανόμενο αλαλάζον κύμβαλο και μας κουφαίνει...μας ακινητοποιεί...μας καθηλώνει. Κάπως έτσι έχουμε γίνει συνένοχοι διαρκείας σ' ενα έγκλημα που συντελείται εξ αμελείας και σε συνέχειες...

Ετσι το "mea culpa" του ηθικού αυτουργού εκλαμβάνεται ως μαγκιά ή μήπως ως επίλυση; Δηλαδή, μετά απο την ανάληψη ευθυνών τι μπορεί να περιμένει κανείς; Κουραμπιέδες και μελομακάρονα, λοιπόν! Για να συνεχιστεί το πάρτυ Χριστουγέννων βρε παιδιά. Πώς αλλιώς θα πάμε ήσυχοι για γιορτές και ξεσαλώματα στα πολυτελή ρεβεγιόν της μικροαστικής μας ευπρέπειας;

Πάμε σε ανασχηματισμό για να μάθουμε πώς μέσα απο την ανακύκλωση φθαρμένων υλικών με μια δόση νεότερων συντηρείται το ψέμμα. Πάμε σε μέτρα ενίσχυσης υπέρ των νοικοκυραίων για να τύχουμε και πάλι 'φιλοδωρήματος' και να ξεχάσουμε -έστω προσωρινά- ότι δεν υπάρχει κράτος. Πάμε σε δημοσκοπήσεις για να μάθουμε να είμαστε κυβέρνηση...ίσως και σωτήρες. Πάμε στον 'εξοστρακισμό' για να ανακαλύψουμε τι σημαίνει ασφάλεια υπέρ του πολίτη και απαλλαγή αστυνομικού οργάνου κατ' επανάληψη. Οσο για τη ζαρντινιέρα....ακόμα θυμάμαι τη βοήθεια που ζητούσε απελπισμένα ο Κύπριος φοιτητής. Κι ο πνευματικός; Πόσα πορίσματα θέλετε για το Βατοπέδι; Πάρτε 5 για να έχετε...

Κατά τα άλλα οι νεαροί 'εισβολείς' στη ΝΕΤ ήταν το πρόβλημα του κ. Παναγόπουλου. Πόσο καιρό έχει να δεί πρόγραμμα της ΕΡΤ3; Βγάζουν μάτι οι ειδήσεις...Οσο για τα παράθυρα...έλα βρε παιδιά...κουβέντα να γίνεται. Είναι ανάγκη να τα πιστεύουμε κι όλα;
Μέχρι και ο Σαρκοζί υποδεικνύει οτι σε "μια δημοκρατία δεν αποφασίζει ο δρόμος". Και τότε ποιός αποφασίζει κε Σαρκοζί; Ενα διαλυμένο κράτος, μήπως; Μήπως εξαιτίας των δρόμων δεν πήρατε πίσω τις μεταρρυθμίσεις σας στην Παιδεία; Μήπως κάποτε, εξαιτίας των δρόμων άλλαξαν πράγματα στη χώρα σας;

Εμάς πάντως θα μας σώσει ένα φωταγωγημένο δένδρο στο κέντρο της Αθήνας. Αντε και μερικά πυροτεχνήματα. Το καρουσέλ, οι βιτρίνες της Ερμού με είδη πολυτελείας. η περαντζάδα σ' ενα ήσυχο, 'πολιτισμένο' περιβάλλον όπου η βαρβαρότητα του κέδρους κρύβεται πίσω απο τα στολίδα του δένδρου μας. Ετσι για να ξεχάσουμε για λίγο τις δόσεις, τις κλωτσιές, τα δρακρυγόνα, τις συλλήψεις, τους τραμπούκους, τα κουκουλώματα, τα culpa του μαγεμένου πρωθυπουργού, το χαρτζιλίκι και το χτύπημα στη πλάτη ..."Ελα καϋμένε...πώς κάνεις έτσι; Γιορτές έρχονται. Φάε κανένα κουραμπιέ!"