Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Χρώμα, Φύλο, Τάξη και Πολιτική


ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Πόσο μαύρος είναι ο Ομπάμα;
Tου ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ mmitsos@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 30 Αυγούστου 2008
H εποχή της «μαύρης πολιτικής» (black politics) στην Αμερική έχει τελειώσει, σε αυτό συμφωνούν τόσο οι οπαδοί όσο και οι αντίπαλοι του Ομπάμα. Ο τελευταίος είναι ο αρχιτέκτονας και το σύμβολο αυτής της εξέλιξης, ο άνθρωπος που αρνείται να παίξει το φυλετικό χαρτί, που «αποφυλετικοποιεί» την πολιτική στο όνομα της ενότητας. Αλλά δεν συμφωνούν όλοι μ΄ αυτή τη στάση. «Είναι δυνατόν να σνόμπαρε έτσι ο τύπος τον Τζέσε Τζάκσον, να μην τον κάλεσε να μιλήσει ούτε στο Συνέδριο;», ξεσπαθώνει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κέβιν Αλεξάντερ Γκρέι, που το βιβλίο του «Η παρακμή της μαύρης πολιτικής: από τον Μάλκολμ Χ στον Μπάρακ Ομπάμα» μόλις κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ηλικίας 51 ετών Αφροαμερικανός διανοούμενος δεν φείδεται χαρακτηρισμών για τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Ομπάμα είναι ένας ψευδοπροοδευτικός, λέει στην Κοριέρε ντέλα Σέρα. Δεν βλέπετε ότι υποστηρίζει τους εξόριστους Κουβανούς και τους Εβραίους; Ένας λευκός με μαύρο δέρμα, αυτό είναι, αρκεί να δει κανείς τους κυριότερους συμβούλους του. Θυμίζει τον μαύρο αστυνομικό που αναλαμβάνει να καθαρίσει μια δύσκολη συνοικία. Η γυναίκα του είναι κάπως καλύτερη, αλλά κι εκείνη όταν δούλευε σ΄ ένα νοσοκομείο του Σικάγου έδιωχνε τους ασθενείς που δεν είχαν να πληρώσουν. Ανάμεσά τους, πολλοί ήταν μαύροι. Να λοιπόν το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του Ομπάμα: γι΄ άλλους είναι πολύ μαύρος και γι΄ άλλους όχι αρκετά. Το δεύτερο πρόβλημά του λέγεται Κλίντον. Πόσοι ψηφοφόροι της Χίλαρι- και του Μπιλ - θα ψηφίσουν τον ΜακΚέιν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση του κόμματός τους να επιτρέψει τη διαιώνιση της δυναστείας; Πόσες γυναίκες θα μείνουν στο σπίτι τους στις 4 Νοεμβρίου, καθώς διαψεύστηκαν οι ελπίδες τους να δουν μια ομόφυλή τους στην προεδρία ή την αντιπροεδρία; Είναι αλήθεια ότι το πρώην Πρώτο Ζεύγος στήριξε κατηγορηματικά τον Ομπάμα αυτή την εβδομάδα στο συνέδριο. Εξίσου αλήθεια όμως είναι ότι για να έχει ελπίδες να εκλεγεί σε μια τετραετία πρόεδρος η Χίλαρι, πρέπει ο Ομπάμα να χάσει. Το τρίτο μειονέκτημα του Ομπάμα είναι ο ελιτισμός του, η δυσκολία του να επικοινωνήσει με τα λαϊκά στρώματα. Και το τέταρτο λέγεται Ρωσία. Η πρόσφατη κρίση στον Καύκασο, που μπορεί στη συνέχεια να επεκταθεί και στην Κριμαία, ευνοεί τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, που είναι συντηρητικός, έμπειρος και βαθύτατα αντιρώσος. Απέναντι σ΄ ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο, οι Αμερικανοί θέλουν ασφάλεια, θέλουν συνέχεια και θέλουν απλά, καθαρά λόγια: αυτός είναι ο κακός, εμείς είμαστε οι καλοί, ο Θεός να μας ευλογεί. Έτσι εξηγείται γιατί, την εβδομάδα του συνεδρίου, ο κατ΄ εξοχήν «αντι-Μπους» δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια καλή διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Αλλά ο καιρός είναι ακόμη πολύς, οι Αμερικανοί τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι έρχονται εκλογές.
LΙΝΚ:
http://diastaseis.blogspot.com/

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Μήπως;;


Θα ήθελα να δω τις ΗΠΑ έτοιμες για μαύρο πρόεδρο
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Της Μary Dejevsky
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ: 28 Αυγούστου 2008
Όλοι- ψηφοφόροι των Δημοκρατικών και πιθανοί ψηφοφόροι τους - διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι η Αμερική είναι έτοιμη για μαύρο πρόεδρο. Συγγνώμη, αλλά δεν τους πιστεύω. Το χρώμα του δέρματός τους δημιουργεί πρόβλημα στους Ομπάμα, όσο κι αν η οικογένειά τους δείχνει ιδανική. Και θα παραμείνει πρόβλημα μέχρις ότου ο τελευταίος πολίτης ψηφίσει στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου. Το να στηρίξει κάποιος τον Ομπάμα όταν ο αντίπαλός του ήταν μια λευκή γυναίκα, είναι ένα ζήτημα. Το να τον ψηφίσει όμως όταν η εναλλακτική είναι ένας λευκός άνδρας με πλούσια πατριωτικά διαπιστευτήρια και το διακύβευμα ο Λευκός Οίκος, είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Παρά τους δικαιολογημένους κομπασμούς για το ότι η Αμερική είναι ένα χωνευτήρι φυλών και τις πρόσφατες προβλέψεις ότι στις ΗΠΑ το 2040 δεν θα είναι πλέον πλειοψηφία οι λευκοί, ένα ύπουλο είδος ρατσισμού παραμένει στην αμερικανική ζωή: το χάσμα λευκών και μαύρων. Είναι λιγότερο απαγορευτικό στις πολύ σημαντικές θέσεις: δείτε την Κοντολίζα Ράις και τον Κόλιν Πάουελ- και λιγότερο ευδιάκριτο στις χαμηλές. ΄Ομως ενδιάμεσα, εκεί που βρίσκεται η μεσαία τάξη των λευκών, υπάρχει έντονο το αίσθημα της ανωτερότητας, που εκφράζεται με πολλούς, μικρούς και διαφορετικούς τρόπους στην καθημερινή ζωή. Για μένα παραμένει αίνιγμα το εάν υπάρχουν αρκετοί Αμερικανοί που δεν τους νοιάζει το χρώμα του υποψήφιου, ώστε να εκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα.

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

NO BORDER PATRAS 2008


Το πρόγραμμα του τριημέρου No Border Patras (29-31 Αυγούστου).
Παρασκευή 29 Αυγούστου
17:00
ΑΓΩΝΑΣ ΒΟΛΛΕΫμεταξύ αλληλέγγυων και Αφγανών
19:30
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ:Ευρώπη-Φρούριο και κινήματα αντίστασης

Συμμετέχουν:
διοργανωτές του No Border Ουκρανίας 2007
διοργανωτές του No Border Τουρκίας 2008
δικηγόρος από to Γραφείο Πληροφοριών για τη Μετανάστευση και το Άσυλο στην Ανκόνα της Ιταλίας
σύντροφοι από Βουλγαρία και Σερβία
μετανάστες και πρόσφυγες από Τουρκία, Αλβανία, Αφγανιστάν
και άλλοι
22:00
BEACH PARTY παίζουν έλληνες και ξένοι DJ
Σάββατο 30 Αυγούστου
12:00
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ NO BORDER
οργάνωση απογευματινής διαδήλωσης
δράσεις αλληλεγγύης (Κυριακή 31 Αυγούστου)
συντονισμός / επαφές για μελλοντικές δράσεις
18:00
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ από τον καταυλισμό των προσφύγων προς το κέντρο της πόλης
19:30
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ στην πλατεία Τριών Συμμάχων με:
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Renovatio (αλβανικό χιπ-χοπ)
Bitov Terror (street-ska από Βουλγαρία)
Γκρόβερ, Πανικός, No Sin (Θεσσαλονίκη)
Deus Ex Machina (Αθήνα)
Κυριακή 31 Αυγούστου
12:00
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ (πλατεία Όλγας) ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
17:00
ΤΕΛΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Στο πρόγραμμα μπορεί να υπάρξουν τροποποιήσεις.

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Αθλητής μεγάλων αποστάσεων...



Από αυτά που με συγκινούν είναι και οι αθλητές των μεγάλων αποστάσεων.
Γι' αυτούς, εκεί μέσα (στον αγώνα), δεν χωράει η επίδειξη παρά μόνο η αντοχή. Η αντοχή της μακράς διαδρομής, της συνύπαρξης για μεγάλα χρονικά διαστήματα, της δοκιμασίας που εναλλάσσεται σε αισθήματα, χρόνο, τακτική, σκέψη, εικόνα, καρποφορία, το timing που θα κάνει την ανατροπή αλλά πάνω απ' όλα το γεγονός της συμμετοχής. Ο δρόμος!
Κάτι σαν τη σοδειά μου θυμίζει αυτή η επίπονη διαδικασία ….Οχι δηλαδή κάτι τυχάρπαστο...που αναβοσβήνει σαν πυγολαμπίδα και μετά χάνεται, αντικαθίσταται με ευκολία, μακραίνει απο τη μνήμη των ανθρώπων σαν αναλαμπή...χειροκροτείται μόνο για την επιτυχία της πρωτιάς! Γι' αυτό και ο χρόνος των αθλητών μεγάλων αποστάσεων δεν μετριέται μόνο σε ρεκόρ. Σημασία σε αυτές τις αποστάσεις, περισσότερο κι απο τον χρόνο, έχει ο τερματισμός.

Ίσως γι’ αυτό και ο δρομέας των μεγάλων αποστάσεων να ασκείται περισσότερο απ’ όλους στη μοναξιά. Εκεί δεν σιμώνει κανείς. Αν δεν έχει κάτι το πολύ δυνατό και ταυτόχρονα ιδιωτικό να τον συντηρεί και να τον σπρώχνει, θα είχε παραδώσει στο πρώτο τέταρτο. Όμως, αυτός επιλέγει να τερματίσει μ’ εκείνη τη γνωστή κομμάρα στα γόνατα και το πείσμα εφήβου που τυγχάνει ακατανόητο για τους περισσότερους και κατανοητό μονάχα για τους ονειροπόλους και τους ήρωες.

Τι μπορεί να συμβολίζει η είσοδος ενός μαραθωνοδρόμου στο στάδιο; Τον χαιρετισμό; Το χειροκρότημα; Την επιβράβευση ή μήπως τη συνάντηση; Τον σκοπό που εκπληρώθηκε ή μήπως αυτό ακριβώς…ότι ο αθλητής έρχεται από μακριά…για να πάει ακόμα πιο μακριά με όλα όσα έχει στερηθεί στη διαδρομή;

Περιέργως αυτή η στέρηση-όταν δεν είναι ένα είδος μαζοχισμού-είναι που λείπει και απο τη πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια: Το συναίσθημα και η εμπιστοσύνη ότι κάποιος, έστω μια μικρή ομάδα πολιτικών, έρχεται απο μακριά και μπορεί να πάει ακόμα πιο μακριά γιατί έχει μάθει να εκτιμάει τη διαδρομή. Ο μαραθώνιος, άλλωστε, έχει ιστορία...
Δεν ξέρω αν θα ονομάζεται ηγέτης, αρχηγός ή πρόεδρος....Σίγουρα, όμως, θα μπορεί να εμπνέει αλλά και να χειρίζεται τα πράγματα διαφορετικά απο αυτό που είθισται...δηλαδή αγοραία, χωρίς εκπλήξεις, δίχως ξόδι, ακολουθώντας τη πεπατημένη...

Η εποχή στερείται από αυτούς τους πολιτικούς που μοιάζουν με αθλητές μεγάλων αποστάσεων. Και μη το υποτιμά κανείς αυτό! Γιατί όπως θάλεγε κι ο Ρωμανός: «Είναι κανείς από το μέρος της αθωότητας- ‘λευκοφόρος την διάνοιαν’- σε δύο περιπτώσεις: όταν δεν έχει φτάσει στο σημείο να υποψιαστεί καν το Μαύρο. Κι όταν έχει διατρέξει ως την έσχατη άκρη του, έτσι που να πατήσει από το άλλο μέρος πάλι στο Λευκό. Με πλήρη συνείδηση ότι όσα γνώρισε στο αναμεταξύ του είναι απολύτως άχρηστα».*

Μιλώ πέρα από την Ανάγκη και πάνω από την ανισότητα των πεπρωμένων, όπως συμπλήρωσε ο Ελύτης….και το φωτάκι είναι στα χέρια των κατανοούντων…


*Ελύτης Ο., Η Μαγεία του Παπαδιαμάντη, εκδόσεις "Γνώση", Αθήνα1989

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Παραδείγματα...


Η Χάνα Μπάραγκ το λέει απλά και καθαρά: «Οι νέοι του Ισραήλ δεν θέλουν να ξέρουν τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του τείχους, δεν τους ενδιαφέρει τι κάνουν οι στρατιώτες τους. Εμένα, όμως, με ενδιαφέρει. Είναι η δική μου χώρα, οι δικοί μου φόροι, το δικό μας μέλλον. Η κατοχή με κάνει να ντρέπομαι». Η Χάνα Μπάραγκ είναι Εβραία γερμανικής καταγωγής. Με εξαίρεση μερικούς θείους της, που έχασαν τη ζωή τους στο Άουσβιτς, το μεγαλύτερο μέρος της οικογενείας της κατόρθωσε να διαφύγει από τη ναζιστική φρίκη και να εγκατασταθεί στο Ισραήλ. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια. Η Χάνα Μπάραγκ είναι 72 ετών και από τις έξι το πρωί είναι στο πόδι. Αντί να χαίρεται εκείνη την ώρα το κρεβάτι της ή να διαβάζει την εφημερίδα της, όπως κάνουν οι συνομήλικές της, η δυναμική αυτή γυναίκα προτιμά να αφιερώνει τη ζωή της στο να καταγγέλλει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις οποίες προβαίνουν οι στρατιώτες της χώρας της και να προσπαθεί να λύνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι με τη γραφειοκρατία της κατοχής. Η κυβέρνησή της θεωρεί τους στρατιωτικούς ελέγχους αναγκαίους για την επιβίωση του Ισραήλ. Η ίδια, πάλι, συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι οι έλεγχοι αυτοί εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη των Παλαιστινίων και δυσκολεύουν την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στα παιδιά, στους αρρώστους και στους ηλικιωμένους. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι στη διάρκεια της ατέλειωτης αναμονής γίνονται ενδιαφέρουσες συζητήσεις και δημιουργούνται φιλίες. Κατά κανόνα, όμως, αυτό που επικρατεί είναι η ένταση, ο εκνευρισμός και η κούραση. Στις 8 το πρωί, γράφει η Ελ Παΐς, η Χάνα Μπάραγκ παίρνει ήδη σημειώσεις από τη συμπεριφορά των στρατιωτών σε κάποιο checkpoint. Το αγαπημένο της είναι αυτό που ελέγχει την είσοδο στη Ναμπλούς. Κάθε τόσο κάποιος ένστολος την απειλεί, «φύγε από δω, γρια, γιατί θα φωνάξω την αστυνομία, άντε στην κουζίνα σου να μαγειρέψεις», αλλά ύστερα από επτά χρόνια οι περισσότεροι στρατιώτες τη γνωρίζουν πια και δεν την πειράζουν. Μερικοί μάλιστα την ακούνε, στο κάτω-κάτω είναι μια από τους δικούς τους, μιλά τη γλώσσα τους, θα μπορούσε να είναι μάνα τους. Η Χάνα Μπάραγκ ανήκει στην οργάνωση ΜachsomWatch, που έχει περί τα 500 μέλη. Τα περισσότερα είναι γυναίκες της ηλικίας της, που ανήκουν στη μεσαία τάξη και έχουν ακαδημαϊκή μόρφωση. Πρόκειται για ένα στρατό ακτιβιστριών που υποκινούνται από την κοινή λογική και θέλουν να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα. Είναι αλήθεια πως είναι μια επικίνδυνη αριστερή; «Όχι βέβαια», απαντά γελώντας η 72χρονη γυναίκα. «Μια αληθινή σιωνίστρια είμαι, και διεκδικώ τις αξίες που ορίζει η εβραϊκή θρησκεία».

Απο τις ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Tου ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ mmitsos@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 23 Αυγούστου 2008

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Ελευθερώστε τη Γάζα!


Λάρνακα

Με δύο ξύλινα σκάφη αναχώρησαν από το λιμάνι της Λάρνακας 46 ακτιβιστές από 17 χώρες με στόχο να σπάσουν συμβολικά το ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδα της Γάζας από το Ισραήλ, στέλνοντας μήνυμα ειρήνης και ελευθερίας.
Τα σκάφη απέπλευσαν νωρίς το πρωί της Παρασκευής και αναμένεται να φθάσουν στις ακτές της Γάζας το Σάββατο.
Οι ακτιβιστές προέρχονται και από τις πέντε ηπείρους. Ανάμεσά τους πολλοί Ελληνες, η αδελφή της συζύγου του τέως πρωθυπουργού της Βρετανίας Τόνι Μπλέρ, η 84χρονη επιζήσασα του Αουσβιτς Έντι Επστάιν και η 81χρονη Αμερικανίδα μοναχή Αν Μοντγκόμερι.
Οι 46 ακτιβιστές μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στους κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας.
Σε συνέντευξη Τύπου προ της απόπλευσής τους από την Κύπρο οι ακτιβιστές δήλωσαν ότι ο ισραηλινός στρατός εξέδωσε νότα με την οποία προειδοποιεί ότι διεξάγει στρατιωτικές ασκήσεις στα ανοικτά της Γάζας σε απόσταση 35 ναυτικών μιλίων από τις ακτές. Επίσης, κατήγγειλαν ότι έχουν δεχθεί ανώνυμες τηλεφωνικές απειλές κατά της ζωής τους.
Τα δύο ξύλινα σκάφη, το «Free Gaza», 21 μέτρων, και το «Liberty», 18 μέτρων, αγοράστηκαν στην Ελλάδα ειδικά για το ταξίδι αυτό από τη διεθνή μη κυβερνητική οργάνωση Free Gaza Μovement (Κίνημα Ελεύθερη Γάζα), αναφέρει η εφημερίδα Τα Νέα.
Ο στόχος των ακτιβιστών είναι να κινητοποιήσουν τη διεθνή κοινή γνώμη για την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το παλαιστινιακό αυτό έδαφος που στραγγαλίζεται εδώ και ένα χρόνο από τον ισραηλινό αποκλεισμό.
«Ο κόσμος πρέπει να αφυπνιστεί», δήλωσε στη γαλλική Le Monde μία εκ των ακτιβιστών, η 84χρονη επιζήσασα του Άουσβιτς Έντι Επστάιν. «Ο ισραηλινός στρατός υποβάλλει τη Γάζα σε λιμοκτονία και η Δύση παρατηρεί σιωπηλή μήπως και κατηγορηθεί για αντισημιτισμό. Οι διωκόμενοι έγιναν διώκτες» αναφέρει.
Τη συμπαράστασή τους στο εγχείρημα έχουν εκφράσει μεταξύ άλλων o Αμερικανός διανοούμενος Νόαμ Τσόμσκι, ο Νοτιοαφρικανός Αρχιεπίσκοπος και νομπελίστας Ειρήνης Ντέσμοντ Τούτου, ο Βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς και η Βορειοϊρλανδή νομπελίστρια Ειρήνης Μέιριντ Μαγκουάιρ.

Πηγή in.gr, 21.8.2008

Σκίτσα του Carlos Latuff [wiki, deviant art]).

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

VAMOS!!!


Αναρωτιέμαι αν έχει μείνει κάτι όρθιο σε αυτή τη χώρα που να μας κάνει να αισιοδοξούμε….Κάτι να ελπίζουμε, βρε αδελφέ! Αυτό δηλαδή που θέλει να έχει κάποιος –έστω και σαν τελευταίο αποκούμπι- για να συνεχίζει να πασχίζει για το καλύτερο…Φαίνεται ότι δεν είμαι μόνη αφού…

«Απαισιόδοξοι για το κόστος ζωής στο μέλλον και εξαιρετικά ανήσυχοι για το ενδεχόμενο να βρεθούν άνεργοι οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, εμφανίζονται οι Έλληνες, σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα του Ευρωβαρόμετρου. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου, που παρουσιάσθηκαν στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα, το 65% των Ελλήνων εκφράζουν ανησυχία για την αγοραστική τους δύναμη. Την ίδια ανησυχία συμμερίζεται ένας στους δυο (52%) Ευρωπαίους. Το ίδιο ποσοστό (65%), δηλαδή δυο στους τρεις Έλληνες δηλώνουν ότι δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς που επιβαρύνουν κάθε μήνα το νοικοκυριό τους. Αντίστοιχα, λιγότεροι από έναν στους δυο Ευρωπαίους (47%) δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν ανάλογη δυσκολία. Το υψηλό ποσοστό (65%) κατατάσσει τη χώρα μας στην 5η θέση μεταξύ των κρατών των οποίων οι πολίτες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στους μηνιαίους λογαριασμούς. Πρώτη έρχεται η προς ένταξη Τουρκία (84% των πολιτών), ακολουθούν η ΠΓΔΜ (79%), η Βουλγαρία (76%), η Πορτογαλία (71%) και έπεται η Ελλάδα»(Πηγή: ΕΡΤ, 10/7/2008)
Τίποτα δεν άλλαξε στις αναχωρήσεις και, δυστυχώς, ούτε στις επιστροφές. Ακόμα και αν έλειπαν οι ντίβες των καναλιών, ακόμα κι αν ο λαός έκανε τα μπάνια του, ακόμα κι αν οι πολιτικοί αρχηγοί σταυροκοπιόντουσαν στις εκκλησιές του αρχιπελάγους, ακόμα κι αν το πολιτικό κουτσομπολιό για τις αθλοπαιδιές, τα γεύματα, τις περαντζάδες και τις αντεγκλήσεις εν μέσω θέρους καλά κρατούσε, το κακό μαντάτο πάντα κάπου εκεί παραμόνευε: Από τον Καύκασο μέχρι τη πανδημία των ντοπαρισμένων ελλήνων αθλητών. Από τις καλοκαιρινές κραιπάλες στα νησιά μέχρι τις εν ψυχρώ δολοφονίες. Από τις μίζες μέχρι την απαλλαγή και το κλείσιμο των φακέλων. Από τον φιλελεύθερο ανταγωνισμό, την ακρίβεια, τη ΄μεταποίηση’ των επιχειρήσεων στην έλευση και νέων πολυεθνικών. Από τα δάνεια στην υπερχρέωση. Από την αδυναμία διατύπωσης εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων στο ξοφλημένο κομματικό σύστημα. Από τη ανυπαρξία πολιτικής σκέψης και λόγου στη κυριαρχία των ηχηρών δημόσιων δηλώσεων και της οθόνης.

ΟΚ. Σταματώ τη γκρίνια. Το ξέρω. Είναι απλά η αναπαραγωγή του γνωστού θυμού που αποπνέει η στασιμότητα…μια στασιμότητα που έχει αγκιστρωθεί κι αναπαράγεται συνεχώς από υλικά «παλιάς κοπής» χωρίς ίχνος ανταπόκρισης στα νέα δεδομένα….Γι’ αυτό και ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας ο σκληρός…!!! Ποιος ξέρει; Ίσως τότε «το αγώγι ξυπνήσει τον αγωγιάτη»

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

Να περνάτε καλά!

Αξιώματα...που δεν ξεπερνιούνται...


Βρήκε χώρο και μπήκε...κι επειδή οι παλιές συνήθειες, ιδιαίτερα ο χαιρετισμός του πλήθους(τι μεγαλείο κι αυτό!!!), δεν ξεχνιούνται είπε να χαιρετίσει και τους Ελληνες αθλητές...Παρατηρήστε τό ύφος, τη κατανόηση προς τους αθλητές, την αίσθηση του καθήκοντος προς το λαό του...Ελα βρε παιδί, εδώ είναι ο Βασιλιάς σας...σας βλέπει, σας ενθαρρύνει...Δές τε τον κι εσείς....
Βλέπετε, εκτός απο πρώην είναι και 'αθάνατος' κι αυτό δεν ξεπερνιέται εύκολα...

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Τα πίσω καθίσματα...

Από αυτά που απεχθάνομαι είναι και οι «παρέες» της 'πολιτικής'…Τις «παρέες» που έχουν αυτοσκοπούς. Δηλαδή, αυτούς που θεωρούν ως δικαίωμά τους –πολλές φορές και κληρονομικό- τη διεκδίκηση και τη συντήρηση της καρέκλας τους μέσα από και γιατί ανήκουν σε μια «παρέα». Γι’ αυτό και σε πρώτη φάση τα μέλη της «παρέας» ξεπερνούν την ετερόκλητη σύνθεσή τους. Οι υποχωρήσεις στην ιδεολογία και τη συνείδηση είναι αυτονότες και καλοδεχούμενες. Άλλωστε, τα ‘χαρτιά’ θα αποφασίσουν και τα μερίδια.
Αυτό το απλό: -Πόσο; -Τόσο! Το μέρισμα....

Για τη «παρέα» η αναγνώριση είναι αυτονόητη. Η χειραψία και το σκούντημα στην πλάτη. Η αναγγελία της παρουσίας τους και η δήλωση από βάθρου….η άνοδος και η κάθοδος, το περισσότερο ή λιγότερο χειροκρότημα, χτένισμα, φόρεμα, γραβάτα αλλά και το καλύτερο ανέκδοτο…καμιά φορά ο κόσμος θυμάται καλύτερα αυτό από την εξαγγελία ενός έργου. Κάπως έτσι κι ο "Κανένας" έγινε αρχηγός....αυτό που το πάτε;

Τους παρατηρώ ενίοτε…στις πρώτες σειρές των καθισμάτων όπου κάποιος αρμόδιος επι των τιμών έχει κρατήσει για χάρη των ίδιων και των οικογενειών τους. Ανεξαρτήτως παράστασης…αυτοί θεωρούν ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα της «παρέας» (παρά τρίχα να πω της ομάδας) να κάθεται μπροστά. Άλλωστε, γι’ αυτό δεν εκλέχθηκαν; Η μήπως εξαιτίας αυτού; Του «θεαθήνα» δηλαδή…Λίγο ακόμα δεν βλάπτει μέχρι και τις επόμενες εκλογές.

Η ανθρωπογεωγραφία των καθισμάτων γίνεται είδος σημαίας, λάβαρου, πανό, τσιτάτου, δόγματος κι άλλων «κραυγών στη σιωπή» που απευθύνουν σημειολογικά στη κοινωνία οι κρατούντες…. Βλέπετε, το αυτονόητο της διαφοράς στην εκπροσώπηση κάθεται στα πίσω καθίσματα. Και είναι αλήθεια ότι από τα πίσω καθίσματα πάντα έχεις καλύτερη θέα...ίσως και χαμόγελου....Και το καλύτερο: Δεν είσαι σε κοινή θέα!



:)



Το δικαίωμα στην ανθρώπινη διαβίωση δλδ το αυτονόητο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΑΝΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Τα τελευταία χρόνια η Λέσβος δέχεται όλο και μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών και προσφύγων. Οι άνθρωποι αυτοί κρατούνται σε άθλιες συνθήκες για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Κέντρο Κράτησης στην Παγανή. Ο αριθμός τους αυξάνεται και -όπως όλα δείχνουν- θα συνεχίσει να αυξάνεται. Μέχρι σήμερα (01/08/08) οι κρατούμενοι ξεπέρασαν τους 800 σε ένα Κέντρο που -ακόμη και αν πληρούσε τις κατάλληλες προδιαγραφές- μετά βίας θα μπορούσε να φιλοξενήσει 300 άτομα. Οι συνθήκες κράτησής τους είναι κυριολεκτικά απαράδεκτες, δεδομένου ότι:
· Μένουν κλειδωμένοι στα κελιά τους χωρίς να προαυλίζονται.
· Η ιατρική φροντίδα είναι ελλιπής με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο τόσο η υγεία των κρατούμενων όσο και η δημόσια υγεία.
· Οι χώροι δεν καθαρίζονται.
· Μία τουαλέτα εξυπηρετεί πάνω από 100 άτομα.
· Το πόσιμο νερό που τους παρέχεται προέρχεται από τις τουαλέτες.
· Το αποχετευτικό σύστημα είναι εντελώς ακατάλληλο και δύσοσμα νερά τρέχουν από τους θαλάμους.
· Τα κρεβάτια δεν επαρκούν με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να κοιμούνται στο πάτωμα ή να μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι.
· Δεν χρησιμοποιούνται μεταφραστές με αποτέλεσμα να μην ενημερώνονται για τα δικαιώματά τους και να μην μπορούν να επικοινωνήσουν για τις ανάγκες τους.
· Υπάρχει έλλειψη νομικής και ψυχολογικής στήριξης κατά τη διάρκεια της κράτησής τους .
· Δεν έχουν δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας με τις οικογένειές τους.
· Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση σε ομάδες πολιτών ενώ δυσκολίες αντιμετωπίζουν διαρκώς οι ΜΚΟ που αναλαμβάνουν δράση στο Κέντρο.
Παραβιάζοντας κάθε νόμο σ’ αυτές τις συνθήκες κρατούνται ανήλικα άτομα, έγκυες γυναίκες αλλά και σοβαρά άρρωστοι άνθρωποι.
Η κατάσταση αυτήν τη στιγμή είναι ιδιαίτερα κρίσιμη καθώς, λόγω των απάνθρωπων συνθηκών, υπάρχει μεγάλη ένταση μέσα στο Κέντρο Κράτησης και ξεσπάνε επεισόδια ανάμεσα στους κρατούμενους που διαμαρτύρονται. Πρόσφατα σ’ αυτές τις συνθήκες απόγνωσης έγινε και μία απόπειρα αυτοκτονίας από ανήλικο.
Η αντιμετώπιση του όλου θέματος από τις αρχές παραμένει πρόχειρη, ανεπαρκής και επικίνδυνη, σε μια περίοδο κατά την οποία η αύξηση των εισερχομένων μεταναστών και προσφύγων ήταν αναμενόμενη.
Τα ζητήματα αυτά αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων και ζητάμε να δοθούν λύσεις αμέσως.
Διεκδικούμε:
· Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.
· Κλείσιμο των κέντρων κράτησης και δημιουργία ανοιχτού τύπου κέντρων φιλοξενίας.


ΠροςΦυγή
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης σε Μετανάστες και Πρόσφυγες
Μυτιλήνη

Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου - «ΛΑΘΡΑ»

Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

Ζηλεύω...

Το ακούω χρόνια. Οτι, δηλαδή, αυτοί που σχεδιάζουν με βάση τα όνειρά τους είναι ρομαντικοί. Ισως μάλιστα είναι και μειοψηφίες...στη Μυτιλήνη τους λένε αχμάκηδες...Ενας τέτοιος ήταν ο ζωγράφος Θεόφιλος, ας πούμε...

Αυτοί μάλιστα που είναι ακόμα πιο ρομαντικοί, κατά τα λεγόμενα των ρεαλιστών, είναι εκείνοι που σκέφτονται πέρα απο τον εαυτό τους, για τους άλλους….Σκεφτείτε να είχαμε βασιστεί σε αυτή την βεβαιότητα…Απλά δεν θα υπήρχε ο κόσμος σήμερα, τουλάχιστον στη βάση που ωφελεί το σύνολο όταν αυτό δεν κάνει καταχρήσεις…Γιατί εκεί είναι το πρόβλημα. Στη κατάχρηση....

Αυτή η μικρή εισαγωγή είναι αρκετή για να περιγράψω με τη βοήθεια της δημοσιογράφου Α. Μανδράκου και του άρθρου της από το περιοδικό Κ της Καθημερινής (20.7.2008)αλλά και μέσα από πηγές του Internet γιατί ο ρομαντισμός για το περιβάλλον είναι ρεαλιστικός, μιάς και δεν πάει άλλο στα θέματα του περιβάλλοντος!

Έως τα μέσα της δεκαετίας του '90 η συνοικία "Χάμαρμπι Σέσταντ" ήταν η πιο μολυσμένη περιοχή της Στοκχόλμης, περιβαλλοντικά υποβαθμισμένη και αρκετά επικίνδυνη με τη δύση του ηλίου, λόγω υψηλής εγκληματικότητας. Πνιγμένη στα απόβλητα με μολυσμένα νερά την απέφευγαν άνθρωποι και ψάρια. Σήμερα η ιδιόκτητη κατοικία στο Χάμαρμπι είναι ένα ακριβό όνειρο ζωής μιάς και τιμές πώλησης των διαμερισμάτων αγγίζουν τα 8.000 €/.τμ.


Μου θυμίζει γιατί η Ύδρα είναι ένας από τους 5 καλύτερους προορισμούς στον κόσμο αλλά και γιατί η αξία γης είναι η υψηλότερη στην Ελλάδα. Θυμάστε ότι εκεί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα;

Το Χάμαρμπι έχει εντυπωσιακή βιτρίνα. Αψεγάδιαστη ρυμοτομία, ανοιχτούς ελεύθερους χώρους, καθαρές γραμμές κτιρίων…αλλά υπάρχει και ουσία: Κτίρια κατασκευασμένα με τρόπο και υλικά ώστε να αξιοποιούν στο έπακρο τον ήλιο και τον άνεμο, παραγωγή ενέργειας από την γεωθερμία, προηγμένης μορφής ανακύκλωση και καθαρισμός των υγρών αποβλήτων, θέρμανση ή και ψύχρανση των σπιτιών από την καύση των απορριμμάτων και, το εκπληκτικότερο όλων, ένα χιονοδρομικό κέντρο από σκουπίδια. Αυτοί οι Βόρειοι με βαρύ κλίμα και τον ελάχιστο ήλιο….Πώς γίνεται αυτό; Κι όμως! Και για να δείτε πόσο προσαρμόσιμοι είναι …οι Σουηδοί έφτιαξαν έναν λόφο με υπερσύγχρονη χιονοδρομική πίστα από το χώμα κατεργασμένων σκουπιδιών για να κάνουν σκι τον χειμώνα!

Στο Χάμαρμπι όπως και στην Γκάμλα Σταν, τη παλιά πόλη της Στοκχόλμης, λειτουργεί υπόγειο σύστημα μεταφοράς σκουπιδιών που τα στέλνει όλα κατευθείαν στην κεντρική εγκατάσταση για επεξεργασία. Οι πολίτες απλά χρησιμοποιώντας βιοαποικοδομήσιμες σακούλες απλά πετάνε τα σκουπίδια του στην κατάλληλη υποδοχή…. Δύσκολη δουλειά για τους Έλληνες και όχι μόνο…που, όταν κάτι γεμίζει κι εμποδίζει τους ίδιους, είναι εύκολο να πεταχτεί με την ίδια ευχέρεια πιο κει…ότι και να σημαίνει το πιο κει

Στη συνέχεια τα σκουπίδια …ταξιδεύουν με ταχύτητα 40 χλμ./ώρα και ξεχωρίζουν σε οργανικά (από τα οποία παράγεται κομπόστ), ύστερα τα ανακυκλώσιμα υλικά (χρησιμοποιούνται σε παραγωγή ενέργειας) και τέλος οι εφημερίδες.

Ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις τη πόλη είναι να κάνεις ποδήλατο. Άλλωστε το αυτοκίνητος στοιχίζει σε διόδια, πέρα από τη βενζίνη… Ο κυκλοφοριακός φόρτος έχει περιοριστεί σε 20%, ξεπερνώντας το αρχικό στόχο του 15%.
Τον πήχη τον έβαλε ψηλά το Σουηδικό Κοινοβούλιο το 1999 εφαρμόζοντας στην ουσία και όχι στα λόγια αυτό που λέμε «περιβαλλοντική πολιτική».
«Σκοπεύουμε να παραδώσουμε στην επόμενη γενιά μια κοινωνία στην οποία τα κυριότερα περιβαλλοντικά προβλήματα θα έχουν επιλυθεί» είπαν οι …ρομαντικοί Σουηδοί….και εγώ αναρωτιέμαι την ίδια ώρα που τα 'πακέτα με τα καψουροτράγουδα' διακινούνται απο το Υπουργείο Πολιτισμού

Μήπως τελικά οι πολλοί ζούν σε βάρος των λίγων;

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

"Προσωρινά"





Έχω την αίσθηση ότι σε αυτή τη χώρα τα περισσότερα πράγματα κινούνται πλέον 'προσωρινά'. Σειρά από γεγονότα και αποφάσεις που κάποιοι άλλοι παίρνουν εξ’ ονόματός μας και εξαιτίας μας σε μια διαδρομή χωρίς εμπόδιο, χωρίς κανόνες και χωρίς στόχο. Η κυβέρνηση, τα κόμματα, οι πολίτες μοιάζουν με κομπάρσους-ούτε καν πρωταγωνιστές- που απλά παρελαύνουν στο trailer των διαφημιστικών spots, άλλοτε σε ειδήσεις κι άλλοτε σε δείπνα πολυτελείας. Άλλοτε με ένδυμα casual κι άλλοτε με εκείνο το... γυαλιστερό της περίστασης. Το ίδιο φαίνεται να είναι…Δεν έχει σημασία, άλλωστε, το ένδυμα αλλά το δείπνο....

Κάπως έτσι διαμορφώνεται πλέον η είδηση και, δυστυχώς, και το γεγονός. Τυχάρπαστο, περαστικό κι εφήμερο μοιάζει μ’ ένα πακέτο εργασίας που ανοίγει και κλείνει σε τηλεοπτικό χρόνο τις αποφάσεις του μέλλοντός μας. Από την ενοποίηση των ταμείων μέχρι τη καλοκαιρινή ψηφοφορία για τα κολέγια. Από την διαλεύκανση της μυστηριώδους δολοφονίας μέχρι την ανθρωποκτονία από πρόθεση σε μπαρ της Μυκόνου. Από την αλητεία μέχρι τη γενναιοδωρία. Απαρέγκλιτα και μεθοδευμένα όλα καταλαμβάνουν το χώρο και τον χρόνο τους μέχρι να ξεχασθούν. Έτσι. Χωρίς σηματοδότηση. Χωρίς παιδεμό. Άλλωστε ο χρόνος είναι πάντα εφήμερος. Και, κυρίως, δεν αφορά εμάς... αλλά τους άλλους. Όπως όλα τα δύσκολα.

Ναι. Τα δύσκολα….Πάντα ήταν μια αναβολή για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Ήταν το μόνιμο που ερχόταν κι όχι το πρόσκαιρο που θα τελείωνε….Οι αναβολές είχαν περισσότερο ακροατήριο όπως και οι διηγήσεις… "Τα μπάνια του λαού" είναι σοφή κουβέντα αλλά κάποτε είχαμε και χιούμορ... γι' αυτό δεν σχολιάζουμε το "πόθεν έσχες"...μας φθάνει το μειδίαμα...

Άλλωστε η παραμυθία σημαίνει παρηγοριά στην αρχαϊκή...