Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Μικρές ιστορίες


Κάθε Κυριακή μεσημέρι στην πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου δεν πέφτει καρφίτσα. Ποτάμια ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο ανεβοκατεβαίνουν μποτιλιαρισμένους δρόμους, διασχίζουν τα βρώμικα στενά της Ομόνοιας, συναντιώνται στη πλατεία, διασταυρώνονται στο κέντρο μίας πόλης που τους ένωσε. Ισως και που τους χώρισε, αν αναλύσουμε τα τελευταία γεγονότα στο ιστορικό κέντρο.

Είναι οι μετανάστες της Αθήνας, αυτοί που διασχίζοντας με κάθε τρόπο και μέσον τα στενά του Αιγαίου, δοκιμάζουν τη τύχη τους στους δρόμους της μητρόπολης. Καθένας/καθεμία έχει τη δική του μικρή (;) ιστορία επιβίωσης στη κυριολεξία. Απο τον τόπο που γεννήθηκαν μέχρι αυτά που χρειάστηκαν να αφήσουν πίσω για ν 'αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή...Εδώ στη Δύση! Στην παραδεισένια Δύση που έχει αρμέξει όλο τον πλανήτη αλλά αυτοί χρειάστηκε να στοιβαχθούν σα σακιά στα σαπιοκάραβα για νάρθουν να τη βρούνε, να την πατήσουν, να την ανακαλύψουν...

Κάπως έτσι τους συναντώ ανάμεσα στα στενά του μικρού (κοντινού στη πόλη της Μυτιλήνης) οικισμού που μένω την ώρα που ξεκινώ για τη δουλειά ενώ αυτοί περνούν μπροστά απο τα καφενεία με τους πρωϊνούς παρατηρητές αραχτούς στα τραπεζάκια. Μερικές φορές τους ρωτούν: "Ε! Σομαλία, Σομαλία;" "Σουδάν, Σουδάν;" Κι εκείνοι χαμογελούν και σηκώνουν τα χέρια χαιρετώντας για να ρωτήσουν στη συνέχεια με νοήματα αν θα πρέπει να πάνε ευθεία για να καταλήξουν στη Πόλη...."Ισα μπροστά" τους απαντούν τα γερόντια κι οι αργόσχολοι..." Είναι δρόμος!" ...αλλά ποιός νοιάζεται; Πατήσανε στεριά μετά απο τόση ταλαιπωρία. Επομένως έχουν πετύχει!
Και το δελτίο μεταδίδει:
"Τον τελευταίο μήνα έχουμε γίνει μάρτυρες συνεχόμενων τραγωδιών που αποτέλεσμα έχουν τον θάνατο δεκάδων μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα της Ελλάδας. Τέλος Δεκεμβρίου ναυάγιο ανοιχτά της Εύβοιας ,ναυάγιο ανοιχτά της Χίου, αρχές Ιανουαρίου ναυάγιο στα Δωδεκάνησα αλλά και θάνατοι προσφύγων στα ναρκοπέδιο του Έβρου"
Ο καθένας/η καθεμία έχει να διηγηθεί κάτι που πρέπει να ξεχάσει...Στη μεγαλούπολη δεν απομένει παρά να δοκιμάζει τη συνύπαρξη σε μια Πόλη που καθημερινά αλλάζει εξαιτίας και μαζί τους.

2 σχόλια:

ikor είπε...

Πολύ ανθρώπινα το προσεγγίζεις το θέμα, μπράβο σου!

Καλά είσαι;

Καλό φθινόπωρο!

tractatus είπε...

Καλά ikor! Κι εσύ ελπίζω...:)
Καλό φθινόπωρο...όμορφη εποχή για μένα...:)