H Patty Smith
Υπήρξε πάντα μια δυναμική παρουσία στα live της, τραγουδώντας και ψάλλοντας τους στίχους της με μία ανεκπαίδευτη αλλά ωστόσο εκπληκτική φωνή. Η μουσική της αντιμετωπίστηκε ως το πιο συναρπαστικό μίγμα rock και ποίησης. Οι κυκλοφορίες της είχαν μία αίσθηση αυτοσχεδιασμού και αλληλεπίδρασης από τη free jazz, αν και παρέμειναν σταθερά ριζωμένες στο θορυβώδες, πρωτόγονο rock n' roll των τριών ακόρντων. Η μουσική της Patti Smith και το γενικότερο έργο της άσκησε μεγάλη επιρροή στο punk κίνημα, τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στην Αγγλία, ανάμεσα σε σύγχρονους και συνεχιστές της. Την τρίτη και τελευταία ημέρα του Rockwave (Πέμπτη 10 Ιουλίου) θα βρίσκεται μεταξύ των άλλων -Manu Chao και Radio Bemba Sound System, Locomondo, Schooligans present 7 Schoolwave bands- σε μια πολλά υποσχόμενη εμφάνιση.
Σε συνέντευξή της, μιλάει για μια στάση ζωής που τίθεται ανοιχτά ενάντια στις διακρίσεις, την παγκοσμιοποίηση, την πολιτική.
Πόσο δύσκολο ήταν να ξεκινήσετε την καριέρα σας και να κερδίσετε σεβασμό στη Νέα Υόρκη;
Ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά όχι τόσο όσο για τον οποιοδήποτε καλλιτέχνη που ξεκινούσε τότε. Έρχομαι από πολύ φτωχή οικογένεια και ήξερα πάρα πολύ καλά τι σημαίνει να αγωνίζεσαι για κάτι καθημερινά. Είναι καλό να αγωνίζεσαι όμως... να κερδίζεις πράγματα από αυτή την πάλη. Επιπλέον, μου άρεσε η Νέα Υόρκη. Ήταν πολύ δεκτική και φιλική προς τους νέους καλλιτέχνες, και ήταν και φτηνά να μένει κάποιος εκεί. Όχι σαν τώρα!
Στην πορεία σας έχετε γνωρίσει πολλούς σημαντικούς ανθρώπους των τεχνών και του πνεύματος. Πόσο σας επηρέασαν;
Α, υπήρξα πάρα πολύ τυχερή που έχω γνωρίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους... τον Burroughs, τον Ginsberg, τον Dylan, τον Nader τον Δαλάι Λάμα και πολλούς άλλους... Έχουν καταφέρει τόσα πολλά, και έχουν συνδυάσει την τέχνη, την πολιτική, και την πνευματικότητα. Είναι όλοι τόσο δραστήριοι, ανθρωποκεντρικοί και πειθαρχημένοι... Έμαθα πάρα πολλά από τον καθένα ξεχωριστά.
Μιας και αναφερθήκατε στην πολιτική, πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες έχουν κάποιο χρέος να συμμετέχουν ενεργά, πχ: να κατεβαίνουν υποψήφιοι στις εκλογές;
Θα κατέβαινα και εγώ η ίδια με τον κόμμα των οικολόγων, αλλά τελικά κέρδισε η αφοσίωσή μου στην τέχνη. Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες πρέπει να μιλάνε, να ακούγονται... ειδικά αυτή την εποχή, με τους χειρισμούς του Μπούς πχ: στον πόλεμο του Ιράκ... είναι μεγαλύτερη η ανάγκη. Η κυβέρνησή του και ο ίδιος είναι τόσο διεφθαρμένοι που χρησιμοποίησαν την 11η Σεπτέμβρη για να κάνουν τον κόσμο να φοβάται να μιλήσει και να εκφραστεί ελεύθερα. Είναι καθήκον μας να μη σιωπούμε...
Δηλαδή, έχει ακόμα τη δύναμη ο λαός;
Πάντα την είχε! Το θέμα είναι να τους πολεμήσουμε με τον μεγάλο μας αριθμό. Με το να πάμε στις κάλπες και να τους καταψηφίσουμε. Δυστυχώς, ο λαός έχει ξεχάσει πως έχει αυτή τη δύναμη. Νομίζουν πως τη δύναμη την έχει η κυβέρνηση. Πρέπει να τους το θυμίζει κάποιος. Είναι καθήκον του κάθε καλλιτέχνη να το κάνει αυτό. Μόνο αν αφυπνιστεί ο λαός μπορεί να υπάρξει αλλαγή.
Για να κλείσουμε τη συνέντευξη, έχετε κάποια «λόγια σοφίας» απ' όλα αυτά τα χρόνια εμπειριών;
(Γελάει κάπως αμήχανα) Η ζωή μπορεί να είναι πολύ σκληρή. Έχω χάσει τον άντρα μου, τον αδελφό μου, τους γονείς μου, τον πιανίστα μου, και άλλους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους. Από την άλλη, η ζωή είναι και πολύ όμορφη. Υπάρχει η τέχνη, τα παιδιά, η επικοινωνία -ακόμα και με 'σένα τώρα που μιλάμε. Πρέπει να απολαμβάνουμε τη ζωή μας γιατί είναι πολύτιμη. Οι νέοι πρέπει να το καταλάβουν αυτό-ξέρω πως είναι δύσκολο... Πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου και να βρεις μια ισορροπία. Πέρασα τα 60 και θέλω να κάνω τόσα πολλά πράγματα, αλλά μπορώ να τα κάνω επειδή φροντίζω-και φρόντιζα- τον εαυτό μου. Είναι τόσοι πολλοί που χαράμισαν τον εαυτό τους τόσο άδικα. Πρέπει να φροντίζεις το σώμα σου και το πνεύμα σου και να κρατάς το μυαλό σου ανοιχτό!
Συνέντευξη στον Αρη Δούκα απο το περιοδικό του πολιτισμού
--------------------------------------------------------------------------------
Υπήρξε πάντα μια δυναμική παρουσία στα live της, τραγουδώντας και ψάλλοντας τους στίχους της με μία ανεκπαίδευτη αλλά ωστόσο εκπληκτική φωνή. Η μουσική της αντιμετωπίστηκε ως το πιο συναρπαστικό μίγμα rock και ποίησης. Οι κυκλοφορίες της είχαν μία αίσθηση αυτοσχεδιασμού και αλληλεπίδρασης από τη free jazz, αν και παρέμειναν σταθερά ριζωμένες στο θορυβώδες, πρωτόγονο rock n' roll των τριών ακόρντων. Η μουσική της Patti Smith και το γενικότερο έργο της άσκησε μεγάλη επιρροή στο punk κίνημα, τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στην Αγγλία, ανάμεσα σε σύγχρονους και συνεχιστές της. Την τρίτη και τελευταία ημέρα του Rockwave (Πέμπτη 10 Ιουλίου) θα βρίσκεται μεταξύ των άλλων -Manu Chao και Radio Bemba Sound System, Locomondo, Schooligans present 7 Schoolwave bands- σε μια πολλά υποσχόμενη εμφάνιση.
Σε συνέντευξή της, μιλάει για μια στάση ζωής που τίθεται ανοιχτά ενάντια στις διακρίσεις, την παγκοσμιοποίηση, την πολιτική.
Πόσο δύσκολο ήταν να ξεκινήσετε την καριέρα σας και να κερδίσετε σεβασμό στη Νέα Υόρκη;
Ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά όχι τόσο όσο για τον οποιοδήποτε καλλιτέχνη που ξεκινούσε τότε. Έρχομαι από πολύ φτωχή οικογένεια και ήξερα πάρα πολύ καλά τι σημαίνει να αγωνίζεσαι για κάτι καθημερινά. Είναι καλό να αγωνίζεσαι όμως... να κερδίζεις πράγματα από αυτή την πάλη. Επιπλέον, μου άρεσε η Νέα Υόρκη. Ήταν πολύ δεκτική και φιλική προς τους νέους καλλιτέχνες, και ήταν και φτηνά να μένει κάποιος εκεί. Όχι σαν τώρα!
Στην πορεία σας έχετε γνωρίσει πολλούς σημαντικούς ανθρώπους των τεχνών και του πνεύματος. Πόσο σας επηρέασαν;
Α, υπήρξα πάρα πολύ τυχερή που έχω γνωρίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους... τον Burroughs, τον Ginsberg, τον Dylan, τον Nader τον Δαλάι Λάμα και πολλούς άλλους... Έχουν καταφέρει τόσα πολλά, και έχουν συνδυάσει την τέχνη, την πολιτική, και την πνευματικότητα. Είναι όλοι τόσο δραστήριοι, ανθρωποκεντρικοί και πειθαρχημένοι... Έμαθα πάρα πολλά από τον καθένα ξεχωριστά.
Μιας και αναφερθήκατε στην πολιτική, πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες έχουν κάποιο χρέος να συμμετέχουν ενεργά, πχ: να κατεβαίνουν υποψήφιοι στις εκλογές;
Θα κατέβαινα και εγώ η ίδια με τον κόμμα των οικολόγων, αλλά τελικά κέρδισε η αφοσίωσή μου στην τέχνη. Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες πρέπει να μιλάνε, να ακούγονται... ειδικά αυτή την εποχή, με τους χειρισμούς του Μπούς πχ: στον πόλεμο του Ιράκ... είναι μεγαλύτερη η ανάγκη. Η κυβέρνησή του και ο ίδιος είναι τόσο διεφθαρμένοι που χρησιμοποίησαν την 11η Σεπτέμβρη για να κάνουν τον κόσμο να φοβάται να μιλήσει και να εκφραστεί ελεύθερα. Είναι καθήκον μας να μη σιωπούμε...
Δηλαδή, έχει ακόμα τη δύναμη ο λαός;
Πάντα την είχε! Το θέμα είναι να τους πολεμήσουμε με τον μεγάλο μας αριθμό. Με το να πάμε στις κάλπες και να τους καταψηφίσουμε. Δυστυχώς, ο λαός έχει ξεχάσει πως έχει αυτή τη δύναμη. Νομίζουν πως τη δύναμη την έχει η κυβέρνηση. Πρέπει να τους το θυμίζει κάποιος. Είναι καθήκον του κάθε καλλιτέχνη να το κάνει αυτό. Μόνο αν αφυπνιστεί ο λαός μπορεί να υπάρξει αλλαγή.
Για να κλείσουμε τη συνέντευξη, έχετε κάποια «λόγια σοφίας» απ' όλα αυτά τα χρόνια εμπειριών;
(Γελάει κάπως αμήχανα) Η ζωή μπορεί να είναι πολύ σκληρή. Έχω χάσει τον άντρα μου, τον αδελφό μου, τους γονείς μου, τον πιανίστα μου, και άλλους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους. Από την άλλη, η ζωή είναι και πολύ όμορφη. Υπάρχει η τέχνη, τα παιδιά, η επικοινωνία -ακόμα και με 'σένα τώρα που μιλάμε. Πρέπει να απολαμβάνουμε τη ζωή μας γιατί είναι πολύτιμη. Οι νέοι πρέπει να το καταλάβουν αυτό-ξέρω πως είναι δύσκολο... Πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου και να βρεις μια ισορροπία. Πέρασα τα 60 και θέλω να κάνω τόσα πολλά πράγματα, αλλά μπορώ να τα κάνω επειδή φροντίζω-και φρόντιζα- τον εαυτό μου. Είναι τόσοι πολλοί που χαράμισαν τον εαυτό τους τόσο άδικα. Πρέπει να φροντίζεις το σώμα σου και το πνεύμα σου και να κρατάς το μυαλό σου ανοιχτό!
Συνέντευξη στον Αρη Δούκα απο το περιοδικό του πολιτισμού
--------------------------------------------------------------------------------
2 σχόλια:
Τι ωραίο ρυθμό έχει η ΠΟΛΙΤΙΚΗ όταν έχει συναίσθηση ότι αποτελεί Δημιουργία και γιαυτό την εξυψώνει η Αισθητική.
Σε ευχαριστώ για την υπενθύμιση...
Καλό μήνα!
Καλό μήνα και...ευτυχώς που υπάρχουμε οι καλοί φίλοι για να θυμήζουμε...:)
Δημοσίευση σχολίου