ΜΠΑΡΑΚ ΧΟΥΣΕΪΝ ΟΜΠΑΜΑ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ τον οποίο οι Αμερικανοί εκλέγουν σήμερα θα κληρονομήσει μια καταστροφή. Οκτώ χρόνια διακυβέρνησης του Μπους άφησαν τη χώρα σε οικτρή κατάσταση. Όμως για να αρχίσει την ανόρθωση, ο Δημοκρατικός Μπάρακ Ομπάμα μάς φαίνεται ότι βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση απ΄ ό,τι ο Ρεπουμπλικανός Τζον ΜακΚέιν.
Πρώτον, λόγω της διάθεσης που επικρατεί στη χώρα: η έλευση ενός 47άχρονου μιγάδα στον Λευκό Οίκο θα ήταν μια ένδειξη εμπιστοσύνης της Αμερικής στον εαυτό της, στις υψηλότερες από τις αξίες της, στην ικανότητά της να υπερβεί το μείζον δράμα του παρελθόντος της - τον ρατσισμό και τη δουλεία. Είναι όμως κι άλλα. Στο εσωτερικό, ο Μπάρακ Ομπάμα υποστηρίζει το πρόγραμμα που είναι καλύτερα προσαρμοσμένο στην κρίση της αμερικανικής οικονομίας. Στο εξωτερικό, ένας Μπάρακ Χουσεΐν Ομπάμα, μόνο και μόνο με την προσωπικότητά του, θα είναι πολύ πιο συγχρονισμένος μ΄ έναν κόσμο του οποίου η Δύση δεν είναι πλέον το οικονομικό και πολιτικό κέντρο- έναν κόσμο επιμειξιών. Ο ΜακΚέιν αντιπροσωπεύει τη συνέχεια, όταν ο Ομπάμα ενσαρκώνει την ελπίδα.
Απο τα σημερινά ΝΕΑ (Le Monde)
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ τον οποίο οι Αμερικανοί εκλέγουν σήμερα θα κληρονομήσει μια καταστροφή. Οκτώ χρόνια διακυβέρνησης του Μπους άφησαν τη χώρα σε οικτρή κατάσταση. Όμως για να αρχίσει την ανόρθωση, ο Δημοκρατικός Μπάρακ Ομπάμα μάς φαίνεται ότι βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση απ΄ ό,τι ο Ρεπουμπλικανός Τζον ΜακΚέιν.
Πρώτον, λόγω της διάθεσης που επικρατεί στη χώρα: η έλευση ενός 47άχρονου μιγάδα στον Λευκό Οίκο θα ήταν μια ένδειξη εμπιστοσύνης της Αμερικής στον εαυτό της, στις υψηλότερες από τις αξίες της, στην ικανότητά της να υπερβεί το μείζον δράμα του παρελθόντος της - τον ρατσισμό και τη δουλεία. Είναι όμως κι άλλα. Στο εσωτερικό, ο Μπάρακ Ομπάμα υποστηρίζει το πρόγραμμα που είναι καλύτερα προσαρμοσμένο στην κρίση της αμερικανικής οικονομίας. Στο εξωτερικό, ένας Μπάρακ Χουσεΐν Ομπάμα, μόνο και μόνο με την προσωπικότητά του, θα είναι πολύ πιο συγχρονισμένος μ΄ έναν κόσμο του οποίου η Δύση δεν είναι πλέον το οικονομικό και πολιτικό κέντρο- έναν κόσμο επιμειξιών. Ο ΜακΚέιν αντιπροσωπεύει τη συνέχεια, όταν ο Ομπάμα ενσαρκώνει την ελπίδα.
Απο τα σημερινά ΝΕΑ (Le Monde)
14 σχόλια:
Απο τον Στέργιο
Πόσο όμορφα τα λένε «Τα Νέα»! θα ήταν καλά να είναι έτσι επειδή έτσι το θέλουμε. Όμως όποιος διαβάσει τα Νέα της προ-εκλογής Κλίντον κάτι τέτοια έλεγε. Κάποιοι μάλιστα τον είπαν ανθρωπιστή – σοσιαλιστή, νέο με νέους συμβούλους τύπου Τζορτζ Στεφανόπουλος ενώ κάποιοι άλλοι έλυσαν στο κεφάλι τους και το κυπριακό!
Φοβάμαι πολύ αυτές τις χύδην λαϊκο-κουβέντες που γρήγορα διαψεύδονται και καταβαραθρώνουν και τα όποια όνειρα του απλού κόσμου. Οι Αμερικανοί το ξέρουν γι’ αυτό ή δεν πάνε να ψηφίσουν ή κοιμούνται χωρίς να ακούσουν τα αποτελέσματα.
Ένας Ομπάμα και να θέλει δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Η αμερικανική πολιτική καθορίζεται από απίστευτα ισχυρές συντεταγμένες και είναι μια μεγάλη υπόθεση για να την αφήσουν στα χέρια ενός προσώπου. Αν αυτές οι συνταραγμένες αλλάξουν αλλάζει πολιτική και ο πρόεδρος ή ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος.
Φαίνεται με την εξάντληση των όρων άσκησης πολιτικής με βάση την ωμή δύναμη και την τρομοκρατία ήρθε και η ώρα της πληρωμής αυτών των λαθών και έτσι η εξωτερική πολιτική δεν υπάρχει περίπτωση να μην αλλάξει όποιος και αν εκλεγεί. Και θα εκλεγεί αυτός που εκφράζει αυτή την ανάγκη περισσότερο.
Και στην εσωτερική πολιτική τα ίδια συμβαίνουν. Με την εξάντληση-καράρρευση του νεοφιλελεύθερου ονείρου οι δυνάμεις της εξουσίας λόγω του επείγοντος του χαρακτήρα με τη κρίση δεν περίμεναν ούτε καν τον νέο πρόεδρο. Έβαλαν τον Μπους να γλύψει εκεί που έφτυνε επί 8 χρόνια και σε μια νύκτα να ανατρέπει τα ιδεολογικά του παιδιά για την ελεύθερη οικονομία. Όχι θα περίμεναν τον Ομπάμα! Για τη ιστορία θυμούνται οι παλιότεροι πόσο γρήγορα ο «σκληρός» ρεπουμπλικάνος Νίξον έκλεισε τις υποθέσεις – πληγές των ΗΠΑ με Βιετνάμ-Ινδοκίνα και Κίνα που οι δημοκρατικοί άνοιξαν και αρνούνταν να κλείσουν; Κανένας δε ρώτησε την ιδεολογία του Νίξον που κατατρόπωσε ο Κένεντυ γιατί ήταν λέει υπερδεξιός!
Όχι δεν είμαι μοιρολάτρης. Ούτε ντετερμινιστής χειρίστου είδους που αρνήται το ρόλο της προσωπικότητας. Αντίθετα θεωρώ ότι η προσωπικότητα παίζει σημαντικό ρόλο αλλά στα πλαίσια των ορίων κάθε εξουσίας και κάθε αναγκαιότητας. Όσο περισσότερο εκφράζει τις ανάγκες τους τόσο καλύτερος διαχειριστής γίνεται. Και ενίοτε αναπτύσσεται σκληρός αγώνας μεταξύ προσωπικοτήτων για το τι είναι καλύτερο για το σύστημα και γενικότερα για το λαό. Δυστυχώς στις μάχες αυτές δεν κερδίζουν πάντα τα πρόσωπα που έχουν δίκαιες θέσεις. Η εκλογή Μπους το έδειξε περίτρανα.
Ελένη ο Ομπάμα πιστεύω ότι μπορεί να κάνει πολλά πράγματα γιατί οι ΗΠΑ κοντεύουν να γίνουν τριτοκοσμική χώρα.
Δεν ξέρω όμως με τα χάλια που έχει η οικονομία τους αν είναι καλό για τον Ομπάμα που θα βγει (αν βγει).
Θα εκπλαγώ αν δεν απογοητευτεί μέσα στα πρώτα 2 χρόνια. Και νομίζω ότι τα χρέη των ΗΠΑ θα τους πλακώσουν με τέτοιο τρόπο που δεν θα μπορούν να ασκήσουν κοινωνική πολιτική.
Να μην μπω και εγώ στην Ομπαμολογία. Δεν ξέρω τι θα είναι ο Ομπάμα, ή τι μπορεί να αλλάξει ο Ομπάμα. Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις κανενός. Αλλά η ιστορία λέει...άλλα.
Το πιο σημαντικό για μένα έιναι η ελπίδα του κόσμου, που μεταφέρθηκε στο προσωπο του Ομπάμα.
Η ελπίδα, όλων. Η ελπίδα του μέσου ανθρώπου, απανταχού στον κόσμο.
Απόψε είναι νύχτα ελπίδας. Αυριο...θα δούμε...
Πάντως αν το φιλοσοφήσουμε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, στις εκλογές για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, θα έπρεπε να ψηφίζουμε όλοι οι πολίτες, ανεξαρτήτως χώρας προελευσης και χώρας κατοικίας...
Στην Ελλάδα είμαστε συνήθως ενθουσιώδεις.
Σχετικά με τον Ομπάμα, ακούω ακραία πράγματα:
Μεγάλη Αλλαγή στην Υπερδύναμη
ή τίποτα απολύτως..μία ακόμα μαριονέτα του συστήματος..΄
Για μένα ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Ασφαλώς και όλες οι συντεταγμένες του πολιτικο-οικονομικού και γεωπολιτικού συστήματος των ΗΠΑ δεν αλλάζουν έτσι εύκολα και ακόμα και να θέλει να τις αλλάξει ο Ομπάμα, από μόνος του και με μόνο με το "επιτελείο" του δεν θα καταφέρει τίποτα.
Από την άλλη πριν μόλις 1,5 χρόνο το να εκλεγεί τέτοιος πρόεδρος των ΗΠΑ φάνταζε πολύ μακρινό.
Πράγμα που σημαίνει ότι τα πράγματα κινούνται.
Για τα δεδομένα των ΗΠΑ, έχει τη σημασία του. Δυναμική πορεία βέβαια στα κοινωνικοπολιτικά πράγματα δεν σημαίνει ευθύγραμη πορεία.
δεν μπορώ να μη ξεκινήσω απο τον καπκουμ...:)
Δεν είμαστε ενθουσιώδεις αλλά ακραίοι και μάλιστα ξενάμε κι ακραία...
Αλλά και πάλι θα ξεκινήσω οτι η νίκη του φάνταζε ουτοπική μέχρι πριν 1,5 χρόνο όπως λές επομένως δεν υπάρχει πάντα στατικότητα στις προβλέψεις παρά τις ορθολογικές παραμέτρους που έβαλες. Η εκλογή του και μόνο είναι ανατρεπτική ως πράξη...στο παρακάτω θα κρίνει η ιστορία. Ας του ευχηθούμε να μη ξεχάσει τη καταγωγή αλλά και τα οραματικά του συνθήματα...Πάντως όλοι έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε μια νέα αρχή ακόμα κι αν αυτή συμβαίνει στην Αυτοκρατορία....:)
Ναι αυτό με τις πολυεθνικές ψηφοφορίες έχει πέσει σαν πρόταση και μάλιστα είχα ανεβάσει κάτι σχετικό παλιά. Φυσικά το έγραφε...αμερικάνος πολιτικός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος..κάτι τέτοιο.
Ναι νύχτα ελπίδας κι όπως όλες αυτές είναι μαρκά η νύχτα Κατερίνα. Γι' αυτό κι αύριο θα είναι μια άλλη μέρα με όλα τα παράδοξα αλλά και τα πιθανά...Καλό ξημέρωμα, λοιπόν!
GR Μην τον φοβάσαι είναι πολύ αδύνατος κι επομένως σκληρό καρύδι...θα έχει μακροζωία. Ξεχνάς οτι κατάφερε να κερδίσει τη σιδηρά κυρία...Δεν ήταν κι εύκολο. Επομένως ας ευχηθούμε καλή αρχή και...εκπλήξεις...Ξέρεις η μεγαλύτερη έκπληξη είναι οτι όταν λές κάτι μπορεί και να γίνει τελικά...ακόμα κι όταν κανείς δεν σε πιστεύει-ούτε κι ο ίδιος σου ο εαυτός. Ευτυχώς η ζωή είναι πάντα απρόβλεπτη....
Στέργιο μου, δεν τα λένε τα ΝΕΑ αλλά η Monde...δλδ ο Κόσμος έστω και στη Γαλλία. Και όσο για τα παλιά νέα...καλό είναι στη ζωή να μη βλέπουμε πάντα το ποτήρι μισογεμάτο....Οσο για τους αμερικανούς...δεν βλέπεις φαίνεται τα ΝΕΑ...και βέβαια πήγαν να ψηφίσουν κι άφησαν την εικονική πραγματικότητά τους για λίγο για να ζήσουν το μύθο...
Βεβαίως και η άνοιξη δεν έρχεται και βέβαια η αμερικάνικη πολιτική έρει άλλες συντεταγμένες αλλά ο νόμος των πιθανοτήτων λέει οτι υπάρχουν πάντα πιθανότητες...οσο για την πολιτική αγαπητέ μου Στέργι αυτή τη φιάχνουν οι Πολιτικοί...πίστεψέ με....δεν μιλάω για ιδεολογία αλλά για ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
Για τη πολιτική Μπούς που απεδείχθη περίτρανα...καλά είχες άλλη εντύπωση γι' αυτόν...αλλά και πάλη είδες τι είπες...'Πολιτική Μπούς'. Μη παραβλέπεις τις σημειολογίες Στέργιο μου γιατί κι αυτές τροφοδοτούν την ιστορία και προηγήθηκαν του επικοινωνισμού...Επομένως για μένα τα σημάδια είναι αρχικά καλά. Δεν απομένει παρά να διαψευστώ. Μέχρι τότε, όμως, γνωρίζοντας οτι η ιστορία αλλάζει αργά μπορώ να χαμογελάω μια τέτοια ώρα, τέτοια μέρα κι ένα τέτοιο χρόνο.....Καλό βράδυ!
Νομίζω ότι ο Ομπάμα βρήκε τί φταίει στην αμερικανική πολιτική και το ξόρκισε. Φταίει πρώτον η αδιαφορία του κράτους για τον πολίτη , κάτι που ειναι πασιφανές και δεύτερον η θρησκευτική προσήλωση των προηγουμενων κυβερνησεων στην αγορά-θρησκεία,στον νττερμινισμό των νεοσυντηρητικών και στην εθνική ασφάλεια. Από όλα αυτά, ο πολίτης ειναι απών.
Ο ίδιος δηλώνει χριστιανός (ή "χριστιανός"...)
και
το «Μπάρακ» είναι εβραίϊκο,
το «Χουσε'ί'ν» ισλαμικό
και το «Ομπάμα» μοιάζει πολύ
με το «Οσάμα» Μπίν Λάντεν...
Άντε ... ας αισιοδοξήσουμε ότι θα καταφέρει να τα φέρει όλα σε λογαριασμό.
Καλησπέρα,
Σίγουρα μόνος του ο Ομπάμα (όπως και κανένας άλλωστε) δεν μπορεί να αλάξει τίποτα. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως θα κάνει τα πράγματα για την Αμερική και τον Αμερικανό πολίτη καλύτερα από ότι είναι τώρα. Εχω και μία αισιοδοξία για την εξωτερική του πολιτική. Οχι ότι δεν θα ξαναγίνουν πόλεμοι, αλλά ότι θα υπάρχει μία μεγαλύτερη διαλλακτικότητα σε κάποια θέματα και δεν θα γίνουν τα λάθη του παρελθόντος.
Το σημαντικότερο όπως έγραψε και η Κατερίνα είναι ότι πάρα πολλοί και όχι μόνο στην Αμερική επένδυσαν συναισθηματικά στον Ομπάμα. Τους δημιούργησε μία ελπίδα.
Νομίζω πως δεν θα πάρει πάρα πολύ χρόνο για να τον κρίνουμε. Τα πράγματα στην παγκόσμια οικονομία είναι ΄δύσκολα και θα γίνουν ακόμα δυσκολοτερα. Θα χρειατσεί να πάρει κάποιες αποφάσεις που θα έχουν αντίκτυπο σε εκατομμυρια εργαζόμενους σε Αμερικανικές εταιρίες σε όλο τον κόσμο.
Τέλος, επειδή λόγω δουλειά γνωρίζω κάποιους Αμερικανούς καταθέτοντας την προσωπική άποψη, βλέπω ότι θέλουν κ'ατι να αλλάξει και πολλοί εμπνεύστηκαν από τον Ομπάμα. Βέβαια οι περισσότεροι νοιάζονται για το πόσο μισητοί γίνεται η χώρα τους στα μάτια των ξένων, αλλά και αυτό κάτι είναι.
Ρίτσα έχει πράγματι σημασία να βρίσκεις τι φταίει και βέβαια ακόμα μεγαλύτερη να το αλλάζεις. Αλλά αυτό δεν αφορά ποτέ ένα πρόσωπο, ποτέ έναν και μόνο πολίτη αλλά μια ικανή κρίσιμη μάζα...κι αυτό, όπως κι εσύ γνωρίζεις...θέλει χρόνο....η ιστορία τσουλάει αργά πολύ αργά....:)
οιωνοσκόπε μου καλωσόρισες!
Με τόσες διαφορές σ' ενα πρόσωπο -ακόμα και στο όνομα ή στο θρήσκευμα- είμαι αισιόδοξη...αν μη τι άλλο μπορεί ένας 'διαφορετικός' να είναι ένας εν δυνάμει πρωτοπόρος...όπως και νάχει η ελπίδα που θέλουμε να έχουμε σε αυτή τη δύσκολη μεταβατική εποχή ήθελε κάπου ν'ακουμπήσει. Δεν απομένει παρά να περιμένουμε την ιστορία...:)
Αυτό το τελευταίο για το πόσο μισητή έχει γίνει παγκόσμια η Αμερική που ενοχλεί δεν είναι απλά ελπίδα Νίκο αλλά κάτι παραπάνω...είναι άποψη. Κι αν υπάρχουν Αμερικανοί σήμερα που έχουν αυτή την άποψη τότε σημαίνει οτι κάτι μπορεί να αλλάξει...Το λέω καθαρά στο τρέχον post που μόλις ανέβασα..."Ο κόσμος αλλάζει" αργά αλλά αλλάζει....
Δημοσίευση σχολίου