Μάσκες...

Les folles: La mariee 1979. Bernard Buffet

Σύμφωνα με το λεξικό πνευματικός σημαίνει:
πνευματικός -ή -ό [pnevmatikós] Ε1 : που ανήκει ή που αναφέρεται στο πνεύμα και κυρίως στην ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να σκέφτεται, να εκφράζει τις σκέψεις του και να δημιουργεί αντίστοιχα (διανοητικά, καλλιτεχνικά κτλ.) προϊόντα: Πνευματική επικοινωνία / ικανότητα / καλλιέργεια / ζωή / ανησυχία. Πνευματική ελευθερία, η ελευθερία της σκέψης. Πνευματικό δημιούργημα / προϊόν / αγαθό / εφόδιο / προσόν. Πνευματική ιδιοκτησία, το δικαίωμα του δημιουργού πάνω στα προϊόντα του πνεύματός του (συγγράμματα, καλλιτεχνήματα, εφευρέσεις κτλ.). ~
ή και
πνευματικός ο [pnevmatikós] Ο17 : ο ιερέας που εξομολογεί, ο εξομολόγος: Πήγε στον πνευματικό του, γιατί ένιωθε την ανάγκη να εξομολογηθεί.

Κι επειδή η λέξη, όπως και άλλες έννοιες, στάσεις και αξίες έχουν ευτελιστεί αρκετά έχει σημασία να ξαναβλέπουμε το λεξικό ή να σκεφτόμαστε αν οι λέξεις μας αντιπροσωπεύουν όπως και οι θεσμοί που τις εμπεριέχουν. Για παράδειγμα απο ένα πνευματικό, τον ηγούμενο Εφραίμ, ζητήθηκε απο το Πατριαρχείο η παραίτησή του απο όλες τις διοικητικές και διαχειριστικές ευθύνες της ηγουμενείας μέχρι και τις 2.12.2008. Ομως, ο ηγούμενος της Μονής που διαχειριζόταν off shore εταιρείες θα εξακολουθήσει να ασκεί τα 'πνευματικά' του καθήκοντα μέχρι τη δικαστική απόφαση....Κάτι απο τον Βαβύλη μου θυμίζει...Τον θυμάστε;

Κι εδώ τίθεται και πάλι ένα ζήτημα: 'Τι είναι ηθικό και τι νόμιμο'; Μήπως το συναντήσαμε πάλι αυτό το δίλημμα; Σε κάποιους γενικούς γραμματείς ας πούμε...υπουργούς, διοικητές;

Πράγματι ο ηγούμενος δεν έχει καταδικαστεί στο δικαστήριο. Εχει όμως, καταδικαστεί σαφώς στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου, κι όχι απαραίτητα εξαιτίας των ΜΜΕ , αλλά κυρίως εξαιτίας της προκλητικής συμπεριφοράς του. Δηλαδή, αυτός ο επιχειρηματίας ηγούμενος με τις ανταλλαγές και τη καταπάτηση γής θα εξακολουθήσει να είναι εξομολόγος; Να εξασκεί λειτούργημα;
Μέχρι ποιού σημείου τραβάει η υποκρισία; Γιατί περί αυτού πρόκειται...Μέχρι που τραβάει η ανοχή;;; Πόσο σύντομα η συνείδηση που λέγαμε ξεχνάει και ίσως αποκαθιστά;

Μάθαμε να δεχόμαστε τους υποκριτές απ' όλους τους χώρους. Στη πολιτική, στη θρησκεία, στη δημοσιογραφία, στη τέχνη... και φυσικά στη καθημερινότητα. Τι νομίζετε ότι είναι όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι αστέρες της tvλας; Κι οι άλλοι, όλοι εμείς; Μήπως ξεχνάμε γρήγορα κι εύκολα; Τελικά πόσες εκπτώσεις κάνουμε εξαιτίας της χρυσόσκονης της όποιας εξουσίας και του καθίσματος στη πρώτη σειρά;

Είναι βαρετό να εξιστορήσω ποιούς και πόσους έχουμε νομιμοποιήσει απ' όλους εκείνους που είτε σύρθηκαν στα δικαστήρια είτε έπραξαν αντιδημοκρατικά και παράνομα....Κάποιους, μάλιστα, τους είπαμε εκ των υστέρων απο 'μάγκες' μέχρι 'ήρωες'.... Και άλλους ..στρατιές ολόκληρες τους αφήσαμε να εκφράζουνε εξ ονόματός μας απόψεις επι παντός επιστητού παρελαύνοντας απο συλλογικά όργανα μέχρι παράθυρα για να διατυπανίσουν το εμπόρευμά τους...δηλαδή τον ναρκισσισμό τους...Ξέρετε τι 'σοβαρό' σπόρ είναι η περιαυτολογία και η υπερβολή; Θέλει εξάσκηση και, κυρίως,...θέλει ντόπα...γύρω φυσικά απο τον υποκείμενο.

Ισως γι' αυτό ανέκαθεν προτιμούσα τους ακροβάτες. Ησαν πιο ειλικρινείς γιατί παράλληλα με την ισορροπία κινδύνευαν και κάτι να χάσουν: Την ασφάλειά τους.
Οι άλλοι, είναι αλήθεια, απλά βιοπορίζονται...

Ακόμα κι όταν παραιτούνται....