ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Πόσο μαύρος είναι ο Ομπάμα;
Tου ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ mmitsos@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 30 Αυγούστου 2008
H εποχή της «μαύρης πολιτικής» (black politics) στην Αμερική έχει τελειώσει, σε αυτό συμφωνούν τόσο οι οπαδοί όσο και οι αντίπαλοι του Ομπάμα. Ο τελευταίος είναι ο αρχιτέκτονας και το σύμβολο αυτής της εξέλιξης, ο άνθρωπος που αρνείται να παίξει το φυλετικό χαρτί, που «αποφυλετικοποιεί» την πολιτική στο όνομα της ενότητας. Αλλά δεν συμφωνούν όλοι μ΄ αυτή τη στάση. «Είναι δυνατόν να σνόμπαρε έτσι ο τύπος τον Τζέσε Τζάκσον, να μην τον κάλεσε να μιλήσει ούτε στο Συνέδριο;», ξεσπαθώνει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κέβιν Αλεξάντερ Γκρέι, που το βιβλίο του «Η παρακμή της μαύρης πολιτικής: από τον Μάλκολμ Χ στον Μπάρακ Ομπάμα» μόλις κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ηλικίας 51 ετών Αφροαμερικανός διανοούμενος δεν φείδεται χαρακτηρισμών για τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Ομπάμα είναι ένας ψευδοπροοδευτικός, λέει στην Κοριέρε ντέλα Σέρα. Δεν βλέπετε ότι υποστηρίζει τους εξόριστους Κουβανούς και τους Εβραίους; Ένας λευκός με μαύρο δέρμα, αυτό είναι, αρκεί να δει κανείς τους κυριότερους συμβούλους του. Θυμίζει τον μαύρο αστυνομικό που αναλαμβάνει να καθαρίσει μια δύσκολη συνοικία. Η γυναίκα του είναι κάπως καλύτερη, αλλά κι εκείνη όταν δούλευε σ΄ ένα νοσοκομείο του Σικάγου έδιωχνε τους ασθενείς που δεν είχαν να πληρώσουν. Ανάμεσά τους, πολλοί ήταν μαύροι. Να λοιπόν το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του Ομπάμα: γι΄ άλλους είναι πολύ μαύρος και γι΄ άλλους όχι αρκετά. Το δεύτερο πρόβλημά του λέγεται Κλίντον. Πόσοι ψηφοφόροι της Χίλαρι- και του Μπιλ - θα ψηφίσουν τον ΜακΚέιν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση του κόμματός τους να επιτρέψει τη διαιώνιση της δυναστείας; Πόσες γυναίκες θα μείνουν στο σπίτι τους στις 4 Νοεμβρίου, καθώς διαψεύστηκαν οι ελπίδες τους να δουν μια ομόφυλή τους στην προεδρία ή την αντιπροεδρία; Είναι αλήθεια ότι το πρώην Πρώτο Ζεύγος στήριξε κατηγορηματικά τον Ομπάμα αυτή την εβδομάδα στο συνέδριο. Εξίσου αλήθεια όμως είναι ότι για να έχει ελπίδες να εκλεγεί σε μια τετραετία πρόεδρος η Χίλαρι, πρέπει ο Ομπάμα να χάσει. Το τρίτο μειονέκτημα του Ομπάμα είναι ο ελιτισμός του, η δυσκολία του να επικοινωνήσει με τα λαϊκά στρώματα. Και το τέταρτο λέγεται Ρωσία. Η πρόσφατη κρίση στον Καύκασο, που μπορεί στη συνέχεια να επεκταθεί και στην Κριμαία, ευνοεί τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, που είναι συντηρητικός, έμπειρος και βαθύτατα αντιρώσος. Απέναντι σ΄ ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο, οι Αμερικανοί θέλουν ασφάλεια, θέλουν συνέχεια και θέλουν απλά, καθαρά λόγια: αυτός είναι ο κακός, εμείς είμαστε οι καλοί, ο Θεός να μας ευλογεί. Έτσι εξηγείται γιατί, την εβδομάδα του συνεδρίου, ο κατ΄ εξοχήν «αντι-Μπους» δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια καλή διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Αλλά ο καιρός είναι ακόμη πολύς, οι Αμερικανοί τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι έρχονται εκλογές.
LΙΝΚ:
http://diastaseis.blogspot.com/
Tου ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ mmitsos@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 30 Αυγούστου 2008
H εποχή της «μαύρης πολιτικής» (black politics) στην Αμερική έχει τελειώσει, σε αυτό συμφωνούν τόσο οι οπαδοί όσο και οι αντίπαλοι του Ομπάμα. Ο τελευταίος είναι ο αρχιτέκτονας και το σύμβολο αυτής της εξέλιξης, ο άνθρωπος που αρνείται να παίξει το φυλετικό χαρτί, που «αποφυλετικοποιεί» την πολιτική στο όνομα της ενότητας. Αλλά δεν συμφωνούν όλοι μ΄ αυτή τη στάση. «Είναι δυνατόν να σνόμπαρε έτσι ο τύπος τον Τζέσε Τζάκσον, να μην τον κάλεσε να μιλήσει ούτε στο Συνέδριο;», ξεσπαθώνει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κέβιν Αλεξάντερ Γκρέι, που το βιβλίο του «Η παρακμή της μαύρης πολιτικής: από τον Μάλκολμ Χ στον Μπάρακ Ομπάμα» μόλις κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ηλικίας 51 ετών Αφροαμερικανός διανοούμενος δεν φείδεται χαρακτηρισμών για τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Ομπάμα είναι ένας ψευδοπροοδευτικός, λέει στην Κοριέρε ντέλα Σέρα. Δεν βλέπετε ότι υποστηρίζει τους εξόριστους Κουβανούς και τους Εβραίους; Ένας λευκός με μαύρο δέρμα, αυτό είναι, αρκεί να δει κανείς τους κυριότερους συμβούλους του. Θυμίζει τον μαύρο αστυνομικό που αναλαμβάνει να καθαρίσει μια δύσκολη συνοικία. Η γυναίκα του είναι κάπως καλύτερη, αλλά κι εκείνη όταν δούλευε σ΄ ένα νοσοκομείο του Σικάγου έδιωχνε τους ασθενείς που δεν είχαν να πληρώσουν. Ανάμεσά τους, πολλοί ήταν μαύροι. Να λοιπόν το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του Ομπάμα: γι΄ άλλους είναι πολύ μαύρος και γι΄ άλλους όχι αρκετά. Το δεύτερο πρόβλημά του λέγεται Κλίντον. Πόσοι ψηφοφόροι της Χίλαρι- και του Μπιλ - θα ψηφίσουν τον ΜακΚέιν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση του κόμματός τους να επιτρέψει τη διαιώνιση της δυναστείας; Πόσες γυναίκες θα μείνουν στο σπίτι τους στις 4 Νοεμβρίου, καθώς διαψεύστηκαν οι ελπίδες τους να δουν μια ομόφυλή τους στην προεδρία ή την αντιπροεδρία; Είναι αλήθεια ότι το πρώην Πρώτο Ζεύγος στήριξε κατηγορηματικά τον Ομπάμα αυτή την εβδομάδα στο συνέδριο. Εξίσου αλήθεια όμως είναι ότι για να έχει ελπίδες να εκλεγεί σε μια τετραετία πρόεδρος η Χίλαρι, πρέπει ο Ομπάμα να χάσει. Το τρίτο μειονέκτημα του Ομπάμα είναι ο ελιτισμός του, η δυσκολία του να επικοινωνήσει με τα λαϊκά στρώματα. Και το τέταρτο λέγεται Ρωσία. Η πρόσφατη κρίση στον Καύκασο, που μπορεί στη συνέχεια να επεκταθεί και στην Κριμαία, ευνοεί τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, που είναι συντηρητικός, έμπειρος και βαθύτατα αντιρώσος. Απέναντι σ΄ ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο, οι Αμερικανοί θέλουν ασφάλεια, θέλουν συνέχεια και θέλουν απλά, καθαρά λόγια: αυτός είναι ο κακός, εμείς είμαστε οι καλοί, ο Θεός να μας ευλογεί. Έτσι εξηγείται γιατί, την εβδομάδα του συνεδρίου, ο κατ΄ εξοχήν «αντι-Μπους» δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια καλή διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Αλλά ο καιρός είναι ακόμη πολύς, οι Αμερικανοί τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι έρχονται εκλογές.
LΙΝΚ:
http://diastaseis.blogspot.com/
13 σχόλια:
Ελένη η σημερινή επιλογή μου άρεσε πολύ:
1) Νομίζω ότι το γεγονός της εκλογής του θα είναι μια επανάσταση από μόνο του. Μην ξεχνάμε που ήταν οι ΗΠΑ το 1950-1960 με τις αιματηρές συμπλοκές τους μαύρους πάνθηρες που διεκδίκησαν με τη βία τα δικαιώματά τους και κατάφεραν να επιτύχουν την επιτάχυνση των διαδικασιών. Οι βία τότε οδήγησε σε ανοίγματα περισσότερη δημοκρατία για τους μαύρους και τελικά έναν υποψήφιο πρόεδρο.
2) Δε νομίζω ότι ένας πρόεδρος στις ΗΠΑ μπορεί να είναι πολύ προοδευτικός. Είναι σίγουρα πιο δεξιός από όσο ο Καραμανλής ακόμη και αν ανήκει στους δημοκρατικούς. Επιπλέον τα συμφέροντα και τα λόμπι είναι πολλά, όταν αυτά είναι το Α και το Ω πόσο προοδευτικός να είναι ο πρόεδρος.
3) Νομίζω ότι η εξέλιξη ξεκινάει από συμβολικές μάχες και αναμτρήσεις π.χ. όπως την συμβολική αναμέτρηση το 2000 μεταξύ δικαιωμάτων και μεσαίωνα ή Σημίτη - Χριστόδουλου ή την αναμέτρηση με τη μαντίλα στην Τουρκία κτλ. Αυτές οι συμβολικές αναμετρήσεις καθορίζουν την εξέλιξη.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω ότι αν ο Ομπάμα κερδίσει οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να είναι αυτές που είναι. Αν όμως ο Ομπάμα χάσει τότε οι ΗΠΑ οδηγούνται σε μια άλλη μορφή "δημοκρατίας" που θα γίνει σε όλους αντιληπτή ως η κυριαρχία των ελίτ μέσω του τρόμου και της προκαλούμενης από τους ίδιους ανωμαλίας (αυτό ξεκίνησαν οι Μπους και τα υπερσυντηρητικά λόμπι).
Οπωσδήποτε μια ρήξη με στερεότυπα χρώματος είναι μια καλή αρχή για ανοίγματα όπως λές...και ίσως είναι και συμβολικά για μια νέα νοοτροπία...Ιδωμεν
Τώρα για το πιο δεξιός απο τον Καραμανλή...θα έλεγα οτι είναι διαφορετικό το πεδίο...ακόμα και ο λαϊκισμός της δεξιάς στις ΗΠΑ απο εκείνη του Μπαιρακτάρη είναι διαφορετικό πράγμα...:)
Το σοβαρό πράγματι είναι οι δεσμεύσεις στα λόμπι, οι αντιστάσεις.
Έχω μια αρνητική επιφύλαξη αλλά και μια ελπίδα, όπως σε όλα τα πράγματα που δεν έχουν ακόμα ανοίξει τα χαρτιά τους...γι' αυτό και θα έχει ενδιαφέρον μέχρι το τέλος του χρόνου(κι εφόσον εκλεγεί ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος στις ΗΠΑ) να δούμε αν τελικά η ρήξη του χρώματος μπορεί σήμερα να προχωρήσει και σε μια ρήξη με το κατεστημένο...
Ισως ο Στέργιος δεν συμφωνεί αλλά του απάντησα στο προηγούμενο post :)
Προσωπικά πίστεψα στην αρχή ότι μια εκλογή του Ομπάμα στις ΗΠΑ θα σήμαινε μεγάλες και θετικές ανατροπές, ως και μια μεγάλη αλλαγή στην αμερικανική κοινωνία. Στη συνέχεια κατάλαβα ότι όσα είπα πιο πάνω ήταν αυτά που ήθελα να πιστεύω και όχι αυτά που ανέμενα. Το αμερικανικό σύστημα τελικά εί ναι τοσο ισχυρό που όποιος κι αν εκλεγεί, (μαύρος, ισπανόφωνος, γυναίκα, γκέϊ κ.λ.π.) θα είναι εγκλωβισμένος στις προδιαγραφές τού πολιτικού τους συστήματος. Θα κάνει αυτα που θα λέει το σύστημα, και ο ίδιος θα αποτελεί ένα εξάρτημα του αμερικανικού πολιτικού "λαϊφ στάιλ".Εκείνο που θα πρέπει να αρχίσει πια έντονα να μας ενδιαφέρει, δεν είναι οι αμερικανικές εκλογές που το αποτέλεσμά τους θα είναι μιά από τα ίδια τουλάχιστον στην εξωτερική τους πολιτική, αλλά η πολιτική και η αμυντική ένωση της Ε.Ε. που θα καθορίσει πολλά στον παγκόσμιο χάρτη, αν γίνει πραγματικότητα.
31 Αύγουστος 2008 1:28 πμ
Φαίδωνα ευχαριστώ για την επίσκεψη. Είμαστε και συνοπίτες κατά κάποιο τρόπο.
Εχεις δίκιο για την ΕΕ. Ομως, απο το σχέδιο Μάρσαλ κι έπειτα φαίνεται οτι η ΕΕ ήταν και παραμένει στο άρθμα των ΗΠΑ και στην εύνοια ή όχι της πολιτικής της. Οι τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις και, κυρίως, το θέμα των ενεργειακών πόρων (έστω και μη ανανεώσιμων....αργότερα βλέπουμε τι θα γίνει ακόμα και με το νερό...)έχουν βάλει το σπόρο της απόσχισης της πολιτικής της ΕΕ απο εκείνη των ΗΠΑ. Τα πράγματα είναι αρκετά ρευστά και τι δεν είναι δηλαδή, αλλά στη πολιτική νομίζω οτι η μεταβατική περίοδος θα κρατήσει κι άλλο μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ισως η εκλογή του Ομπάμα να σηματοδοτήσει κάτι εκ νέου...αλλά επιτέλους κάτι εκ νέου...αρκετά με τη στασιμότητα....:)
Καλησπέρα Ελένη,
Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με τον Greek Rider. Η (πιθανή) εκλογή του θα είναι από μόνη της κάτι πολύ σημαντικό. Ωστόσο δεν πιστεύω ότι θα δούμε και θεαματικές αλλαγές. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει και πάρα πολλά πράγματα γιατί είναι εγκλωβισμένος απο αυτούς που τον στηρίξανε.
Γενικά πάντως θα δέιξει ότι κάτι αλλάζει προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα αν κερδίσει ο συντηρητικός ΜακΚειν τα πράγματα τα γίνουν χειρότερα από ότι είναι.
Καλή εβδομάδα.
ndn, μάλλον εκεί θα καταλήει το πράγμα. Εκτός αν υπάρξουν εκπλήξεις...πάντα πίστευα σε αυτές, όπως και στην ανθρώπινη ιδιαιτερότητα που όταν είναι ήπια δύναμη μπορεί να αλλάζει και να τροφοδοτεί...περιμένω πολλά; ίσως αλλά η ιστορία γράφεται αργά και πάντα απο πρωτοπόρους ;)
Σίγουρα ο Ομπάμα είναι υπερεκτιμημένος. Περισσότερο είναι η ανάγκη ακόμα και πολλών Αμερικανών για κάτι νέο και σε αυτό έπεισε περισσότερο από τη Χίλαρι.
Τώρα, αν θα μπορέσει να αλλάξει κάτι στην υπερσυντηρητική Αμερική (έστω και στο επίπεδο της κοινωνικής πολιτικής) είδωμεν....
Φαίδων πιστεύεις ότι υπάρχει έδαφος για την Ένωση;
Όσο ο Γερμανός εργάτης θα γίνεται (από το κεφάλαιο) εχθρός του Ρουμάνου δεν θα γίνει ουσιαστική πραγματικότητα.
Θα μου πεις πόσο πραγματικά είναι ενωμένες οι Πολιτείες των ΗΠΑ;
Εκεί όμως δεν υπάρχουν τα ιστορικά φορτία έτοιμα, έτοιμα να βρουν χώρο στις αντιθέσεις...
@καπιταλιστικό κουμμούνι
Φίλε μου ναι πιστεύω στην Ενωση της Ευρώπης όχι σαν τεχνοκράτης αλλά σαν άνθρωπος που έλκεται από το όνειρο και το όραμα. Το ίδιο που είχαν και οι πολιτικοί που ξεκίνησαν την Ευρώπη των 6. Η πολιτική της Ε.Ε. είναι να ανεβάσει τα φτωχότερα μέλη της στα οικονομικά επίπεδα των ισχυρών μελών της.Έτσι ΄μόνο δίνει χρήμα στις αδύναμες χώρες και παίρνει από τις ισχυρές. Όταν η Ρουμανία ισχυροποιηθεί οικονομικά, μπορεί νομίζω ο Ρουμάνος εργάτης να γίνει φίλος με τον Γερμανό και τα αιτήματά τους να συμπίπτουν. Όσο για τις Η.Π.Α. είναι ενωμένες. Οι συνεκτικοί ιστοί που τις ενώνουν, είναι κατά τη γνώμη μου δύο: Το σύνδρομο του ισχυρού που θέλει να επιβληθεί στους άλλους, (ο πλουσιος χωριάτης που θέλει διαρκώς να επιβεβαιώνεται) και το κόμπλεξ των Αμερικανών να θέλουν να είναι ΕΘΝΟΣ, ενώ είναι μόνο πολυεθνικό κράτος... Αυτά για τους Αμερικανούς. Το μέλλον όμως είναι η Ε.Ε. ο πιο δημοκρατικός πολιτικός οργανισμός και γι αυτό και ο πιο δυσκίνητος. Όμως αν, λέω αν, κάποια μέλη της σταματήσουν να είναι με τα ένα πόδι στην Ε.Ε. μόνο για να επωφεληθούν οικονομικά και με το άλλο πόδι να υπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα, αν το σταματήσουν αυτό, τότε η Ε.Ε. θα έχει μέλλον. Γιατί η Ε.Ε. δεν μας επιβάλλεται, την επιλέξαμε. Γι αυτό πρέπει να πιστέψουμε και να υπηρετήσουμε την επιλογή μας..
Φαίδωνα κοίτα η Ε.Ε. μπορεί να γίνει ένα πεδίο προνομιακών αγώνων για την αλλαγή των σημερινών κοινωνικών συσχετισμών, αρκεί να μην την φετιχοποιούμε...
Για μια πραγματική δημοκρσατία, για ένα πργαματικό κράτος πρόνοιας με σεβασμό στο περιβάλλον.
Για ένα πραγματικό σταυροδρόμι διαλόγου εθνών και πολιτισμών
@Καπιταλιστικό κουμμούνι
Τίποτα δεν πρέπει να φετιχοποιούμε. Ούτε την αριστερά ούτε καν το Θεό. Η Ε.Ε. είναι ένας πολιτικός οργανισμός όπου το κάθε κράτος προσέρχεται με τη θέλησή του.Πολλές φορές αφού γίνει μέλος της και αρχίζει να επωφελείται οικονομικά , τη φτύνει κι από πάνω και γυρίζει αλλού το πρόσωπο. Αυτά που λέω είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα που δεν επιδέχονται λογική αντίρρηση. Η Ε.Ε. μπορεί να διαμορφωθεί όπως λες, από τα έθνη που την αποτελούν και από μας τους πολίτες τους. Σου υπενθυμίζω πως όταν στην Ελλάδα καίνε ανεξέλεγκτες χωματερές σκορπώντας παντού διοξίνες, σ' όλη τη διατροφική αλυσσίδα και καρκίνους εκ των υστέρων, η Ε.Ε. είναι εκείνη που μας πιέζει αφόρητα με πρόστιμα και καταδίκες για να προστατευτεί η υγεία των πολιτων μας, που εμείς οι ίδιοι τους έχουμε γραμμένους... Όταν καίγονται τα δάση μας, η Ε.Ε. έρχεται και μας βάζει να υπογράψουμε πως θα αναδασώσουμε τα πάντα, την ώρα που οι "αρμόδιοι" θέλουν να πουλήσουν (και πουλούν) τα καμένα σε επιχειρηματίες για τουριστική και ξενοδοχειακή εκμετάλευση... και άλλα και άλλα που δεν τελειώνουν αλλά δείχνουν το επίπεδο ποιότητας ζωής για τους πολίτες της Ε.Ε.,που θέλει η Ευρώπη, τη φροντίδα για το περιβάλλον τη διάσωση μνημείων, την αναπαλαίωση ιστορικών κτιρίων και μνημείων και την επιδότηση διατήρησης πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων της κάθε χώρας. Μέχρι και την ενίσχυση γλωσσών και διαλέκτων που μιλιούνται από λίγους, για να μη χαθούν. Αν δεν ήμασταν στην Ε.Ε. θα ανταγωνιζόμασταν ακόμη την Βοσνία Ερζεγοβίνη. Κι αυτά όλα αποδεικνύονται με χειροπιαστά ντοκουμέντα και όχι με φετιχοποίηση. Εγώ είμαι από κείνους αγαπητέ μου φίλε, που φετιχοποιώ ΜΟΝΟ το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.. Αυτό ενεργοποιεί τη σκέψη μου. Καμία προκατάληψη, καμία ιδεοληψία..
Φαίδωνα καλά αυτά που λες και συμφωνώ, αν και αυτά κατακτήθηκαν σε άλλη φάση της Ε.Ε. και δεν ξέρω για πόσο καιρό θα στέκουν...
Υπάρχουν και άλλα πολλά όμως που υφιστάμεθα μαζί με τους άλλους λαούς της Ε.Ε.
Για παράδειγμα αυτή η πίεση για μηδενικό δημόσιο χρέος, σε καιρούς ύφεσης, είναι σκέτη τρέλα.. και δεν το λέω εγώ το λέει ο Γκαλμπρέιθ και άλλοι αστοί οικονομολόγοι..
Οι εργασιακή απορύθμιση
η απορύθμιση στις συγκοινωνίες κλπ κλπ
Δεν είναι δογματισμός ότι χωρίς την Ε.Ε. θα είμασταν Βοσνία;
Δεν λέω ότι θα είμασταν καλύτερα ή χειρότερα, αλλά γιατί Βοσνία;
Η σημερινή Ε.Ε. ένωση έχει τον σπόρο να αλλάξει σε κάτι δημοκρατικότερο και καλύτερο με τους αγώνες των λαών, έχει όμως και τα βαρίδια να εξελιχθεί σε μια τεράστια φυλακή των εργαζομένων που θα βγάζει ο ένας τα μάτια του άλλου, ή μπορεί σε λίγο καιρό να διαλυθεί από τους εθνικισμούς.
Το παν θα εξαρτηθεί από την κοινωνική δυναμική..
Δημοσίευση σχολίου