Θα ήθελα να δω τις ΗΠΑ έτοιμες για μαύρο πρόεδρο
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Της Μary Dejevsky
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ: 28 Αυγούστου 2008
Όλοι- ψηφοφόροι των Δημοκρατικών και πιθανοί ψηφοφόροι τους - διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι η Αμερική είναι έτοιμη για μαύρο πρόεδρο. Συγγνώμη, αλλά δεν τους πιστεύω. Το χρώμα του δέρματός τους δημιουργεί πρόβλημα στους Ομπάμα, όσο κι αν η οικογένειά τους δείχνει ιδανική. Και θα παραμείνει πρόβλημα μέχρις ότου ο τελευταίος πολίτης ψηφίσει στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου. Το να στηρίξει κάποιος τον Ομπάμα όταν ο αντίπαλός του ήταν μια λευκή γυναίκα, είναι ένα ζήτημα. Το να τον ψηφίσει όμως όταν η εναλλακτική είναι ένας λευκός άνδρας με πλούσια πατριωτικά διαπιστευτήρια και το διακύβευμα ο Λευκός Οίκος, είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Παρά τους δικαιολογημένους κομπασμούς για το ότι η Αμερική είναι ένα χωνευτήρι φυλών και τις πρόσφατες προβλέψεις ότι στις ΗΠΑ το 2040 δεν θα είναι πλέον πλειοψηφία οι λευκοί, ένα ύπουλο είδος ρατσισμού παραμένει στην αμερικανική ζωή: το χάσμα λευκών και μαύρων. Είναι λιγότερο απαγορευτικό στις πολύ σημαντικές θέσεις: δείτε την Κοντολίζα Ράις και τον Κόλιν Πάουελ- και λιγότερο ευδιάκριτο στις χαμηλές. ΄Ομως ενδιάμεσα, εκεί που βρίσκεται η μεσαία τάξη των λευκών, υπάρχει έντονο το αίσθημα της ανωτερότητας, που εκφράζεται με πολλούς, μικρούς και διαφορετικούς τρόπους στην καθημερινή ζωή. Για μένα παραμένει αίνιγμα το εάν υπάρχουν αρκετοί Αμερικανοί που δεν τους νοιάζει το χρώμα του υποψήφιου, ώστε να εκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα.
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Της Μary Dejevsky
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ: 28 Αυγούστου 2008
Όλοι- ψηφοφόροι των Δημοκρατικών και πιθανοί ψηφοφόροι τους - διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι η Αμερική είναι έτοιμη για μαύρο πρόεδρο. Συγγνώμη, αλλά δεν τους πιστεύω. Το χρώμα του δέρματός τους δημιουργεί πρόβλημα στους Ομπάμα, όσο κι αν η οικογένειά τους δείχνει ιδανική. Και θα παραμείνει πρόβλημα μέχρις ότου ο τελευταίος πολίτης ψηφίσει στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου. Το να στηρίξει κάποιος τον Ομπάμα όταν ο αντίπαλός του ήταν μια λευκή γυναίκα, είναι ένα ζήτημα. Το να τον ψηφίσει όμως όταν η εναλλακτική είναι ένας λευκός άνδρας με πλούσια πατριωτικά διαπιστευτήρια και το διακύβευμα ο Λευκός Οίκος, είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Παρά τους δικαιολογημένους κομπασμούς για το ότι η Αμερική είναι ένα χωνευτήρι φυλών και τις πρόσφατες προβλέψεις ότι στις ΗΠΑ το 2040 δεν θα είναι πλέον πλειοψηφία οι λευκοί, ένα ύπουλο είδος ρατσισμού παραμένει στην αμερικανική ζωή: το χάσμα λευκών και μαύρων. Είναι λιγότερο απαγορευτικό στις πολύ σημαντικές θέσεις: δείτε την Κοντολίζα Ράις και τον Κόλιν Πάουελ- και λιγότερο ευδιάκριτο στις χαμηλές. ΄Ομως ενδιάμεσα, εκεί που βρίσκεται η μεσαία τάξη των λευκών, υπάρχει έντονο το αίσθημα της ανωτερότητας, που εκφράζεται με πολλούς, μικρούς και διαφορετικούς τρόπους στην καθημερινή ζωή. Για μένα παραμένει αίνιγμα το εάν υπάρχουν αρκετοί Αμερικανοί που δεν τους νοιάζει το χρώμα του υποψήφιου, ώστε να εκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα.
7 σχόλια:
Ελένη καλησπέρα έχει όντως πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνει. Να δούμε δηλαδή αν μπορεί ένας σχεδόν μαύρος να γίνει πρόεδρος. Αλλά ακόμη και να συμβεί αυτό θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί μετά και αν όλα κυλήσουν ομαλά.
Και έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον να βλέπουμε στις ΗΠΑ (αλλά και διεθνώς) τη συνεχώς διογκούμενη δύναμη των εταιρειών να κυβερνάνε άμεσα από το παρασκήνιο.
Έτσι όπως πάει το πράγμα σε καμιά 40ρια χρόνια η δημοκρατία που έχουμε (ακόμη και αυτή η πολύ προβληματική) θα μετατραπεί κάτι σαν κόσμημα ενός εταιρικού καθεστώτος (όπως είναι σήμερα οι βασιλιάδες σε πολλά κράτη διακοσμητικοί).
Ελένη, φοβάμαι ότι δυστυχώς έχει δίκιο.
Αν έχω ακόμη αντίληψη της εκεί κοινωνίας (όχι εύκολο μετά από τόσα χρόνια παρόλους κάποιους δεσμούς πυο παραμένουν), δύσκολα θα βγει ο Ομπάμα. Για την Χίλαρυ ήταν όντως πιο εύκολο.
Θεωρώ κομβικό τον τρόπο που θα τον "παίξουν" τα ΜΜΕ των ΗΠΑ τους επόμενους μήνες.
Ελεν, ειμαι εφημ.... πάρε ομως την Κ στη σελίδα 14 έχουμε αφιέρωμα για το θέμα. θα γράψω ομως και εγω
τα λεμε
Απο τον Στέργιο
Ας είμαστε ρεαλιστές
Δεν θέλω να φανώ προπέτης αλλά έχω εντελώς άλλα κριτήρια για τους πολιτικούς. Καμιά σχέση με το χρώμα του δέρματος. Μπορεί κάποια αφανή δήθεν «συλλογικά» συμφέροντα να συσπειρώνουν τους λευκούς σε κάποιες επιλογές τόσο τον μεγαλομέτοχο της GM όσο και τον ηλίθιο άστεγο λευκό αλλά καμία ουσία δεν θα άλλαζε αν ήταν αντίθετα τα πράγματα.
Το κριτήρια πρέπει να είναι εντελώς πολιτικά ανεξαρτήτως χρώματος .Καμία αγωνία για το χρώμα του νικητή αλλά αγωνία για το χρώμα της πολιτικής.
Πολλοί θυμούνται τον… «σοσιαλιστή» Κλίντον που δήθεν θα υπεράσπιζε ανθρώπινες αξίες…(Κύπρος) και στο τέλος βομβάρδισε τη «σοσιαλιστική» Γιουγκοσλαβία, ή τη χρωματιστή Κοντολίζα που ξεπέρασε σε πολιτικό ρατσισμό την προηγούμενη σφάκτρια (πρόσφυγα διωκομένη Εβραία από τους Ναζί ) Μαντλίν Ολμπράιτ και με μίσος στήριξε τις σφαγές των μελαψών Ιρακινών και Αφγανών….
Τώρα τι έμεινε στον Ομπάμα αν βγει, να βομβαρδίσει δεν ξέρω. Αν όμως δεν μπορεί στον Καύκασο υπάρχει και η Μοζαμβίκη με έναν μισοεκλεγμένο δικτάτορα Μουγκάμπε που καταπατά τα… ανθρώπινα δικαιώματα! Δε λέω, καλός τόπος για βομβαρδισμό. Άλλωστε η Αμερική δεν έχει βάλει ακόμη κανονικό πόδι στην Αφρική και αλωνίζουν εκεί οι σύμμαχοί της της ΕΕ. Ε, να μη τους δείξει και αυτούς τη δύναμή της και να της πάρει κάποια σφαίρα επιρροής; Έτσι σύμμαχα σύμμαχα δε το πήγαινε και με τους Ρώσους του ηλίθιου πουλημένου Γιέλτσιν και περικύκλωσε τη Ρωσία; Θα το κάνει και στους συμμάχους της ΕΕ στο τέλος γιατί μιλάμε για λυκοσυμαχίες ιμπεριαλιστών και όχι συμμαχίες λαών. Ποιος είπε οτι δεν πέταξε τους ευρωπαίους έξω από τα πετρέλαια του Ιράκ; Ε. το ίδιο θα κάνει και στην Αφρική εν όσο το αμερικανικό όνειρο για κατάκτηση του ανισοσκελούς τριγώνου του ορυκτού πλούτο της Γης (Σ Αραβία-Καύκασος-Σιβηρία) πάσχει από σοβαρές αντιστάσεις και δεν παίρνει σε κανέναν Ομπάμα άλλο βήμα.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Αν το χρώμα του προέδρου παίζει κάποιο ρόλο σε επίπεδο συναισθημάτων και ίσως στην επιβεβαίωση ενός νέου συσχετισμού δυνάμεων στη συνείδηση της κοινής γνώμης των ΗΠΑ δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο στη πολιτική. Αν έχετε αντίρρηση φανταστείτε τη Κονολίζα πρόεδρο και τις αποφάσεις που θα λαμβάνει….
Ωραίο είναι να επενδύουμε όνειρα στο χρώμα αλλά ας ξέρουμε ταυτόχρονα ότι είναι όνειρα στο χώμα.
Στέργιος
GR πράγματι έχει ενδιαφέρον η εξέλιξη αλλά μπορεί να μη σημαίνει τελικά και καμία αλλαγή (ίσα-ίσα) αλλά να προκύψει και κάποια απογοήτευση, αν μετά απο τα όσα λέει ο Ομπάμα, δεν πράξει...Βλέπεις η αυτοκρατορία είναι που τελικά βάζει σε άλλη ψυχολογία τους ηγέτες της...τους κάνει σχεδόν απάνθρωπους και το έχουμε δει σε όλες τις αυτοκρατορίες αυτό...ίσως τελικά πράγματι το ζήτημα να έχει να κάνει με την ποσότητα οπότε ποιός ξέρει τι θα δούμε κι απο την Κίνα, Ινδία στο μέλλον....:(
Υπο αυτή την έννοια θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για το 'κόσμημα' που στο μέλλον θα είναι η δημοκρατία...ενδεχομένως λίγο γραφική, λίγο οπισθοδρομική και καθυστερημένη, λίγο απομεινάρι άλλων εποχών...θλιβερό αλλά ο "Νέος γενναίος Κόσμος" ήταν πάντα προφητικότατος....:)
Γιώργο το άρθρο δεν λέει οτι η Χίλαρυ θα έβγαινε πιο εύκολα ως λευκή Πρόεδρος των ΗΠΑ...Αντίθετα λέει οτι η γυναίκα είναι πάντα μια πιο εύκολη αντίπαλος...
"Το να στηρίξει κάποιος τον Ομπάμα όταν ο αντίπαλός του ήταν μια λευκή γυναίκα, είναι ένα ζήτημα. Το να τον ψηφίσει όμως όταν η εναλλακτική είναι ένας λευκός άνδρας με πλούσια πατριωτικά διαπιστευτήρια και το διακύβευμα ο Λευκός Οίκος, είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση".
Αν η Χίλαρυ ήταν εύκολη αντίπαλος τελικά για τον Ομπάμα για τον ευπατρίδη Μακ Καίην θα ήταν απλά μια γυναίκα που φωνάζει....Το χρώμα και το φύλο καλά κρατούν ακόμα στον πλανήτη...έστω κι όταν το χρώμα νικά το φύλο...Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Γι' αυτό το σημαντικότερο για μένα σε αυτή την μικρή αναφορά της Dejevsky είναι οι τάξεις και η νοοτροπία τους!!!
Στέργιο απορώ με εσένα που έχεις ένα είδος σοφίας...:)
Δηλαδή για σένα το χρώμα δεν είναι πολιτική; Εδώ και αιώνες ισχύει αυτό φίλε μου και μάλιστα κρατά και πολύ καλά και διαμορφώνει...επομένως καθόλου να μην εξαιρείς το χρώμα ως μέσον(εργαλείο) διαχείρισης της πολιτικής....Και ξέρεις απο αυτά τα 'μικρά' που θεωρείς οτι δεν παίζουν ρόλο στη πολιτική έχει στηριχθεί και ο πολυεκατομμυριούχος και ο επιχειρηματίας της GM...Γιατί απλά η μάζα πιστεύει σε αυτά και διαμορφώνει κλίμα. Στις εκλογές, φίλε μου, ψηφίζουν όλοι μα όλοι κι αυτό είναι το θέμα. Ο καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει....Και σε εμάς το ίδιο συμβαίνει κατά βάση. Ο κόσμος ψηφίζει οτι βλέπει στην τηλεόραση περισσότερο, οτι διαθέτει περισσότερο χρήμα, οτι του κάνει πιο εξειδικευμένο στην πολιτική....λυπηρό αλλά για τους περισσότερους αυτά είναι τα κριτήρια...Γι' αυτό να μην υποτιμάς καθόλου τα συναισθήματα...
Δες τα συνθήματα και του Ομπάμα και του Μακ Καίην αλλά και των παλαιοτέρων που αναφέρεις "Η δύναμη είμαι εγώ" είναι συναίσθημα κι αυτό δεν διαμορφώνεται μόνο απο τις 'κινούμενες' αυτοκρατορίες αλλά και απο μια σειρά άλλων διαδικασιών που προυπάρχουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τα συμφέροντα δεν είνα 'αθώα' συναισθημάτων. Σε αυτά βασίζονται και μετά γίνονται πεπατημένη....Μη πιάσουμε τώρα τη θρησκεία ή τις μειονότητες σε περιοχές που εκτόξευσαν πολέμους στο διηνεκές πατώντας σε συναισθήματα....
Αν πάλι θέλεις να πείς για την Αμερική ως σύνολο οτι δεν έχε χρώμα η πολιτική της...κοίτα, άλλο η υπουργός κι άλλο ο Πρόεδρος της Αμερικής...αυτό, αν γίνει, θα γινει πρώτη φορά οπότε ας περιμένουμε να διαψευστούμε ή να εκπλαγούμε....ποτέ δεν ξέρεις....
Δημοσίευση σχολίου