Η Χάνα Μπάραγκ το λέει απλά και καθαρά: «Οι νέοι του Ισραήλ δεν θέλουν να ξέρουν τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του τείχους, δεν τους ενδιαφέρει τι κάνουν οι στρατιώτες τους. Εμένα, όμως, με ενδιαφέρει. Είναι η δική μου χώρα, οι δικοί μου φόροι, το δικό μας μέλλον. Η κατοχή με κάνει να ντρέπομαι». Η Χάνα Μπάραγκ είναι Εβραία γερμανικής καταγωγής. Με εξαίρεση μερικούς θείους της, που έχασαν τη ζωή τους στο Άουσβιτς, το μεγαλύτερο μέρος της οικογενείας της κατόρθωσε να διαφύγει από τη ναζιστική φρίκη και να εγκατασταθεί στο Ισραήλ. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια. Η Χάνα Μπάραγκ είναι 72 ετών και από τις έξι το πρωί είναι στο πόδι. Αντί να χαίρεται εκείνη την ώρα το κρεβάτι της ή να διαβάζει την εφημερίδα της, όπως κάνουν οι συνομήλικές της, η δυναμική αυτή γυναίκα προτιμά να αφιερώνει τη ζωή της στο να καταγγέλλει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις οποίες προβαίνουν οι στρατιώτες της χώρας της και να προσπαθεί να λύνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι με τη γραφειοκρατία της κατοχής. Η κυβέρνησή της θεωρεί τους στρατιωτικούς ελέγχους αναγκαίους για την επιβίωση του Ισραήλ. Η ίδια, πάλι, συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι οι έλεγχοι αυτοί εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη των Παλαιστινίων και δυσκολεύουν την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στα παιδιά, στους αρρώστους και στους ηλικιωμένους. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι στη διάρκεια της ατέλειωτης αναμονής γίνονται ενδιαφέρουσες συζητήσεις και δημιουργούνται φιλίες. Κατά κανόνα, όμως, αυτό που επικρατεί είναι η ένταση, ο εκνευρισμός και η κούραση. Στις 8 το πρωί, γράφει η Ελ Παΐς, η Χάνα Μπάραγκ παίρνει ήδη σημειώσεις από τη συμπεριφορά των στρατιωτών σε κάποιο checkpoint. Το αγαπημένο της είναι αυτό που ελέγχει την είσοδο στη Ναμπλούς. Κάθε τόσο κάποιος ένστολος την απειλεί, «φύγε από δω, γρια, γιατί θα φωνάξω την αστυνομία, άντε στην κουζίνα σου να μαγειρέψεις», αλλά ύστερα από επτά χρόνια οι περισσότεροι στρατιώτες τη γνωρίζουν πια και δεν την πειράζουν. Μερικοί μάλιστα την ακούνε, στο κάτω-κάτω είναι μια από τους δικούς τους, μιλά τη γλώσσα τους, θα μπορούσε να είναι μάνα τους. Η Χάνα Μπάραγκ ανήκει στην οργάνωση ΜachsomWatch, που έχει περί τα 500 μέλη. Τα περισσότερα είναι γυναίκες της ηλικίας της, που ανήκουν στη μεσαία τάξη και έχουν ακαδημαϊκή μόρφωση. Πρόκειται για ένα στρατό ακτιβιστριών που υποκινούνται από την κοινή λογική και θέλουν να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα. Είναι αλήθεια πως είναι μια επικίνδυνη αριστερή; «Όχι βέβαια», απαντά γελώντας η 72χρονη γυναίκα. «Μια αληθινή σιωνίστρια είμαι, και διεκδικώ τις αξίες που ορίζει η εβραϊκή θρησκεία».
Απο τις ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Tου ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ mmitsos@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 23 Αυγούστου 2008
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 23 Αυγούστου 2008
2 σχόλια:
Νομίζω οτι ο κόσμος εχει ανάγκη απο "τρελούς". Αντι να κάτσει ήσυχα στα γεράματα της, προτιμάει να κάνει κατι για όσα πιστευέι !
Μπράβο της. Αναρωτιέμαι πόσοι απο εμάς θα μπορούν στα 72 να ειναι φώς, ενέργεια, πείσμα.
Γι' αυτό και έβαλα, φίλε μου, αυτόν τον τίτλο...'παραδείγματα'...σκέψου πόσες ελληνίδες στην ηλικία της είναι ακτιβίστριες κα μάλιστα σε τόσο ακραία θέματα....Ηδη η τρίτη ηλικία ασχολείται υπέρ του δέοντος με τα θέματα υγείας και οικογένειας...όχι οτι κι αυτά δεν είναι σημαντικά αλλά δεν είναι μόνο αυτά στη ζωή ή αν θέλεις είναι μαζί με τόσα άλλα που αφορούν τον κόσμο και όχι αυστηρά το στενό μας κύκλο.
Απο την άλλη, διαπιστώνουμε οτι και η πολιτεία δεν επιτρέπει εύκολα (κι επομένως δημιουργεί και στερεότυπα) στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να προσφέρουν, να σχεδιάσουν ταξίδια (με τόσο χαμηλή σύνταξη είναι ακατόρθωτο...οι άνθρωποι μαζεύουν χρήματα για ώρα ανάγκης!), να συμμετάσχουν μαζί με νεότερους σε θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία...Τα "περήφανα γηρατειά" μοιάζουν ως τίτλος τιμής αποσυρμένων κι όχι ανθρώπων που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν...γιατί μόνο τότε μπορούν να είναι και περήφανα...:)
Δημοσίευση σχολίου